Urdu

Urdu; اردو
Gesproken in	officieel in Pakistan en India
Sprekers	Meer dan 60.000.000
Rang	19-21
Taalfamilie	Indo-Europees Indo-Iraans Indo-Arisch; ;
Dialecten	In elke stad in Pakistan wordt het Urdu in verschillende dialecten gesproken. In de hoofdstad Islamabad en Rawalpindi wordt het op de officiële manier gesproken.
Alfabet	Perzisch-Arabische alfabet
Taalorganisatie	National Language Authority en National Council for Promotion of Urdu language
Taalcodes
ISO 639-1	ur
ISO 639-2	urd
ISO 639-3	urd
Portaal	Taal

Het Urdu (اردو) (ook bekend als Lashkari voor zijn sprekers^[1]^[2]; lokaal geschreven als لشکری) is de officiële nationale taal en lingua franca van Pakistan. Urdu is ook een officieel erkende taal in India. De taal behoort tot de Indo-Europese talen. Veel Pakistanen spreken van huis uit een andere taal, maar ze leren het Urdu op school en via de massamedia en raken er zo mee vertrouwd. Het wordt ook gesproken door de moslimbevolking van India, met name in het unie-territorium Jammu en Kasjmir en in de Deccan regio van Zuid-India. Urdu wordt van rechts naar links geschreven in het Perso-Arabische nastaliq schrift. In tegenstelling tot de Arabische taal worden er bijna geen tekens gebruikt om klinkers te noteren.

De naam Urdu wordt, door Nicoline van der Sijs' Etymologiebank, wel verklaard als: "taal van het verheven legerkamp." De naam Urdu zou dan verwant zijn met het Nederlandse woord "horde", oosters ruiterleger.

In oktober 2013 maakte de regering van Jammu en Kasjmir bekend een raad te willen oprichten ter bevordering van het Urdu, dat daar aan het verdwijnen is.

Verschil met het Hindi

De taal is in grammaticaal opzicht verregaand gelijk aan het Hindi dat in Bollywood-films wordt gesproken. De taal die in Bollywood-films wordt gesproken bevat elementen van beide officiële talen. Overigens zit het verschil hoofdzakelijk in de aan het Arabisch en Perzisch ontleende woordenschat en constructies. De divergerende ontwikkeling van Hindi en Urdu is te vergelijken met die van het Servisch en Kroatisch en is eerder religieus dan taalkundig bepaald. In grote delen van Pakistan wordt wanneer men Urdu spreekt het gebruik van Urdu-woorden van Perzische of Arabische origine als beschaafder, geleerder of deftiger beschouwd dan wanneer men Urdu-woorden gebruikt die van Sanskriet- of Prakrit- origine zijn. Vergelijk het gebruik van leenwoorden uit het Romaans - praktisch is hier bedoeld Latijn en Frans - in andere talen, in bijzonderheid de Indo-Europese, maar hier specifieker nog met betrekking tot de Germaanse taalgroep, in plaats van de begrippen van eigen Germaanse origine, is dus 'herkomst', te bezigen.

Verspreiding

Zoals eerder genoemd is Urdu de nationale taal van Pakistan. Er zijn circa 10 miljoen Pakistanen die Urdu ook als moedertaal hebben. Veel Pakistanen zijn geëmigreerd. Wereldwijd spreken ongeveer 65 miljoen personen de taal als moedertaal. Hiernaast zijn er nog ±40 miljoen mensen die de taal als tweede taal beheersen.

Relatief grote aantallen sprekers van het Urdu vindt men in de volgende landen:

Afghanistan (320.000)
Bahrein (80.000)
Bangladesh (650.000)
Canada (156.000)
Duitsland (40.000)
Fiji (40,000)
Frankrijk (20.000)
India (51 miljoen)
Koeweit (80,000)
Mauritius (74.000)
Nepal (375.000)

Noorwegen (27.700)
Oman (90.000)
Pakistan (10 miljoen)
Qatar (70.000)
Saoedi-Arabië (382.000)
Tanzania (253,000)
Turkije (40,000)
Zuid-Afrika (170.000)
Verenigde Arabische Emiraten (600.000)
Verenigd Koninkrijk (747.000)
Verenigde Staten (350.000)

Externe link

ethnologue.com: Urdu

Urdu-alfabet

Referenties

↑ Mala Dayal (1 August 2010). Celebrating Delhi. Penguin Books Limited, 147–. ISBN 978-81-8475-273-1.
↑ M. Fazlul Hasan (1970). Bangalore Through the Centuries. Historical Publications.

Zoek Urdu op in het WikiWoordenboek.

Zie de Urdu uitgave van Wikipedia.

[Dayal2010-1] Mala Dayal (1 August 2010). Celebrating Delhi. Penguin Books Limited, 147–. ISBN 978-81-8475-273-1.

[Hasan1970-2] M. Fazlul Hasan (1970). Bangalore Through the Centuries. Historical Publications.

[1]

[2]