Dinastia Almoravid
Los Almoravids (berbèr: Imṛabḍen, arabi: المرابطونAl-Murābiṭūn) èra una dinastia berbèra de Marròc, que formèt un empèri al sègle XI s'estendent sus l'oèst de Magrèb e Al Andalús. Sa capitala èra Marraquèsh, una vila que fondèron en 1062. La dinastia es originària de las tribús Lamtuna e Gudala, tribús berbèras nomadas de Sahara que vivián entre lo sud de Marròc, lo fluvi Nigèr e lo fluvi Senegal.[1]
Los almoravids evitèron la casuda precipitada d'Al Andalús mercé a una victòria decisiva contre la coalicion dels reialmes crestians de Castelha e d'Aragon a la batalha de Sagrajas. Aquò lor permetèt de contrarotlar un empèri que s'estendiá subre 3000 km del nòrd al sud. Pasmens, lo poder de la dinastia foguèt relativament de corta durada; los almoravids caiguèron -al som de son poder- quora capitèron pas d'apasimar la rebellion Masmuda iniciada per Ibn Tumart. Ne resultèt la mòrt de son darrièr rei, Ishaq ibn Ali, tuat pels almohads a Marraquèsh en Abrial de 1147.
Etimologia
modificarLo tèrme "almoravid" ven de l'arabi "al-Murabitun" (arabi: المرابطون) qu'es lo plural de "al-Murabit" literalament "lo que liga" mas al sens figurat "lo qu'es prèst a se batre a la fortalesa". Lo tèrme es ligat a la nocion de Ribat, una mena de mostièr-fortalesa, a travèrs la rasic r-b-t (arabi: ربط "Rabat": ligar o arabi: رابط "Raabat": campar).[2][3]
Referéncias
modificar- ↑ Trach de l' Encyclopedia Universalis on Almoravids
- ↑ Nehemia levtzion, "Abd Allah b. Yasin and the Almoravids", in: John Ralph Willis, Studies in West African Islamic History, p. 54
- ↑ P.F. de Moraes Farias, "The Almoravids: Some Questions Concerning the Character of the Movement", Bulletin de l’IFAN, series B, 29:3-4 (794-878), 1967