sèrra

Veire tanben : sera, serà, sèra, serra

Occitan

Etimologia

Del latin sĕrra « rèssa ».

Prononciacion

/ˈsɛro/, /ˈsɛro/

França (Bearn) : escotar « sèrra »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
sèrra	sèrras
[ˈsɛro]	[ˈsɛros]

sèrra femenin

1. Montanha, cadena de montanhas.
2. Aisina constituïda d'una fuèlha d'acièr provesida d'una seria de dents agudas e utilizada per talhar la fusta.

Sinonims

Cadena de montanha cadena sèrre (lengadocian) serre (provençau)

Aisina rèssa (lengadocian) ressèga (lengadocian) serra (provençau) sarra (gascon) sèga (gascon)

Traduccions

Aisina de ressar
alemand: Säge (de) femenin anglés: saw (en) bielorús: піла (be) femenin catalan: serra (ca) femenin danés: sav (da) espanhòl: sierra (es) femenin esperanto: segilo (eo) finlandés: saha (fi)	francés: scie (fr) femenin gaelic irlandés: sábh (ga) italian: sega (it) femenin neerlandés: zaag (nl) ongrés: fűrész (hu) portugués: serra (pt) femenin romanés: ferăstrău (ro) suedés: såg (sv)

Forma de vèrb

sèrra

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de serrar
2. segonda persona del singular de l'indicatiu afirmatiu de serrar