mi
 Veire tanben : mi³¹, mi⁵⁵, mîː
|
Occitan
Etimologia
- De las primièras syllabas dels emistiquis en latin de l’imne de sant Joan Baptista del poèta Paul Diacre, causidas par Guido d’Arezzo al sègle X per nomenar de nòtas de musica:
- Ut queant laxis resonare fibris.
- Mira gestorum famuli tuorum.
- Solue polluti labili reatum.
- Sancti Iohannes.
- Domine.
Prononciacion
['mi]
Sillabas
mi (1)
Nom comun
- (musica) Tresena nòta de l'escala musicala.
| 1 | 2 | 3 | 5 | 5 | 6 | 7 | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Notacion del solfègi en occitan | dò | re | mi | fa | sòl | la | si |
| ut | |||||||
| Notacion anglosaxona fixa | C | D | E | F | G | A | B |
| Nòta solfegiada | do | re | mi | fa | sol | la | ti |
| Notacion alemanda | C | D | E | F | G | A | H |
| Nòta solfegiada | do | re | mi | fa | sol | la | si |
 |
 |
 |
Naut sorab
Prononciacion
Forma de pronom personal
mi
- Datiu de ja.
Referéncias
- Ludmila Budarjowa, 1990, Słownik hornjoserbsko-němski. Wörterbuch Obersorbisch-deutsch, Budyšin-Bautzen, Domowina-Verlag.
Piemontés
Etimologia
Del latin me.
Prononciacion
/mi/
Pronom personal
mi
- Ieu.