public

Occitan

Etimologia

• (Adj.) Del latin publicus (« que concernís l'Estat, qu'interessa lo public »).
• (Nom) Del latin publicum (« interès public »).

Prononciacion

/py'blik/, /py'blik/

França (Bearn) : escotar « public »

Sillabas

pu|blic

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	public	publics
	[py'blik]	[pyˈbliks]
Femenin	publica	publicas
	[py'bliko̞]	[py'bliko̞s]

public

1. Qu'aperten al pòble dins son entièr.
   • Lo ben public.
   • Una persona publica, una persona vestida d’una partida de l’autoritat publica, qu'exercís cèrt emplec, cèrta magistratura. Veire sens (3).
2. Qu'aparten a l'Estat; estatal.
   • Oficièr public, foncionari public, Aquel qu'exercís una carga o foncion publica.
   • Cargas publicas, Las imposicions que totòm es obligat de pagar per subvenir a las depensas e al besonhs de l’Estat.
   • edificis publics, edificis emplegats als diferents servicis publics.
3. Qu'es comun ; a l’usatge de totes.
4. Qu'es manifèst, conegut de tot lo mond.
   • La causa es pas secrèta, es publica, tot lo mond la sap.
   • Es de notorietat publica.
5. Çò que se debana en preséncia de tot le mond.
   • Audiénça publica.
   • Debats publics.
6. (programacion) Se dich d’una variabla que la portada es pas restrencha, e qu'es donc visible dempuèi tot lo programa.

Sinonims

A l'usatge de totes

1. banal

Antonims

• personal
• privat
• pròpri

Traduccions

alemand: öffentlich (de) anglés: public (en) (1 a 5), common (en) (1), open (en) (3) catalan: públic (ca) còrs: chèc: espanhòl: público (es) francés: public (fr)

italian: pubblico (it) maltés: neerlandés: publiek (nl) polonés: portugués: público (pt) sicilian: turc:

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
public	publics
[py'blik]	[pyˈbliks]

public masculin

1. Massa de gents non estructurada.
2. Ensemble de las personas que s’interesson a una òbra intellectuala, literària, artistica, etc.
3. Ensemble de las gents que frequentan los comèrcis, las administracions, los transpòrts publics, etc., en general los servicis que, precisament, son dobèrts al public.
4. Estat o sector public.
   • Trabalhar pel public.

Anglés

Etimologia

• (Adj.) Del latin publicus (« que concernís l'Estat, qu'interessa lo public »).
• (Nom) Del latin publicum (« interès public »).

Prononciacion

/ˈpʌb.lɪk/, /ˈpʌb.lɪk/

Estats Units d'America (Tèxas) : escotar « public »

Estats Units d'America (Connecticut) : escotar « public »

Sillabas

pu | blic (2)

Adjectiu

public (plural publics)

1. public

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
public	publics
[ˈpʌb.lɪk]	[ˈpʌb.lɪkz]

public

1. public

Francés

Etimologia

• (Adj.) Del latin publicus (« que concernís l'Estat, qu'interessa lo public »).
• (Nom) Del latin publicum (« interès public »).

Prononciacion

/py'blik/, /py'blik/

Soïssa (Lausana) : escotar « public »

França (Sant Llorenç de Cerdans) : escotar « public »

Sillabas

pu | blic (2)

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	public	publics
	[py'blik]
Femenin	publique	publiques
	[pyˈblik]

public

1. public

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
public	publics
[py'blik]

public

1. public