Piemontés
Lo piemontés (autonim: piemontèis; prononciacion: [pjemʊŋˈtɛi̯z] -[ˈtæi̯z]) es una lenga romanica de la familha galloitalica. Se parla essencialament en lo Piemont centrau (lei autras zonas parlan lombard, ligur, emilian; aquelas aupencas parlan principalment piemontés e tanben l'occitan, l'arpitan). Es la lenga galo-italica mai similara a l'occitan.
Piemontèis | |
Parlat en | Itàlia Argentina |
---|---|
Region | Euròpa |
Locutors | 700 000[1] - 2 000 000[2] |
Classificacion lingüistica | |
Lengas indoeuropèas | |
Estatut de conservacion | |
| |
Còdis lingüistics | |
ISO 639-2 | pas cap de valor |
ISO 639-3 | pms |
Ethnologue | pms |
Glottolog | piem1238 |
UNESCO | 399 |
IETF | pms |
Endangered | 3273 |
Mapa | |
modificar |
Caracteristicas
modificar- Palatalizacion de [kl] e [gl]: CLARUS > [tʃajr], Clavem > [tʃaw], (similar au portugés chave [ʃavɨ]), Glaream > ['d͡ʒe.rɐ]; l'occitan cisaupenc a en aquesta posicion [kj] e [gj]: [kjar] e [kjaw] (italian [kjaro], ['gja.ja]).
- Los gropes [ke] e [ki] latin se mùtan en [ts], [ge] e [gi] en [d͡ʒ].
- Cazuda des vocalas atòna, mai fòrta que en francés: /me'lʊŋ/ > /mə'lʊŋ/ > /m'lʊŋ/.
- Cazuda des vocalas finalas atònas, a que en fòrça dialèctes és centralizada a [ɐ].
- Lenicion de [p], [t], [k]. [p] deven [v], [t] > [v] e mai de rar [j], [k] > [j].
- Vocalisacion de [l] darrier a: ALTUS > [awt].
- Los diagrames latines [kt] e [gd] se trasfòrman en [jt] e [jd]: [lajt], [frɛjd] (lait, fred).
- Evolucion de [u:] e [ɔ] tonicas latinas a [y] e [ø]: [lys] (lus), [kør] (cuèr).
Nòtas e referéncias
modificar- ↑ Piedmontese, Ethnologue
- ↑ Allasino et al. 2007, pp. 70-71.