Hildebrand van de Longobarden
Hildebrand was de koning van de Longobarden in 744 (7 of 8 maanden[1]). Hij was de zoon van prins Sigiprant en neef van koning Liutprand.
| Hildebrand | ||
|---|---|---|
| ||
| Koning van de Longobarden | ||
| Periode | 744 | |
| Voorganger | Liutprand | |
| Opvolger | Ratchis | |
Hildebrand kon rond 737[2] Ravenna innemen, maar verloor het omstreeks 740 weer aan de Venetianen.[3] Toen zijn oom Liutprand ziek werd, riepen anti-Byzantijnse edelen Hildebrand uit tot koning. De koning was evenwel al snel weer hersteld en betrok Hildebrand nu als medekoning in de regering.[4]
Toen Liutprand in januari 744 stierf,[5] aanvaardde Hildebrand de opvolging, maar werd nog datzelfde jaar - na te zijn afgezet - door Ratchis opgevolgd.[4]
Noten
bewerken- ↑ 7 maanden: Paulus Diaconus, Historia Langobardorum, Continuatio Casinensis 2 (= MGH SS rer Lang I, p. 198), 8 maanden: Origo Gentis Langobardorum 7 (= MGH SS rer Lang I, p. 6).
- ↑ T. Hodgkin, Italy and her Invaders, VI, Oxford, 1895, p. 490.
- ↑ Historia Langobardorum VI 54 (= MGH SS rer Lang I, pp. 183-184).
- ↑ a b Paulus Diaconus, Historia Langobardorum VI 55 (= MGH SS rer Lang I, p. 184).
- ↑ Historia Langobardorum VI 58.