reet

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  reet    (hulp, bestand)
• IPA: / ret / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• reet

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘nauwe opening’ voor het eerst aangetroffen in 1281
• [1] Naamwoord van handeling van rijten van Middelnederlands rete, en Oudnederlands reta "kras, haal met een pen" .
• [2] (figuurlijk) gebruik van [1]
• [2.2] taboeterm, vanwege het schokeffect gebruikt als versterker
• [3] van  reten ww 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	reet	reten
verkleinwoord	reetje	reetjes

Zelfstandig naamwoord

de reet v / m

1. een (soms opengereten) spleet, kier

   • Doordat onze kat er vaak haar klauwen aan aanscherpte, zat die oude leunstoel vol reten. 

2. (dysfemisme) (vulgair) kont, billen, achterwerk, anus

   • hij had die dag een stekende pijn in zijn reet 

   1. (figuurlijk) gebruikt om minachting of afkeer uit te drukken

      • De kaartjes voor het feest waren belachelijk duur, maar er was geen reet te beleven. 

   2. versterkend voorvoegsel (jongerentaal) heel erg, in de vorm "rete-" gebruikt als linkerdeel van samengestelde bijvoeglijke naamwoorden als versterker van het rechterdeel

      • Zij heeft echt een retegoed boek geschreven. 

3. (landbouw) plaats waar het vlas te weken wordt gelegd

Opmerkingen

• Betekenis 2.2 kan ook worden opgevat als een soort voorvoegsel. Door de Taalunie wordt het echter beschouwd als samenstelling, niet als afleiding. Het wordt daarom hier bij de oorspronkelijke betekenis beschreven en niet als apart voorvoegsel.

Gelijkklinkende woorden

• reed

Hyponiemen

• vensterreet, steenreet

Afgeleide begrippen

• [1] retig
• [2] reetkever, reetridder, reetroeier, reetveter, retenlikker
• [2.2] retecool, retedruk, rete-eigenwijs, retefraai; retegaaf, retegeil, retegoed, retepopulair, retestrak, reteslim, retesnel

Anagrammen

• eert, eter, teer, tere, tree

Vertalingen

    1. een (soms opengereten) spleet   

Duits: Riefe (de) v, Riss (de) m

    2. kont, billen   

Duits: Arsch (de) m, Hintern (de) m

Spaans: culo (es) m

Werkwoord

vervoeging van
rijten

reet

1. enkelvoud verleden tijd van rijten
   

   • Ik reet. 
     
   • Jij reet. 
     
   • Hij, zij, het reet. 

Gangbaarheid

• Het woord reet staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "reet" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Fries

Uitspraak

• IPA: /re:t/

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	reet	reten
verkleinwoord	reetsje	reetsje

Zelfstandig naamwoord

reet g

1. reet, gat, kont

   «En hy skopte my ûnder myn reet.»

   En hij gaf mij een schop onder m'n kont.