Standard Luik

Standard Luik ;
Naam	Standard de Liège
Bijnaam	Rouches
Stamnummer	16
Opgericht	1898
Plaats	Luik
Stadion	Maurice Dufrasnestadion
Capaciteit	27.670
Eigenaar	777 Partners
Algemeen directeur	Pierre Locht
Sportief directeur	Johannes Spors
Technisch directeur	Fergal Harkin
Trainer	-
(Hoofd)sponsor	VOO
Kledingmerk	adidas
Competitie	Eerste klasse A
Website	Officiële website
Thuis	Uit
Alternatief
	Geldig voor 2023/24
Portaal	Voetbal

Standard Luik, officieel Standard de Liège^[1] en bij de KBVB ingeschreven als Royal Standard de Liège^[2] is een voetbalclub uit België. De club uit Luik draagt stamnummer 16 en speelt zijn thuiswedstrijden in het Maurice Dufrasnestadion, beter bekend onder de naam Sclessin. De ploeg speelt in rood-witte uitrusting en wordt ook wel de 'Rouches' genoemd. Standard pakte bij de mannen tienmaal de landstitel en acht keer de beker van België. Eenmaal speelde de club een Europese finale. Standard is de eersteklasser die het langst onafgebroken in deze klasse actief is: sinds de promotie in 1921 is Standard nooit meer uit de hoogste afdeling gezakt. In het Belgische damesvoetbal is Standard Luik de club met de meeste landstitels.

Geschiedenis

Oprichting

De club werd in 1898 opgericht in Luik, als Standard Football Club, door studenten van het Saint-Servaiscollege en de club sloot aan bij de UBSSA. De naam werd gekozen na een stemming. Standard haalde het met één stem voor Skill. De naam werd geïnspireerd door de legendarische Franse voetbalclub Standard Athlétic Club uit Parijs, die in deze tijd al enkele landstitels had binnen gehaald en onklopbaar leek. In 1899 werd de naam Standard FC Liégeois. De club speelde in het begin van de 20ste eeuw in de Luikse juniorenreeks. In 1903 speelde men in de Tweede Afdeling. Luik werd tweede in de Luikse reeks na de tweede ploeg van CS Verviétois en mocht zo niet naar de nationale eindronde van de Eerste Afdeling (later de Tweede Klasse). In 1904/05 won de club wel de Luikse reeks en mocht men naar de eindronde van de Eerste Afdeling, vooralsnog zonder succes. De volgende seizoenen haalde men telkens de eindronde en de ploeg werd telkens sterker. Dit resulteerde in 1909 uiteindelijk in de eerste kampioenstitel in de finale van de Eerste Afdeling, het tweede nationale niveau. Standard trad in 1909 zo voor het eerst aan in de hoogste nationale reeks, de Ere Afdeling. De naam werd in 1910 Standard Club Liégeois.

Beginjaren

Na een mooie vijfde plaats het eerste seizoen, eindigde Standard daar echter meestal onder in de rangschikking. In 1913/14 eindigde men met 13 punten op een gedeelde voorlaatste plaats, samen met AA La Gantoise. Op 23 mei 1914 moest een testmatch beslissen wie voorlaatste zou worden. Standard verloor met 2-0 en degradeerde zo opnieuw. De Eerste Wereldoorlog brak echter uit en gedurende vijf jaar werd geen officiële competitie ingericht. Pas vanaf 1919 ging men weer van start. Standard eindigde meteen tweede in de Eerste Afdeling, na streekgenoot Tilleur FC. Het seizoen erop pakte de club al meteen weer de titel, en na twee seizoenen in de Eerste Afdeling keerde de club weer terug naar het hoogste niveau. Sinds deze promotie in 1921 zou Standard onafgebroken op het hoogste niveau blijven spelen.

Eerste successen

Bij het 25-jarig bestaan in 1923 kreeg de club de koninklijke titel en werd Royal Standard Club Liège (R. Standard CL). Standard was ondertussen een degelijke middenmoter in de Ere Afdeling geworden. Halverwege de jaren 20 eindigde de club voor het eerst sterk, met van 1926 tot 1928 respectievelijk een tweede, een derde en weer een tweede plaats. Daarna zakte men wat terug, met toch weer derde plaats in 1934 en een tweede in 1936. Standard bleef echter een middenmoter tot na de Tweede Wereldoorlog. In 1952 wijzigde men de naam naar Royal Standard Club Liégeois. Na enkele knappe seizoenen afgewisseld met verschillende moeilijke seizoen werd men uiteindelijk in 1957/58 voor het eerst de landskampioen. Standard bleef nu een Belgische topclub en pakte in het decennium van 1961 tot 1971 nog vijfmaal de titel, waaronder driemaal op rij op het eind van de jaren 60. Ook in de Beker van België was men enkele malen succesvol.

De naam werd nogmaals gewijzigd in 1972, nu tot Royal Standard de Liège. Tijdens de jaren zeventig slaagde men er niet in een nieuwe landstitel te pakken. Het duurde tot 1982 eer de club weer succesvol was en zijn zevende titel behaalde. Ook Europees schitterde Standard dat seizoen. Als bekerwinnaar van het jaar voordien speelde men in de Europese Beker voor Bekerwinnaars, waar men doorstootte tot de finale. Deze werd echter op 12 mei 1982 verloren van FC Barcelona met 2-1. Ook in 1983 pakte men weer de landstitel.

Affaire Waterschei

In 1984 bleek dat enkele dagen voor de Europese finale Standard tegenstander Waterschei had omgekocht om het kampioenschap van België te behalen. Bij dit schandaal waren verschillende bekende spelers betrokken, waaronder Eric Gerets. Trainer Raymond Goethals verhuisde naar Portugal om aan strafvervolging te ontkomen. Standard verloor heel wat van zijn glans, zakte sportief en financieel weg tot een subtopper en bleef de volgende decennia afwisselende resultaten neerzetten. In 1993 werd terug een eerste succes behaald na wisselvallige seizoenen. De beker van België werd gewonnen na een 2-0 winst tegen Sporting Charleroi.

Periode d'Onofrio

Standard fusioneerde in 1996 met buur RFC Seraing (stamnummer 17), een feitelijke opslorping van de mijnclub. In 1998 zocht voorzitter André Duchêne nieuwe investeerders voor de slapende reus, en vond die bij spelersmakelaar Luciano d'Onofrio en vooral bij diens goede vriend Robert Louis-Dreyfus. Hoewel d'Onofrio nooit officieel deel uitmaakt van het organigram van Standard, noch als investeerder te boek staat, werd het snel duidelijk dat hij de sterke man was achter het nieuwe Standard. Zijn nauwe banden met clubs als FC Porto en Olympique de Marseille zorgden ervoor dat Standard gunstige transfers kon verrichten in beide richtingen, onder meer van Daniel Van Buyten en Antonio Folha. Daarnaast hertekende de club volledig haar jeugdopleiding, onder leiding van Tomislav Ivić, wat in 2007 resulteerde in de Académie Robert Louis Dreyfus. Geleidelijk aan nam Standard terug zijn status aan als lid van de Belgische grote 3.

De wedstrijd tegen UN Käerjeng 97.

Met Sergio Conceiçao haalde Standard in 2004/05 een internationale klasbak in huis. In januari 2006 won hij de Gouden Schoen 2005. In 2005/06 waren de titelambities van de club opnieuw hoog gespannen. De ploeg bevestigde als officieus herfstkampioen en trok nog de nodige versterking aan in de naam van Jorge Costa, een landgenoot en vriend van de Portugese kapitein van Standard. Doordat Anderlecht en Club Brugge het lieten afweten bleef Standard tot op de slotspeeldag in de running voor de titel, maar na een magere afsluitende punt uit drie wedstrijden gaf Standard opnieuw een titel uit handen.

Het seizoen daarop begon de Nederlander Johan Boskamp aan het nieuwe seizoen als trainer van Standard. Hij erkende het talent van de jonge Marouane Fellaini, en dropte hem in het eerste elftal. Na een ontgoochelende competitiestart, waarbij Standard slechts twee punten in de eerste vier competitiewedstrijden behaalde, werd Boskamp op 30 augustus 2006 ontslagen, net als zijn technische staf. Hij werd opgevolgd door Michel Preud'Homme. De nieuwe assistent-coaches waren Manu Ferrera en Stan van den Buijs. In 2007 ging de bekerfinale verloren tegen Club Brugge met 1-0. Duizenden supporters volgden de wedstrijd op Sclessin. In 2008 behaalde Preud'homme wél de landstitel, uitgerekend tegen aartsrivaal Anderlecht, met nog drie speeldagen te gaan. Club Brugge speelde gelijk op AA Gent en na de overwinning thuis tegen Anderlecht was de titel een feit. Zo won Standard na ruim 25 jaar nog eens de Belgische landstitel.

Na het behalen van de titel wordt László Bölöni de nieuwe trainer van Standard. Zijn assistenten zijn Joaquim Rolao Preto, Frans Masson, Jean-François Lecomte (doelmannen) en Guy Namurois (fysiek). Coach Bölöni pakte meteen een eerste prijs met Standard door in de Supercup Anderlecht te verslaan met 3-1.

Ook Europees verbaasde Bölöni door in de derde en laatste kwalificatieronde van de Uefa Championsleague Liverpool FC bijna uit te schakelen. Thuis konden de Rouches de Reds op 0-0 houden (Dante miste een strafschop), maar in Liverpool werden ze in de tweede verlenging (118e minuut) opzij geschoven door Dirk Kuijt. Vervolgens kwam de Luikse ploeg in de laatste voorronde van de UEFA-cup terecht. Hier kwam men uit tegen het kleinere broertje en stadsgenoot van Liverpool FC, Everton FC. De heenwedstrijd op Everton FC eindigde op 2-2. Maar thuis slaagden de Luikenaars erin om door te stoten naar de poulefase van de UEFA-cup na een 2-1-overwinning. De winnende goal kwam van Milan Jovanovic op penalty. In de groepsfase troffen de Rouches vervolgens Sevilla FC (thuis), Partizan Belgrado (Partizanstadion), Sampdoria Genua (thuis) en VfB Stuttgart (in het Gottlieb-Daimler-stadion). Standard werd groepswinnaar met 9 op 12 dankzij winst tegen Sevilla 1-0, Partizan 0-1 en Sampdoria 3-0. De laatste wedstrijd werd in Stuttgart met 3-0 verloren. Door het verlies van Sevilla tegen Sampdoria werd Standard toch groepswinnaar. Voor de volgende ronde voor de UEFA-beker werden de rouches uitgeloot tegen het Portugese Braga. De heenwedstrijd in Braga eindigde op een 3-0 verlies. Defour viel in de eerste helft uit met een blessure en dat was een kentering. De terugwedstrijd, in een uitverkocht kolkend Sclessin, eindigde op 1-1.

In het seizoen 2008-2009 eindigt Standard na de 34 competitiewedstrijden op een gedeelde eerste plaats met Anderlecht. Twee testmatchen waren nodig om te bepalen wie kampioen wordt. De eerste wedstrijd werd gespeeld in Anderlecht en eindigde op 1-1. De tweede wedstrijd in Luik eindigde op 1-0 voor Standard. Zo werd Standard landskampioen en plaatste zich rechtstreeks voor de poulefase van de Champions League. Dit werd de eerste deelname van de Luikse club op het hoogste trapje van het Europees clubvoetbal.

In 2009 won Standard opnieuw de Supercup, ditmaal met een 2-0-overwinning tegen Racing Genk.

Europees werden de Rouches uitgeloot in groep H van de Champions League, samen met Arsenal, AZ en het Griekse Olympiakos Piraeus. De eerste wedstrijd werd met 2-3 verloren van Arsenal, nadat Standard vroeg op 2-0 voorkwam. Tegen AZ werd vervolgens met 1-1 gelijk gespeeld, met een doelpunt voor Standard in blessure-tijd en in Piraeus ging het pas in de slotseconde onderuit met 2-1. In de terug-ronde van de groepsfase won Standard thuis met 2-0 van het Griekse Olympiakos Piraeus. Uit bij Arsenal verloor Standard met 2-0. De laatste speeldag zou alles beslissen voor Standard. Bij winst was het afhankelijk van de uitslag tussen Olympiakos Piraeus en Arsenal. Indien Olympiakos verloor en Standard won, ging Standard door in de Champions League. Bij gelijkspel gingen ze door in de Europa League. Bij verlies was het Europees uitgeschakeld. De laatste wedstrijd tegen AZ kende een spectaculaire ontknoping. Standard kwam 0-1 achter en deze score leek de einduitslag te gaan worden. Dit was echter buiten de keeper Sinan Bolat gerekend. Hij werd de matchwinnaar voor Standard door mee op te rukken in de blessuretijd. Een vrije trap van Nicaise kwam neer op het hoofd van Bolat, die hem voorbij de AZ doelman Romero kopte. Zodoende overwinterde Standard voor het tweede jaar op rij Europees. De tegenstander voor de 1/16 finale in de Europa League was Red Bull Salzburg uit Oostenrijk. Standard speelde eerst thuis op 18 februari en won met 3-2 nadat het 0-2 was achtergekomen. De terugmatch vond plaats op 25 februari, waar het op een scoreloos 0-0 bleef steken en Standard doorstootte naar de 1/8 finales. Daarin treft het de Griekse voetbalploeg Panathinaikos FC uit Athene. Standard speelde eerst uit op 11 maart en won met 1-3 cijfers. Een opmerkelijk feit is dat er slechts een 150-tal supporters van Standard de uitmatch bijwoonde. Dit kwam door een algemene staking in Griekenland, waardoor vluchten naar Athene werden geannuleerd. De terugmatch op 18 maart won Standard met 1-0 en plaatste zich daardoor voor de kwartfinales van de Europa League. Daarin troffen ze het Duitse Hamburger SV. Standard speelde eerst uit op 1 april en verloor de wedstrijd met 2-1. De terugmatch, in Sclessin op 8 april, werd verloren met 1-3. In 2010/11 beleefde de club aanvankelijk een kwakkelseizoen en kon zich maar met moeite plaatsen voor de play-offs. Daarin wonnen ze echter de meeste wedstrijden waardoor ze zich naar de tweede plaats werkten en op de laatste speeldag tegenover rechtstreekse concurrent Genk stond. Beide clubs hadden evenveel punten, maar door een beter resultaat in de reguliere competitie had Genk genoeg aan een gelijkspel voor de titel. Standard kwam op voorsprong maar Genk maakte in de tweede helft gelijk waardoor Standard genoegen moest nemen met de vicetitel. In de voorronde van de Champions League werd Standard gewipt door FC Zürich en werd doorverwezen naar de Europa League. In een groep met toch het Duitse Hannover 96 werd de club groepswinnaar en overwintert Europees. In de 1/16-finale trof Standard het Poolse Wisła Kraków. In Polen speelde Standard 1-1 gelijk, nadat het een 0-1-voorsprong weggaf tegen 10-Wisla-spelers. De terugmatch eindigde op een 0-0 gelijkspel, waardoor Standard doorstootte. In de 1/8-finale trof het opnieuw Hannover 96. Hannover, dat eerder al Club Brugge wipte, behaalde een 2-2 gelijkspel in Sclessin. Thuis wonnen de Duitsers met 4-0.

Periode Duchâtelet

De club werd op 23 juni 2011 overgenomen door Roland Duchâtelet, die op dat moment nog voorzitter was van Sint-Truidense VV. Hij betaalde er een slordige 40 miljoen voor.^[3] in het eerste seizoen met Roland Duchâtelet als voorzitter nam Standard afscheid van enkele topspelers als Steven Defour, Axel Witsel, Eliaquim Mangala en Mehdi Carcela-Gonzalez.

Ron Jans werd aan het begin van het seizoen 2012-2013 aangesteld als nieuwe trainer, maar na speeldagen al vervangen door de Roemeen Mircea Rednic. Het nieuwe Standard bestaat uit een mix van ervaren Belgische spelers als Jelle Van Damme, Laurent Ciman en jonge talentvolle voetballers als Imoh Ezekiel, Michy Batshuayi en William Vainqueur. Intussen hekelen de supporters het transferbeleid van de club. Een van deze transfers waarover de supporters niet tevreden zijn was de transfer van Belgisch international Sébastien Pocognoli, die op 22 januari 2013 werd verkocht aan het Duitse Hannover 96.

Het seizoen daarna speelde Standard een topjaar onder de nieuwe coach Guy Luzon. Het won z'n eerste 9 matchen van het seizoen en ging pas op de 10e speeldag voor het eerst onderuit, op bezoek bij Zulte Waregem. Standard bleef het hele seizoen boven de verwachtingen spelen en begon aan Play-Off 1 als leider. Tijdens die play-offs liep het echter mis voor de Rouches, want het haalde slechts 15/30 en moest de titel zo aan Anderlecht laten. Standard had doorheen het seizoen meer punten behaald, maar werd door de puntendeling aan het begin van play-off 1 toch geen landskampioen.

Periode Venanzi

Op 24 juni 2015 werd bekend dat Roland Duchâtelet al zijn aandelen had verkocht aan ondervoorzitter Bruno Venanzi. Venanzi maakte meteen bekend zich te richten op het versterken van de Academie en de uitbreiding van het stadion, sportief gezien wilde hij een top drie halen met nieuwe coach Slavoljub Muslin. Standard verloor veel talent die zomer: Imoh Ezekiel keerde terug naar Al Arabi, Mehdi Carcela verliet de club voor een avontuur bij Benfica en publiekslieveling Paul-José Mpoku verkaste naar Chievo Verona. Dat seizoen startte de ploeg uit Luik met een teleurstellend verlies op het veld van KV Kortrijk. Eind augustus werd bekendgemaakt dat Muslin zijn spullen moest pakken na een 7 op 15. Enkele dagen later verloor Standard op het veld van Club Brugge, waar ze een historische 7-1-pandoering om de oren kregen. Op 7 september werd Yannick Ferrera aangetrokken als nieuwe hoofdcoach. Ook Yannick Ferrera kon het tij niet keren: hij moest wachten op een wedstrijd in Charleroi bijna twee maanden later voor hij zijn eerste driepunter pakte. Halverwege de competitie telde Standard 17 punten op de 14 plaats maar had het wel drie van zijn laatste vier wedstrijden gewonnen, inclusief de Waalse Derby en de Clasico van België tegen Anderlecht, die tweede werd, door analisten gezien als de terugkeer van Standard. Ondertussen was Standard ook nog altijd actief in de Croky Cup. De club haalde de finale en zou op 20 maart tegenover Club Brugge staan. Tijdens de winterstop verkocht de club Anthony Knockaert, Sambou Yatabaré en kapitein Jelle van Damme. Dossevi werd definitief overgenomen en Victor Valdes en Gabriel Boschilia werden geleend. Dit mocht niet baten, want Boschilia kon zich niet genoeg doordrukken en Valdes haalde zijn niveau niet. De bekerfinale werd na een evenwichtige eerste helft die eindigde in 1-1 en een tweede helft die kantelde in het voordeel van Standard na een domme rode kaart van Abdoulay Diaby gewonnen door Standard.

In het tussenseizoen 2016/2017 kocht de club international Jean-Francois Gillet, Orlando Sá en Ishak Belfodil. Het seizoen 2016/2017 begon met een puntendeling tegen Westerlo voor Standard. Na vijf speeldagen werd Yannick Ferrera de laan uitgestuurd, Jankovic werd diezelfde dag nog aangekondigd als nieuwe T1. Hij debuteerde met een overwinning tegen Racing Genk waarin debutanten Belfodil en Sà meteen een doelpunt maakten. Op 21 september werd Standard uit de eerste ronde van de beker gewerkt door ASV Geel. Op 4 december was het de Waalse Derby tussen Charleroi (dat in de top 6 stond) en Standard (dat 5 punten minder telde), een match die op een 1-3-voorsprong voor Standard werd stopgezet door scheidsrechter Serge Gumienny, nadat beide supportersgroepen projectielen op het veld hadden gegooid.

777 Partners

Begin maart 2022 verkocht Venanzi de club aan de Amerikaanse investeringsmaatschappij 777 Partners uit Miami.^[4] De overname werd half april 2022 officieel afgerond en een overgangsstructuur was uitgewerkt met Pierre Locht als CEO ad interim.^[5] Standard Luik begon met een van de jongste teams in de competitie in het seizoen 22/23.

Infrastructuur

Het trainingscomplex

Standard speelt zijn thuiswedstrijden in het Stade Maurice Dufrasne, in de volksmond Sclessin genoemd. Momenteel bedraagt de capaciteit 27.670, en is daarmee een van de grootste stadions in de Jupiler Pro League. Er zijn echter plannen om het stadion te verbouwen en uit te breiden..^[6]

Het traininscomplex van de club is gelegen in Boncelles, en draagt de naam Académie Robert Louis-Dreyfus.

Banden

Historisch gezien heeft Standard een goede band met het Franse Olympique Marseille. Met Robert Louis-Dreyfus hadden ze zelfs een tijd dezelfde eigenaar. Toen Roland Duchâtelet de club in handen had, waren er sterke banden met:

Erelijst

Nationaal

Eerste klasse (10): 1958, 1961, 1963, 1969, 1970, 1971, 1982, 1983, 2008, 2009
Beker van België (8): 1954, 1966, 1967, 1981, 1993, 2011, 2016, 2018
Belgische Supercup(4): 1981, 1983, 2008, 2009
Ligabeker: 1975
Trofee Jules Pappaert: 1953, 1960, 1962, 1971, 1992, 2008

Internationaal

Intertoto Cup: 1974, 1980, 1981, 1982, 1984 (groepswinnaar)
Coupe Mohammed V: 1986

Individuele trofeeën

Verschillende spelers en trainers behaalden een trofee toen ze lid waren van de club:

Topscorer Eerste klasse: 1927 (Lucien Fabry), 1956 (Jean Mathonet), 1968 (Roger Claessen), 1969 (Antal Nagy), 1971 (Erwin Kostedde), 1978 (Harald Nickel), 1995 (Aurelio Vidmar)
Gouden Schoen: 1963 (Jean Nicolay), 1969 en 1970 (Wilfried Van Moer), 1972 (Christian Piot), 1982 (Eric Gerets), 2005 (Sergio Conceição), 2007 (Steven Defour), 2008 (Axel Witsel), 2009 (Milan Jovanović)
Ebbenhouten Schoen: 2008 (Marouane Fellaini), 2014 (Michy Batshuayi)
Profvoetballer van het Jaar: 2008 (Milan Jovanović)
Trainer van het Jaar: 2008 (Michel Preud'homme), 2009 (László Bölöni)
Keeper van het Jaar: 1985, 1986, 1992 en 1995 (Gilbert Bodart), 1999 en 2006 (Vedran Runje)

Resultaten

Seizoen	Klasse					Reeks	Punten	Opmerkingen
	I		II	III	IV
1902/03				3		Juniorsreeks (Luik)	18
1903/04			2			Eerste Afdeling	8	Standard werd vicekampioen van de provincie Luik en mocht dus niet naar de eindronde.
1904/05			4			Eerste Afdeling	5	Standard werd kampioen van de provincie Luik. Nadien werd het vierde in de eindronde.
1905/06			3			Eerste Afdeling	7	Standard werd kampioen van de provincie Luik. Nadien werd het derde in de eindronde.
1906/07			4			Eerste Afdeling	6	Standard werd kampioen van de provincie Luik. Nadien werd het vierde in de eindronde.
1907/08			3			Eerste Afdeling	8	Standard werd kampioen van de provincie Luik. Nadien werd het derde in de eindronde.
1908/09			1			Eerste Afdeling	26	Standard werd kampioen van de provincie Luik. Nadien won het ook de eindronde.
1909/10	5					Ere Afdeling	23
1910/11	11					Ere Afdeling	14
1911/12	9					Ere Afdeling	15
1912/13	10					Ere Afdeling	17
1913/14	11					Ere Afdeling	13
1914/15								oorlog
1915/16								oorlog
1916/17								oorlog
1917/18								oorlog
1918/19								oorlog
1919/20			2			Eerste Afdeling	28
1920/21			1			Eerste Afdeling	35
1921/22	5					Ere Afdeling	28
1922/23	7					Ere Afdeling	25
1923/24	5					Ere Afdeling	33
1924/25	8					Ere Afdeling	26
1925/26	2					Ere Afdeling	33
1926/27	3					Ere Afdeling	32	Lucien Fabry werd topschutter.
1927/28	2					Ere Afdeling	37
1928/29	12					Ere Afdeling	23
1929/30	10					Ere Afdeling	24
1930/31	9					Ere Afdeling	23
1931/32	9					Ere Afdeling	26
1932/33	4					Ere Afdeling	31
1933/34	3					Ere Afdeling	35
1934/35	7					Ere Afdeling	26
1935/36	2					Ere Afdeling	34
1936/37	7					Ere Afdeling	29
1937/38	7					Ere Afdeling	26
1938/39	9					Ere Afdeling	23
1939/40						Ere Afdeling		Door de oorlog werd geen volledige competitie afgewerkt. Standard stond als twaalfde in het klassement.
1940/41	6					Ere Afdeling A	8	Speciale noodcompetitie tijdens de oorlog, met twee provinciale reeksen.
1941/42	12					Ere Afdeling	22
1942/43	12					Ere Afdeling	24
1943/44	14					Ere Afdeling	22
1944/45						Ere Afdeling		Door de oorlog werd geen volledige competitie afgewerkt. Standard stond laatste in het klassement.
1945/46	14					Ere Afdeling	8
1946/47	9					Ere Afdeling	36
1947/48	13					Ere Afdeling	26
1948/49	2					Ere Afdeling	38
1949/50	13					Ere Afdeling	22
1950/51	8					Ere Afdeling	30
1951/52	13					Ere Afdeling	23
1952/53	5					Eerste Klasse	33
1953/54	13					Eerste Klasse	27	Standard wint de Beker van België.
1954/55	3					Eerste Klasse	37
1955/56	8					Eerste Klasse	30	Jean Mathonet werd topschutter.
1956/57	7					Eerste Klasse	33
1957/58	1					Eerste Klasse	44	Geëindigd met evenveel punten als R. Antwerp FC. Maar Standard had minder wedstrijden verloren en werd kampioen.
1958/59	3					Eerste Klasse	42
1959/60	7					Eerste Klasse	32
1960/61	1					Eerste Klasse	45
1961/62	2					Eerste Klasse	40
1962/63	1					Eerste Klasse	44
1963/64	3					Eerste Klasse	40
1964/65	2					Eerste Klasse	39
1965/66	3					Eerste Klasse	40	Standard wint de Beker van België.
1966/67	4					Eerste Klasse	37	Standard wint de Beker van België.
1967/68	3					Eerste Klasse	40	Roger Claessen werd topschutter.
1968/69	1					Eerste Klasse	45	Antal Nagy werd topschutter.
1969/70	1					Eerste Klasse	49
1970/71	1					Eerste Klasse	47	Erwin Kostedde werd topschutter.
1971/72	3					Eerste Klasse	41
1972/73	2					Eerste Klasse	38
1973/74	4					Eerste Klasse	34
1974/75	6					Eerste Klasse	44
1975/76	8					Eerste Klasse	39
1976/77	3					Eerste Klasse	45
1977/78	3					Eerste Klasse	49	Harald Nickel werd topschutter.
1978/79	3					Eerste Klasse	44
1979/80	2					Eerste Klasse	49
1980/81	3					Eerste Klasse	42	Standard wint de Beker van België.
1981/82	1					Eerste Klasse	48
1982/83	1					Eerste Klasse	50
1983/84	4					Eerste Klasse	40
1984/85	8					Eerste Klasse	33
1985/86	3					Eerste Klasse	42
1986/87	10					Eerste Klasse	31
1987/88	10					Eerste Klasse	30
1988/89	6					Eerste Klasse	36
1989/90	5					Eerste Klasse	42
1990/91	6					Eerste Klasse	42
1991/92	3					Eerste Klasse	46
1992/93	2					Eerste Klasse	45	Standard wint de Beker van België.
1993/94	6					Eerste Klasse	38
1994/95	2					Eerste Klasse	51	Aurelio Vidmar werd topschutter.
1995/96	6					Eerste Klasse	51
1996/97	7					Eerste Klasse	50
1997/98	9					Eerste Klasse	43
1998/99	6					Eerste Klasse	54
1999/00	5					Eerste Klasse	56
2000/01	3					Eerste Klasse	60
2001/02	5					Eerste Klasse	57
2002/03	7					Eerste Klasse	50
2003/04	3					Eerste Klasse	65
2004/05	4					Eerste Klasse	70	Geëindigd met evenveel punten als KRC Genk. De eerste testwedstrijd won Standard met 3-1, de tweede werd verloren met 3-0.
2005/06	2					Eerste Klasse	65
2006/07	3					Eerste Klasse	64
2007/08	1					Eerste Klasse	77
2008/09	1					Eerste Klasse	77	Geëindigd met evenveel punten als RSC Anderlecht. De testwedstrijden eindigden op 1-1 in Anderlecht en 1-0 winst in Luik.
2009/10	8					Eerste Klasse	39	In play-off II B eindigde Standard op de 2e plaats met 8 punten.
2010/11	2					Eerste Klasse	51	Standard wint de Beker van België. In de reguliere competitie eindigde Standard op de 6de plaats met 49 punten.
2011/12	5					Eerste Klasse	35	In de reguliere competitie eindigde Standard op de 4de plaats met 51 punten.
2012/13	4					Eerste Klasse	42	In de reguliere competitie eindigde Standard op de 6de plaats met 50 punten. In de testmatchen om het laatste Europa League-ticket won Standard over 2 wedstrijden met 7-1 van AA Gent.
2013/14	2					Eerste Klasse	49	In de reguliere competitie eindigde Standard op de eerste plaats met 67 punten.
2014/15	4					Eerste Klasse	40	In de reguliere competitie eindigde Standard op de 4de plaats met 53 punten.
2015/16	7					Eerste Klasse	41	Standard wint de Beker van België. In play-off II A eindigde Standard op de 2de plaats met 10 punten.
	1A	1B	1Am	2Am	3Am			Vanaf 2016-17 zijn er 3 nationale en 2 regionale niveaus
2016/17	9					Eerste Klasse A	42	In play-off II A eindigde Standard op de 4e plaats met 14 punten.
2017/18	2					Eerste Klasse A	43	Standard wint de Beker van België.^[7] In de reguliere competitie eindigde Standard op de 6de plaats met 44 punten
2018/19	3					Eerste Klasse A	40	In de reguliere competitie eindigde Standard op de 3de plaats met 53 punten.
2019/20	5					Eerste Klasse A	49	Competitie beëindigd na 29 speeldagen wegens de coronacrisis; toen stond Standard op de vijfde plek in het spoor van Gent, Charleroi en Antwerp.
2020/21	6					Eerste Klasse A	50	In de Europe play-offs eindigde Standard op de 4e plaats met 28 punten.
2021/22	14					Eerste klasse A	36
2022/23	6					Eerste klasse A	55	In de Europe play-offs eindigde Standard op de 3e plaats met 30 punten.
2023/24	10					Eerste klasse A	34

Resultaten in grafiek 1953-heden

5

13

3

8

7

1

3

7

1

2

1

3

2

3

4

3

1

3

2

4

6

8

3

2

3

1

4

8

3

10

6

5

6

3

2

6

2

6

7

9

6

5

3

5

7

3

4

2

3

1

8

2

5

4

2

4

7

9

2

3

5

6

14

6

10

53

54

55

56

57

58

59

60

61

62

63

64

65

66

67

68

69

70

71

72

73

74

75

76

77

78

79

80

81

82

83

84

85

86

87

88

89

90

91

92

93

94

95

96

97

98

99

00

01

02

03

04

05

06

07

08

09

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

Eerste klasse amateurs

Tweede klasse amateurs

In Europa

Standard Luik speelt sinds 1958 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam (de voorrondes inbegrepen):

Champions League (6x)

2006/07, 2008/09, 2009/10, 2011/12, 2014/15, 2018/19

Europacup I (8x)

1958/59, 1961/62, 1963/64, 1969/70, 1970/71, 1971/72, 1982/83, 1983/84

Europa League (9x)

2009/10, 2011/12, 2013/14, 2014/15, 2015/16, 2016/17, 2018/19, 2019/20, 2020/21

Europacup II (6x)

1965/66, 1966/67, 1967/68, 1972/73, 1981/82, 1993/94

UEFA Cup (14x)

1973/74, 1977/78, 1978/79, 1979/80, 1980/81, 1984/85, 1986/87, 1992/93, 1995/96, 2001/02, 2004/05, 2006/07, 2007/08, 2008/09

Intertoto Cup (3x)

1996, 1997, 2000

Jaarbeursstedenbeker (1x)

1968/69

Bijzonderheden Europese competities:

Bijzonderheid	Datum	Tegenstander	Uitslag	Plaats	Naam	Aantal
Hoogste overwinning	01-10-1981	Floriana FC	9-0	Luik
Hoogste nederlaag	03-11-1993	Arsenal FC	0-7	Luik
Speler met meeste wedstrijden	19-12-1973				Léon Semmeling	47
Speler met meeste doelpunten	28-02-1968				Roger Claessen	22

UEFA Club Ranking: 74 (27-11-2019)

Selectie 2024-2025

Nr.	Naam	Nationaliteit	Geb.datum	Vorige club
Keepers
16	Arnaud Bodart	België	11-03-1998	Eigen jeugd
30	Laurent Henkinet	België	14-02-1992	OH Leuven
40	Matthieu Epolo	België	15-01-2005	Eigen jeugd
45	Matteo Godfroid	België	25-02-2004	Eigen jeugd
99	Tom Poitoux	België	04-06-2005	Eigen jeugd
Verdedigers
3	Nathan Ngoy	België	10-06-2003	Eigen jeugd
4	Boško Šutalo	Kroatië	01-01-2000	Dinamo Zagreb
5	Boli Bolingoli	België	01-07-1995	KV Mechelen
13	Marlon Fossey	Verenigde Staten	09-09-1998	Fulham FC
15	Souleyman Doumbia	Ivoorkust	24-09-1996	Angers SCO
17	Ilay Camara	België	18-01-2003	RWD Molenbeek
25	Ibe Hautekiet	België	13-04-2002	Club Brugge
29	Daan Dierckx	België	24-02-2003	Parma FC
44	David Bates	Schotland	05-10-1996	KV Mechelen
51	Lucas Noubi	België	15-01-2005	Eigen jeugd
54	Alexandro Calut	België	22-04-2003	Eigen jeugd
88	Henry Lawrence	Engeland	21-09-2001	Chelsea FC
Middenvelders
6	Sotiris Alexandropoulos	Griekenland	26-11-2001	Sporting CP
7	Marko Bulat	Kroatië	26-09-2001	Dinamo Zagreb
8	Isaac Price	Noord-Ierland	26-09-2003	Everton FC
10	Viktor Djukanovic	Montenegro	29-01-2004	Hammarby IF
14	Léandre Kuavita	België	31-05-2004	Eigen jeugd
24	Aiden O'Neill	Australië	04-07-1998	Melbourne City
33	Hakim Sahabo	Rwanda	16-06-2005	Eigen jeugd
55	Brahim Ghalidi	Marokko	31-01-2005	Eigen jeugd
Aanvallers
9	Andi Zeqiri	Zwitserland	22-06-1999	KRC Genk
11	Dennis Eckert	Duitsland	09-01-1997	Union Sint-Gillis
19	Muhammed Badamosi	Gambia	27-12-1998	FK Čukarički
21	Soufiane Benjdida	Marokko	05-09-2001	Raja Casablanca

Technische staf

Functie	Naam	Nationaliteit
Hoofdtrainer	Ivan Leko	Kroatië
Assistent-trainer	José Jeunechamps	België
Assistent-trainer	Jérémy Taravel	Frankrijk
Assistent-trainer	Frazer Robertson	Schotland
Keeperstrainer	Jean-François Gillet	België
Physical trainer	Rudy Kalema	België
Physical trainer	Yves Depluvrez	België
Video-analist	Xavier Lambert	België

Bekende oud-spelers

Belgen

Brazilianen

Duitsers

Fransen

Kroaten

Luxemburgers

Nederlanders

Nigerianen

Portugezen

Roemenen

Serviërs

Turken

Sinan Bolat ( )
Önder Turacı

Zweden

Overige

Transfers

Top 10 inkomende transfers

Hoogste bedragen die Standard Luik ooit betaald heeft voor een speler.

	Naam speler	Naar club	Prijs (milj. EUR)	Jaar
1	Zinho Vanheusden	Internazionale	11,74	2019
2	Fabián Carini	Juventus FC	5,0	2002
3	Răzvan Marin	Viitorul Constanța	4,8	2016
4	Meme Tchite	Racing Santander	4,0	2010
4	Victor Ramos	EC Vitória	4,0	2009
5	Felipe Avenatti	Bologna FC 1909	3,75	2019
6	Jelle Van Damme	Wolverhampton Wanderers	3,5	2010
6	Moussa Djenepo	Southampton FC	3,5	2023
7	Obbi Oulare	Watford FC	3,4	2019
8	Nicolas Gavory	FC Utrecht	3,1	2019
8	Duje Čop	Cagliari Calcio	3,1	2017
9	Samuel Bastien	Chievo Verona	3,0	2018
	Alexander Scholz	Sporting Lokeren		2015
	Franck Berrier	Zulte Waregem		2010
	Vedran Runje	Olympique Marseille		2004
10	Jackson Muleka	TP Mazembe	2,84	2020

Bron: transfermarkt.be

Top 10 uitgaande transfers

Hoogste bedragen die Standard Luik ooit gekregen heeft voor een speler.

	Naam speler	Naar club	Prijs (milj. EUR)	Jaar
1	Marouane Fellaini	Everton FC	21,76	2008
2	Zinho Vanheusden	Internazionale	16,0	2021
3	Moussa Djenepo	Southampton FC	15,7	2019
4	Răzvan Marin	Ajax Amsterdam	12,5	2019
5	Daniel Van Buyten	Olympique Marseille	11,5	2001
6	Axel Witsel	SL Benfica	9,0	2011
7	Émile Mpenza	Schalke 04	8,5	1999
8	Imoh Ezekiel	Al-Arabi	8,0	2014
9	Dieumerci Mbokani	AS Monaco	7,0	2010
10	Eliaquim Mangala	FC Porto	6,75	2011

Bron: transfermarkt.be

Trainers

2008-2009: László Bölöni
2009-2010: László Bölöni, Dominique D'Onofrio
2010-2011: Dominique D'Onofrio
2011-2012: José Riga
2012-2013: Ron Jans, Peter Balette, Mircea Rednic
2013-2014: Guy Luzon
2014-2015: Guy Luzon, Ivan Vukomanovic, José Riga
2015-2016: Slavoljub Muslin, Eric Deflandre, Yannick Ferrera
2016-2017: Yannick Ferrera, Aleksandar Janković, José Jeunechamps
2017-2018: Ricardo Sá Pinto
2018-2020: Michel Preud'homme
2020-2021: Philippe Montanier, Mbaye Leye
2021-2022: Mbaye Leye, Luka Elsner
2022-2023: Ronny Deila
2023-2024: Carl Hoefkens, Ivan Leko

Voorzitters

1898-1902: Joseph Débatty
1902-1903: Gaston Jacquet
1903-1907: Joseph Nollet
1906-1909: Léon Herzet
1909-1931: Maurice Dufrasne
1931–1935: Joseph Fernand Herzet
1935–1938: Hubert Delacolette
1938–1952: Léon Rassart
1952–1977: Paul Henrard
1977–1986: Charles Huriaux
1986–1988: Charles Heusghem
1988–1998: Jean Wauters
1998–2000: André Duchene
2000–2011: Reto Stiffler
2011–2015: Roland Duchâtelet
2015–2022: Bruno Venanzi

Kapiteins

Hieronder een lijst met aanvoerders sinds 1939.

Roger Petit : 1939-1943
Fernand Massay : 1943-1953
Fernand Blaise : 1953-1954
Jean Mathonet : 1954-1959
Henri Thellin : 1959-1963
Marcel Paeschen : 1963-1964
Jean Nicolay : 1964-1965
Lucien Spronck : 1965-1966
Léon Semmeling : 1966-1972
Jean Thissen : 1972-1974
Wilfried Van Moer : 1974-1976
Eric Gerets : 1980-1983
Guy Vandersmissen : 1988-89
Gilbert Bodart : 1992-1996
Guy Hellers : 1996-1999
Didier Ernst : 1999-2002
Ivica Dragutinović : 2002-2004
Eric Deflandre : 2004-2005
Sérgio Conceição : 2005-2007
Steven Defour : 2007-2011
Jelle Van Damme : 2011-2015
Adrien Trebel : 2015-2017
Alexander Scholz : 2017
Sébastien Pocognoli : 2018-2019
Paul-José Mpoku : 2019-2020
Zinho Vanheusden 2020-2021
Arnaud Bodart 2021-2022
Noë Dussenne 2022-2023
Zinho Vanheusden 2023-2024
Aiden O'Neill 2024-

Supporters

Standard heeft een van de trouwste supportersschares in België; er wordt dan ook gesproken over "De hel van Sclessin". Er zijn verschillende supportersgroepen: op tribune 3 is de grootste supportersgroep te vinden, namelijk de Ultras Inferno 1996. "Ultras" is een begrip in de supporterswereld, "Inferno" staat voor de slechte staat van de tribune 3 toen de groep werd opgericht in 1996. Naast de Ultras Inferno staat de harde kern Hell Side 1981. Op tribune 2 staat de oudste supportersgroep, Kop Rouches. Deze zag het eerste levenslicht in 1968 en staat bekend om zijn choreo's (papiertifo's). Op tribune 4 staat de jongste sfeergroep, Publik Hysterik '04. Deze werd opgericht toen het bezoekersvak werd verkleind. Er kwam toen veel plaats vrij op tribune 4 en enkele jongeren sloegen de handen in elkaar. In 2009 werd voor het 5-jarige bestaan de naam veranderd in Publik Hysterik Kaos.

Externe link

Officiële website

Zie de categorie Royal Standard de Liège van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Standard de Liège, publicaties in het Belgisch Staatsblad
↑ Profiel Royal Standard de Lieège, website van de KBVB
↑ "Standard Luik in handen van Duchâtelet", Financieel dagblad.nl
↑ Standard komt in Amerikaanse handen na deal met investeringsmaatschappij 777 Partners. sporza.be.
↑ De overname van Standard door 777 Partners is nu helemaal rond. sporza.be (19 april 2022).
↑ Uitbouw stadion Standard 35.000 plaatsen. Geraadpleegd op 27 oktober 2014.
↑ De Heizel kleurt rood! Standard pakt in potige finale achtste Beker van België na zenuwslopend schouwspel.. hln.be.

[1] Standard de Liège, publicaties in het Belgisch Staatsblad

[2] Profiel Royal Standard de Lieège, website van de KBVB

[3] "Standard Luik in handen van Duchâtelet", Financieel dagblad.nl

[4] Standard komt in Amerikaanse handen na deal met investeringsmaatschappij 777 Partners. sporza.be.

[5] De overname van Standard door 777 Partners is nu helemaal rond. sporza.be (19 april 2022).

[6] Uitbouw stadion Standard 35.000 plaatsen. Geraadpleegd op 27 oktober 2014.

[7] De Heizel kleurt rood! Standard pakt in potige finale achtste Beker van België na zenuwslopend schouwspel.. hln.be.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Periode	Kledingsponsor	Shirtsponsor
1972-1973	Le Coq Sportif	Texaco
1973-1974		Orbis Assurances
1974-1975		Nova Electro-Ménagers
1976-1983		Maes-Pils
1983-1985		Banque Nagelmackers 1747
1985-1987		Opel
1987-1997	Adidas	Opel
1997-2001		Cirio
2001-2002		Randstad
2002-2003		ALE-Télédis
2003-2006	Umbro	ALE-Télédis
2006-2008	Umbro	VOO
2008-2010	Diadora	BASE
2010-2011	Planète Rouge	e-lotto
2011-2012	Joma	e-lotto
2012-2015	Joma	BASE
2015-2017	Kappa
2017-2018	New Balance
2018-2021	New Balance	VOO
2021-heden	Adidas	VOO