gillen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  gillen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈɣɪlə(n) / (2 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /ˈχɪlə(n)/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˈɣɪlə(n)/

Woordafbreking

• gil·len

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘schel schreeuwen’ voor het eerst aangetroffen in 1588

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
gillen	gilde	gegild
zwak -d	volledig

Werkwoord

gillen

1. een harde schelle ongearticuleerde uitroep slaken

   • Hij gilde toen hij in het ravijn viel. 

2. in schuine richting afzagen of afsnijden

Verwante begrippen

• blèren, brullen, bulderen, krijsen, uitbrullen

Hyponiemen

• begillen, uitgillen

Afgeleide begrippen

• gegil, giller, gillerig, gilling, gilster

Vertalingen

    1. een harde schelle ongearticuleerde uitroep slaken   

Duits: schreien (de) Engels: scream (en), yell (en)

Frans: pousser des cris perçants (fr) Spaans: chillar (es), gritar (es), aullar (es)

Zelfstandig naamwoord

de gillen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord gil

Gangbaarheid

• Het woord gillen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "gillen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.