ostil

Occitan

Etimologia

Del latin hostilis, de hostis « enemic ».

Prononciacion

/ust'il/, /ust'il/ França (Bearn) : escotar « ostil »

Sillabas

os|til

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	ostil	ostils
	[ust'il]	[ust'ils]
Femenin	ostila	ostilas
	[ust'ilo̞]	[ust'ilo̞s]

ostil

1. Qu'es d’un enemic, qu'anoncia, que caracteriza un enemic.
2. (per extension) Qu'es fòrça opausat a quicòm o a qualqu’un.

Parents

• ostilitat

Traduccions

alemand: feindlich (de), feindselig (de) anglés: hostile (en) catalan: hostil (ca) espanhòl: hostil (es)

francés: hostile (fr) italian: ostile (it) basc: etsai (eu) portugués: hostil (pt)