Alderamin (Alfa Cephei, α Cep, α Cephei) er den lyssterkaste stjerna i stjernebiletet Kefeus, nær nordpolen. Ho har kvit farge. Stjerna er relativt nær jorda, berre 49 lysår. Namnet Alderamin, er arabisk og tyder «den høgre armen».

Alfa Cephei
Diagram showing star positions and boundaries of the Kefeus stjernebilete and its surroundings

Plasseringa til α Cephei (med sirkel rundt)
Observasjonsdata
Epoke J2000      Ekvinoks J2000
Stjernebilete Kefeus
Rektascensjon 21h 18m 34.7715s[1]
Deklinasjon 62° 35′ 08.061″[1]
Tilsynelatande storleiksklasse (V)2.5141[2]
Karakteristikk
SpektralklasseA7IV-V[2]
U−B fargeindeks+0.12[3]
B−V fargeindeks+0.21[3]
Variabel typeDelta Scuti
Astrometri
Eigarørsle (μ) RA: +150.55[2] mas/år
Dek.: 49.09[2] mas/år
Parallakse (π)66.50 ± 0.11[2] mas
Avstand49,05 ± 0,08 ly
(15,04 ± 0,02 pc)
Absolutt storleiksklasse (MV)1.57[4]
Detaljar
Masse1.74[4] M
Radius2.3[5] R
Luminositet17[5] L
Overflategravitasjon (log g)3.99[5] cgs
Temperatur7,740 ± 170[5] K
Rotasjonssnøggleik (v sin i)246[6] km/s
Andre namn
Alderamin, 5 Cep, 2MASS J21183475+6235081, AG+62° 1226, BD +61°2111, CCDM J21186+6236A, FK5 803, GCTP 5139.00, Gl 826, HD 203280, HIP 105199, HR 8162, SAO 19302.
Databasereferanse
SIMBADdata

Med ein deklinasjon på meir enn 62 grader nord, er Alderamin stort sett synleg på den nordlege halvkula, men ein kan sjå stjerna så langt sør som 27 ºS. Stjerna er cirkumpolar i heile Europa, det nordlege Asia, Canada og amerikanske byar så langt sør som San Diego. Sidan Alderamin har ein tilsynelatande storleik på kring 2,5, er ho lett å få auge på, sjølv i lysforureina byar.

Alderamin er ei kvit klasse A-stjerne, som utviklar seg bort frå hovudserien til ei subkjempe, truleg på veg til å bli ei raud kjempe.

Alderamin har ein radius som er 2,4 gonger solradien med ein masse som er 1,74 gonger sola si.[5]

Kjelder

endre


  1. 1,0 1,1 «SIMBAD query result: NAME ALDERAMIN -- Variable Star». Centre de Données astronomiques de Strasbourg. Henta 20. desember 2010. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 van Leeuwen, F (November 2007). «Hipparkos, the New Reduction». Astronomy and Astrophysics (Centre de Données astronomiques de Strasbourg) 474 (2): 653–664. Bibcode:2007A&A...474..653V. arXiv:0708.1752. doi:10.1051/0004-6361:20078357. Henta 19. desember 2010. 
  3. 3,0 3,1 Mermilliod, J.-C. (1986). «Compilation of Eggen's UBV data, transformed to UBV (unpublished)». Catalogue of Eggen's UBV data. Bibcode:1986EgUBV........0M. 
  4. 4,0 4,1 Pizzolato, N.; Maggio, A.; Sciortino, S. (September 2000), «Evolution of X-ray activity of 1-3 Msun late-type stars in early post-main-sequence phases», Astronomy and Astrophysics 361: 614–628, Bibcode:2000A&A...361..614P 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Malagnini, M. L.; Morossi, C. (November 1990), «Accurate absolute luminosities, effective temperaturs, radii, masses and surface gravities for a selected sample of field stars», Astronomy and Astrophysics Supplement Series 85 (3): 1015–1019, Bibcode:1990A&AS...85.1015M 
  6. «Bright Star Catalogue, 5th Revised Ed. (Hoffleit+, 1991)». VizieR. Centre de Données astronomiques de Strasbourg. Henta 20. desember 2010. 


  NODES
os 6