confòrme
Occitan
Etimologia
- Del latin conformis.
Prononciacion
- lengadocian /kuɱ'fɔɾme/
- provençau /kũɱ'fɔʁme/
França (Bearn) : escotar « confòrme »
Sillabas
con|fòr|me
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | confòrme | confòrmes |
| [kuɱ'fɔɾme] | [kuɱ'fɔɾmes] | |
| Femenin | confòrma | confòrmas |
| [kuɱ'fɔɾmo̞] | [kuɱ'fɔɾmo̞s] | |
confòrme
- Qu'es de forma meteissa; qu´es semblable.
- La copia es confòrma a l’original.
- Convenable, que s’acorda.
- Sas mors son pas confòrmas a sa doctrina.
- Que correspond a un estandard, a una nòrma.
- Un sistèma confòrme als estandards de seguretat.