verenigen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
verenigen	verenigend
vereniging	verenigbaar
-	verenigd

Uitspraak

• Geluid:  verenigen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ver·eni·gen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘samenvoegen’ voor het eerst aangetroffen in 1351
• Afgeleid van de stam een met het voorvoegsel ver- en met het achtervoegsel -ig.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
verenigen	verenigde	verenigd
zwak -d	volledig

Werkwoord

verenigen

1. overgankelijk afzonderlijke delen tot één geheel maken

   • Het was de droom van Schuman geheel Europa te verenigen. 

   ▸ In mei 1980 was Mt.St.Helens nog uitgebarsten, een van de grootste vulkanische erupties uit de geschiedenis van de Verenigde Staten, waarbij een groot deel van de berg instortte.

Vertalingen

    1. afzonderlijke delen tot één geheel maken   

Duits: vereinen (de) Engels: unite (en)

Frans: unifier (fr) Spaans: unir (es), juntar (es), aliar (es)

Gangbaarheid

• Het woord verenigen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "verenigen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.