aiga
Occitan
Etimologia
Del latin aqua. Lo mot latin ven de l’indoeuropeu comun *h₂ekweh₂, issut de *h₂ekw- (« beure ») ; l’indoeuropeu comun *wd-r (« aiga ») es la raiç de l’anglés water, l'alemand Wasser, de voda, woda o вода dins las lengas eslavas e del grec ancian ὕδωρ húdôr qui se prefixa en ὕδρο- húdro- (idro-). Que retrobem dins un fais de mots sabents en occitan, en francés e dins mai d'una lenga latina, per parlar d’un ligam a l'aiga.
Prononciacion
/ˈajɣo/
/ˈajgɔ/ (lemosin)
/ˈajɔ/ (auvernhat)
/ˈajgə/ (vivaroaupenc, nòrd de las Valadas Occitanas)
/ˈɛg/ (marchés)
França (Bearn) : escotar « aiga »
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| aiga | aigas |
| [ˈajɣo] | [ˈajɣos] |
- Liquid constituït d'oxigèn e d'idrogèn, de formula H2O, qu'es un element constitutiu màger de totes los èssers vius.
- Tèrme generic per designar un riu, una ribièra o un flume.
- fig. Orina.
Variantas dialectalas
Derivats
Traduccions
|
|