Mein Kampf

Mein Kampf (en alemand "La miá lucha") es un libre escrich per Adolf Hitler, en combinant d'elements autobiografics amb un expausat de l'ideologia politica del Nazisme d' Hitler.

La redaccion del Mein Kampf

Lo primièr volum, titolat Eine Abrechnung ("Una estimacion") foguèt publicat lo 28 de julhet de 1925. Lo segond volum Die nationalsozialistische Bewegung ("Lo movement Nacional Socialista") ne foguèt en 1926. Lo títol original que causiguèt Hitler foguèt "Quatre ans e mièg de lucha contra messorgas, estupiditat e coardisa.". Lo sieu editor nazi, Max Amann, decidiguèt qu'aquel títol èra tròp complicat e l'acorchiguèt en Mein Kampf. Hitler dictèt lo sieu libre pendent lo sieu empreisonament a Landsberg a Emil Maurice, e après julhet de 1924 a Rudolf Hess que après lo s'editèt cotria amb divèrsas autras gents.

S'es dich e escrich que lo libre es repetitiu e de pro mal legir qu'es per aquò en partida e coma resultat que se publiquèt en una tièra de divèrsas edicions pendent los seguents vint ans.

Contenguts

Lo libre perfila las idèas principalas que lo regim alemand menariá a tèrme pendent la Segonda Guèrra Mondiala.

Mai que mai mes en abans es lo violent antisemitisme d'Adolf Hitler e los sieus sòcis, en se criticar e espepidar entre autras pensadas las dels Protocòls dels Vièlhs de Zion. Per exemple, denonciavan que la lenga internacionala esperanto èra part d'un complòt josieu, e argumentèt sus la vièlha idèa nacionalista alemanda de Drang nach Osten, lo besonh de ganhar Lebensraum ("espaci vital") cap a l'èst, mai que mai Rússia. Fòrça del material èra desformat o farlabicat per l'autor. Hitler emplegava las tèsis principalas del "perilh josieu", que parlava d'una supausada conspiracion josieva per dirigir lo mond.

Totun explica e aclara fòrça detalhs de la mainadesa de Hitler e lo procès en lo que venguèt de mai en mai antisemita e militarista, subretot pendent los sieus ans passats a Viena. Dins un primièr capítol, escriguèt sus coma vesiá los josieus en per las carrièras de la vila e ne demandava alavetz : S'es aquò un alemand?

En tèrmes de teorias politicas, Hitler anoncièt la siá aversion dins Mein Kampf envèrs la cresença del qu'èran los mals bessons del mond: lo comunisme e lo judaïsme, e manifestèt clarament que la siá intencion èra los eradicar totes dos de la tèrra.

Anoncièt que tanben Alemanha li ne fasiá de besonh obténer novèls territòri: Lebensraum (espaci vital). Aquel territòri nòu s'alimentariá lo "destin istoric" del pòble alemand; aquela tòca explica per de qué Hitler ocupèt Euròpa, tant per l'èst coma per l'oèst, abans que lancèsse lo sieu atac contra Rússia.

Se presentava a se meteis coma un "Übermensch", frequentament tradusit coma "Superhome", tèrme qu'empleguèt Friedrich Nietzsche en los sieus escriches, mai que mai dins lo libre Aital parlèt Zaratostra.

De segur el se legiguèt lo filosòf d'un biais tras que superficial que Nietzsche fa pas usatge d'aquel tèrme amb la meteissa significacion. Per Nietzsche èra l' Übermensch un òme que se poiriá véncer a se-meteis en contrarotlant los sieus impulses e poiriá canalizar aquela energia cap a quicòm creatiu.

Lo Mein Kampf clarifica lo punt de vista racista de Hitler en tot devesir los umans en foncion de la lor ascendència.

Hitler assegurava que los alemands "arians" amb pel ros e uèlhs blaus èran a la cresta de la ierarquia umana (modèl que correspondiá pas cap amb lo sieu fisic pròpri qu'aviá lo pel marron), e li n'assignava lo fons ierarquic als josieus, poloneses, russes, chècs e gitans.

Hitler n'arribèt fins a dire que las gents dominadas se beneficiarián de l'aprendissatge dels arians superiors, e sius mèstres.

Afirmava a de mai que los josieus èran a conspirar per evitar qu'aquela "raça mèstre" ne capitèsse a senhorejar lo mond coma n'èra de justícia per el, en tot delir la siá puresa raciala e culturala amai en convéncer l'arian de viure en egalitat enlòc d'en la superioritat que li reveniá de drech... Descriguèt la batalha per la dominacion del mond, batalha totala, batalha raciala, culturala e politica entre arians e josieus.

Popularitat abans la Segonda Guèrra Mondiala

Abans l'eleccion de Hitler en1933, lo libre se vendèt fòrça lentament, mas en 1933 vendèt 1,5 milions de còpias d'un sol còp. Malgrat que lo NSDAP (lo Partit dels Trabalhadors Nacionals Socialistas) reclamava qu'èra un succès de ventas enòrmas, de documents trobats la Segonda Guèrra Mondiala passada an revelat qu'èra fals. Qualques istorians an especulat qu'una lectura pus ampla se ne seriá pogut aver alertat çò de venidor de l'istòria mas fòra Alemanha se ne publiquèt pas qu'una version abracada en anglés pauc abans la Guèrra.

Totun, l'editor ne traguèt e editèt dequ'unes tròces antisemitas e militaristas.

La publicacion d'aquela version provoquèt qu' Alan Cranston, jornalista nòrd-american per la UPI en Alemanha e après senador de Califòrnia, ne publiquèt la siá pròpria edicion anotada, que cresiá que rebatiá los contenguts del libre.

En 1939 foguèt secutat per Hitler per infraccion de copyright e un jutge de Connecticut li calguèt sentenciar en favor sieu; la version de Cranston la li calguèt aturar après se n'èsser vendudas 500 000 còpias.

Quand Hitler s'enlairèt après en lo poder, lo libre ganhèt una enòrma popularitat e virtualment venguèt la "Bíblia" de quin nazi que siá.

S'exigissiá que cada coble que se jonhiá en matrimòni aguèsse la siá pròpria còpia. Las ventas del Mein Kampf faguèron ganhar de milions a Hitler; totun, una quantitat considerabla dels que l'aquesissián lo legissián pas, e fòrça lo compravan per simplament mostrar la siá fidelitat a Hitler, ganhar posicion en lo NSDAP e evitar de problèmas amb la Gestapo. A la fin de la guèrra se n'èran distribuidas en Alemanha aperaquí 10 milions de còpias del libre.

Disponibilitat actuala

Uèi, lo copyright de totas las edicions del Mein Kampf exceptadas l'anglesa e la neerlandesa son proprietat de l'estat de Bavièra.

Lo copyright finirà lo 31 de decembre de 2015. L'istorian Werner Maser, en una entrevista amb Bild am Sonntag a manifestat que Peter Raubal, filh del nebot de Hitler Leo Raubal, auriá una basa legala solida per obténher los dreches d'autor o ensagèsse. Raubal, engenhaire austrian a manifestat que voliá pas cap part dels dreches del libre que li poiriá far ganhar de milions d'èuros. Lo govèrn de Bavièra, en acòrd amb lo Govèrn Federal d'Alemanha, permet pas cap de còpia o d'impression del libre en Alemanha e s'i opausa dins quin autre estat que siá amb mens de succès. De possedir e comprar lo libre es legal. De comerciar amb de còpias ancianas es egalament legal, levat que se faga apologia de la guèrra o l'òdi, qu'es lèumens illegal. La majoritat de librariás alemandas ne vòlon pas saber res de comerciar amb aquel libre. Als Païses Basses, de vendre lo libre quitament dins lo cas d'èsser una còpia anciana es illegal coma far apologia de l'òdi mas o es pas ni lo possedir ni lo daissar o donar. En 1997 lo govèrn expliquèt al Parlament que de vendre una version scientificament anotada poiriá escapar de l'interdiccion. En 1999, lo Simon Wiesenthal Center faguèt assaber que las màgers librariás virtualas coma amazon.com e barnesandnoble.com vendon Mein Kampf en Alemanha. Ras d'aiçò se ne critiquèt las ventas. Mein Kampf foguèt un tèxt d'influéncia demest los activistas del Partit Arabi Ba’ath. Una version en arabi foguèt publicada al Liban. Moltas còpias de domeni public del Mein Kampf se tròban disponiblas en divèrses luòcs d'Internet; tanben qualques luòcs d'Internet vendon de còpias del libre. Totun las còpias editadas son d'una fisabilitat dobtosa car per exemple se substituisson divèrsas referéncias a la cristianitat per ailò tot que neopagan.

Sequèla

Après que lo partit perdèsse las eleccions en 1928 Hitler creguèt que dequ'unas rasons de la siá pèrdia èran que lo public comprenguèsse ges plenament las siás idèas. Se va retirar a Munic per dictar la seguida del Mein Kampf que centrèt en la politica exteriora.

Lo libre se publiquèt pas jamai, per çò que benlèu ne revelava tròpas causas dels sieus plans. Lo se gardèt amagat lo sieu editor e foguèt pas descobèrt abans 1958.