Wikipedia

Ronde van Frankrijk 1984

De 71e editie van de Ronde van Frankrijk ging op 29 juni 1984 van start in de Parijse voorstad Montreuil-sous-Bois en voerde via Valenciennes, Nantes, de Pyreneeën, Rodez en de Franse Alpen tegen de klok in naar de Champs-Élysées in Parijs, waar de wielerwedstrijd op 22 juli 1984 eindigde.

Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk 1984
Routekaart van de Ronde van Frankrijk 1984
Routekaart van de Ronde van Frankrijk 1984
Periode 29 juni t/m 22 juli 1984
Startplaats Montreuil-sous-Bois
Finishplaats Parijs
Totale afstand 4021 km
Gem. snelheid 35,882 km/u
Deelnemers 170 (17 ploegen)
Eindklassementen
Gele trui Gele trui Laurent Fignon
Groene trui Groene trui Frank Hoste
Bolletjestrui Bolletjestrui Robert Millar
Witte trui Witte trui Greg LeMond
Ploegen Ploegen Renault-Elf
Navigatie
← 1983     1985 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Een tweestrijd tussen viervoudig winnaar Bernard Hinault en de winnaar van 1983 Laurent Fignon mondde uit in een ruime zege voor de laatste. De 23-jarige Fignon haalde zijn tweede Touroverwinning binnen met meer dan tien minuten voorsprong op de nummer twee, Hinault. Derde werd de debuterende Greg LeMond, een ploeggenoot van Fignon. De Ronde stond lang in het teken van een monsterontsnapping in de vijfde etappe naar Cergy-Pontoise, waarin een kopgroep van drie personen met meer dan 17 minuten voorsprong over de finish kwam. Het zorgde ervoor dat Vincent Barteau bijna twee weken in de gele trui kon rijden, alvorens Fignon de leiding na de rit naar l'Alpe d'Huez overnam.

Verloop

bewerken

Bernard Hinault was na een jaar afwezigheid terug en vastberaden een vijfde eindoverwinning te halen. Rond hem was een nieuw team geformeerd, La Vie Claire. Zijn vorige team, Renault-Elf van ploegleider Cyrille Guimard, zette de kaarten op de winnaar van de Ronde van Frankrijk 1983, Laurent Fignon. Volgens velen was de overwinning in 1983 Fignon in de schoot geworpen, bij afwezigheid van Hinault en na de dramatische opgave van geletruidrager Pascal Simon. Fignon had deze editie als belangrijke helper de Amerikaanse wereldkampioen Greg LeMond.

De proloog, die net als in 1983 werd verreden in een Parijse voorstad, was voor Hinault met Fignon op drie seconden als tweede. In de ploegentijdrit sloeg Fignon echter terug. La Vie Claire werd slechts zevende op 55 seconden van Renault. Ondertussen waren drie renners van de nieuwe Nederlandse ploeg Kwantum Hallen verwikkeld in een strijd om het geel. Achtereenvolgens werd het leiderstricot gedragen door Ludo Peeters, Jacques Hanegraaf en Adrie van der Poel. Het secondespel kwam ten einde in de vijfde etappe, toen de Portugees Paulo Ferreira en de Fransen Vincent Barteau en Maurice Le Guilloux 17 minuten en 42 seconden wonnen op de rest van het rijdersveld. Ferreira won de etappe. Barteau, een ploeggenoot van Fignon, mocht de gele trui aantrekken die hij pas twee weken later, na de rit naar l'Alpe d'Huez, aan zijn kopman zou afstaan.

De strijd tussen Fignon en Hinault leek ondertussen steeds meer in het voordeel van de jongste uit te vallen. De 23-jarige Fignon won de eerste tijdrit en boekte in de bergrit door de Pyreneeën nog eens bijna een minuut tijdwinst op zijn landgenoot. De etappe werd net als in 1983 gewonnen door Robert Millar, daarnaast viel het goede rijden van debutant Luis Herrera, Pedro Delgado en de Nederlander Gerard Veldscholten op. De 14e etappe naar Domaine du Rouret werd een zegetocht voor Fons De Wolf, die een 110 kilometer lange solovlucht bekroonde met 17'40" voorsprong aan de finish en opschoof naar een vierde plek in het klassement.

Na een rustdag op 14 juli trok de Tour de Alpen in. Dankzij overwinningen in een klimtijdrit en twee bergetappes greep Fignon de gele trui en bouwde hij zijn voorsprong op Hinault uit van ruim twee minuten naar bijna tien. Op l'Alpe d'Huez boekte Herrera de eerste Colombiaanse etappewinst. Voormalige winnaars Joop Zoetemelk, Peter Winnen, Hennie Kuiper en Beat Breu werden op de Alp op grote achterstand gereden.

In de tijdrit op de voorlaatste dag boekte Fignon zijn vijfde ritwinst en vergrootte hij zijn voorsprong op Hinault tot 10'32". De slotetappe naar de Avenue des Champs-Élysées in Parijs was ten slotte een prooi voor de Eric Vanderaerden.

Etappe-overzicht

bewerken
datum etappe route afstand winnaar gele trui
29 juni Proloog Montreuil-sous-Bois - Noisy-le-Sec (ITT) 5,4 km   Bernard Hinault   Bernard Hinault
30 juni 1 Bondy - Saint-Denis 149 km   Frank Hoste   Ludo Peeters
1 juli 2 Bobigny - Louvroil 250 km   Marc Madiot   Jacques Hanegraaf
2 juli 3 Louvroil - Valenciennes (TTT) 51 km   Renault-Elf
4 Valenciennes - Béthune 83 km   Ferdi Van Den Haute   Adrie van der Poel
3 juli 5 Béthune - Cergy-Pontoise 207 km   Paulo Ferreira   Vincent Barteau
4 juli 6 Cergy-Pontoise - Alençon 202 km   Frank Hoste
5 juli 7 Alençon - Le Mans (ITT) 67 km   Laurent Fignon
6 juli 8 Le Mans - Nantes 192 km   Pascal Jules
7 juli 9 Nantes - Bordeaux 338 km   Jan Raas
8 juli 10 Bordeaux - Pau 198 km   Eric Vanderaerden
9 juli 11 Pau - Guzet-Neige 226,5 km   Robert Millar
10 juli 12 Saint-Girons - Blagnac 111 km   Pascal Poisson
11 juli 13 Blagnac - Rodez 220,5 km   Pierre-Henri Menthéour
12 juli 14 Rodez - Domaine du Rouret 227,5 km   Fons De Wolf
13 juli 15 Domaine du Rouret - Grenoble 241,5 km   Frédéric Vichot
14 juli Rustdag
15 juli 16 Les Échelles - La Ruchère (ITT) 22 km   Laurent Fignon   Vincent Barteau
16 juli 17 Grenoble - l'Alpe d'Huez 223 km   Luis Herrera   Laurent Fignon
17 juli 18 Bourg d'Oisans - La Plagne 185 km   Laurent Fignon
18 juli 19 La Plagne - Morzine 186 km   Angel Arroyo
19 juli 20 Morzine -   Crans-Montana 140,5 km   Laurent Fignon
20 juli 21   Crans-Montana - Villefranche 320 km   Frank Hoste
21 juli 22 Villié-Morgon - Villefranche (ITT) 51 km   Laurent Fignon
22 juli 23 Pantin - Parijs 196,5 km   Eric Vanderaerden

Eindklassementen

bewerken

Algemeen klassement

bewerken
rang naam ploeg tijd
    Laurent Fignon Renault-Elf 112u 03'40"
2   Bernard Hinault La Vie Claire + 10'32"
3   Greg LeMond Renault-Elf + 11'46"
4   Robert Millar Peugeot + 14'42"
5   Sean Kelly Skil-Reydel + 16'35"
6   Angel Arroyo Reynolds + 19'22"
7   Pascal Simon Peugeot + 21'17"
8   Pedro Muñoz Teka + 26'17"
9   Claude Criquielion Mondial Moquette-Splendor + 29'12"
10   Phil Anderson Panasonic + 29'16"
11   Niki Rüttimann La Vie Claire + 30'58"
12   Rafael Acevedo Colombia-Varta + 33'32"
13   Jean-Marie Grezet Skil-Reydel + 33'41"
14   Eric Caritoux Skil-Reydel + 36'28"
15   José Patrocinio Jiménez Teka + 37'49"
16   Gerard Veldscholten Panasonic + 41'54"
17   Michel Laurent Coop-Hoonved + 44'33"
18   Alfonso Flóres Colombia-Varta + 45'33"
19   Antonio Agudelo Colombia-Varta + 49'25"
20   Bernard Gavillet Cilo-Aufina + 51'02"

Rode lantaarn:

124   Gilbert Glaus Cilo-Aufina + 4u01'17"

Puntenklassement

bewerken
rang naam ploeg punten
    Frank Hoste Europ Decor 322
2   Sean Kelly Skil-Reydel 318
3   Eric Vanderaerden Panasonic 247

Bergklassement

bewerken
rang naam ploeg punten
    Robert Millar Peugeot 284
2   Laurent Fignon Renault-Elf 212
3   Angel Arroyo Reynolds 140

Debutantenklassement

bewerken
rang naam ploeg tijd
    Greg LeMond Renault-Elf 112u 15'26"
2   Pedro Muñoz Teka + 14'31"
3   Niki Rüttimann La Vie Claire + 19'12"

Ploegenklassement

bewerken
rang ploeg ploegleider tijd
1   Renault-Elf Cyrille Guimard
2   Skil-Reydel Jean de Gribaldy
3   Reynolds José Miguel Echávarri

Bijzonderheden

bewerken
  • Het Renault-Elf-team van ploegleider Cyrille Guimard en kopman Laurent Fignon was buitengewoon succesvol met tien etappezeges en overwinningen in het eindklassement, het debutantenklassement en het ploegenklassement.
  • In de etappe naar Morzine kwam de Italiaan Carlo Tonon in de afdaling van de Col de Joux Plane in botsing met een overstekende toeschouwer. Hij moest worden afgevoerd naar een ziekenhuis, lag enkele maanden in coma en was blijvend gehandicapt. In 1996 pleegde Tonon op 41-jarige leeftijd zelfmoord.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ronde_van_Frankrijk_1984&oldid=67421919"
  NODES
Done 1