Wayne Shorter

	Wayne Shorter
	;
Fødd	25. august 1933
Fødestad	Newark
Død	2. mars 2023 (89 år)
Dødsstad	Los Angeles
Opphav	USA
Aktiv	1958–2021
Sjanger	jazz, modaljazz, crossover, postbop, jazz-fusion, bebop
Instrument	saksofon, sopransaksofon, altsaksofon, tenorsaksofon
Plateselskap	Blue Note
Verka som	komponist, saksofonist, jazzmusikar
Prisar	Guggenheim-stipendiet, NEA Jazz Masters, Doris Duke Performing Artist Award

Wayne Shorter (25. august 1933–2. mars 2023) var ein amerikansk jazz saksofonist og komponist.

Karriere

Shorter spelte først med Horace Silver og Maynard Ferguson før han i 1959 skifta til Art Blakey's Jazz Messengers og blei etter kvart leiaren i denne gruppa. På tilråding av John Coltrane blei han i 1964 medlem av Miles Davis' Quintet (den andre «klassiske») der han var til 1969. Andre musikarar i kvintetten var Herbie Hancock, Ron Carter og Tony Williams. Shorter skreiv mange komposisjonar for gruppa som seinare har blitt klassikarar, blant andre «Footprints» og «Nefertiti». Samstundes som han var med i kvintetten gav han ut eigne album som fekk god omtale, til dømes den første plata for Blue Note, Night Dreamer og Juju (begge 1964); sistnemnde med McCoy Tyner og Elvin Jones.

Wayne Shorter med Weather Report i Shinjuku Koseinenkin-hallen i Tokyo (1981)

Foto: Jun Tendo

I 1970 starta han saman med keyboardspelaren Joe Zawinul og bassisten Miroslav Vitous den legendariske fusiongruppa Weather Report. Seinare blei òg Jaco Pastorius og Peter Erskine medlemar i gruppa. I den tidlege tida med Weather Report byrja Shorter meir og meir over til å spele sopransaksofon og blåsesynth etter stort sett å ha spelt tenor. Parallelt spela han frå 1976 òg akustisk jazz med V.S.O.P.

Etter at Weather Report blei oppløyst gjekk Shorter solo. Han var med Carlos Santana og Rolling Stones på turnear og spelte på fleire album av Joni Mitchell og Steely Dan. Dei siste åra har han leia ein høgt verdsett kvartett med pianisten Danilo Pérez, bassisten John Patitucci og trommeslagaren Brian Blade (CDar: Footprints Live og Beyond the Sound Barrier).

I 2003 og 2005 fekk Shorter Grammy for albuma Alegría og Beyond the Sound Barrier i kategorien Best Jazz Instrumental Album.

Diskografi i utval

Like Someone In Love (1960, med Art Blakey)
A Night In Tunisia (1960, med Art Blakey)
Night Dreamer (1964)
Juju (1964)
Miles In Berlin (1964, med Miles Davis)
Speak No Evil (1965)
ESP (1965, med Miles Davis)
Nefertiti (1967, med Miles Davis)
Bitches Brew (1969, med Miles Davis)
Weather Report: Weather Report (1971)
Weather Report: I Sing The Body Electric (1972)
Weather Report: Sweetnighter (1973)
Native Dancer (1974)
Big Fun (1974, med Miles Davis)
Weather Report: Mysterious Traveller (1974)
Weather Report: Black Market (1976)
Weather Report: Heavy Weather (1977)
Weather Report: Mr. Gone (1978)
Weather Report: 8:30 (1979)
Weather Report: Night Passage (1980)
Weather Report: Weather Report (1982, same albumtittel som i 1971)
Weather Report: Domino Theory (1984)
Atlantis (1985)
Weather Report: This Is This (1986)
Phantom Navigator (1987)
Joy Rider (1988)
High Life (1995)
Footprints Live! (2002)
Alegría (2003)
Beyond the Sound Barrier (2005)

Litteratur

Michelle Mercer Footprints: The Life and Work of Wayne Shorter London: Penguin/Putnam 978-1585424689
Intervju med Wayne Shorter i Christian Broecking: Respekt, Verbrecher, Berlin 2004, ISBN 978-3935843386
Nyare intervju med Wayne Shorter i Christian Broecking: Herbie Hancock - Interviews, Creative People Books, 2010, ISBN 978-3-938763-12-4

Leksikografiske oppføringar

Ian Carr et. al. Jazz Rough Guide Metzler, Stuttgart 1999; ISBN 3-476-01584-X
Leonard Feather, Ira Gitler: The Biographical Encyclopedia of Jazz. Oxford University Press, Oxford osb. 1999; ISBN 978-0-19-532000-8
Wolf Kampmann, Reclams Jazzlexikon. Stuttgart, Reclam, 2003; ISBN 978-3150105283
Martin Kunzler, Jazz-Lexikon Bd. 2. Reinbek 2002; ISBN 3-499-16513-9

Bakgrunnsstoff

Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Wayne Shorter