Nix

Dins la mitologia grèga, Nix (en grèc ancian Νύξ, en latin Nox) es la divesa primordiala de la Nuèch personificada. Segon la Teogonia d'Esiòde, el a son fraire Erèba (las Sornièra) son las primièras divinitats eissidas del Caòs primordial. Sa demora se trapa al delà del país d'Atlàa, a l’Oèst extrèma.

Descendencia de Nix

Dins la Teogonia d'Esiode^[1], Nix engendra amb Erèba:

Etèr, treslús clar, la partida mai brilhanta de la nauta atmosfèra; e Emera, lo Jorn; (v. 123-125)

Puèi sola:

Moros, Lot-Fatal l'odiós ; Quere, Trepàs, e Tanatos Mòrt negra, Ipnos, Somelh, e las mila Oneiroi (los Sòmis) qu’un dels mai celèbres es Morfèu ; (v 211-212)
las Esperidas, Ninfas del vespre, gardianas de las pomas d'aur ; (v. 215-216)
las Moiras, teissièras del destin dels òmes e dels dieus, e los Queres, esperits de las mòrts violentas; (v. 217-222)
Nemesis Reprobacion, la Venjança e la Justícia divina;
Èris, la Discòrdia ; (v. 225)

Segon d'autras fonts, seriá tanben la maire:

de Moïra, la Destinada;
de Geras, la Vielhum ;
de Filotes, l'Amor sexual ;
de Momos, lo Sarcasme ;
d'Apate, la Tromperia ;
de Dolos, l’engaba ;
d'Oizis, la Misèra ;
de Caront, lo nauchièr dels Infèrns ;
d'Epifront, la Prudéncia ;
d'Eleos, la Pietat ;
de las Erinias, divinitats persecutriças, que per Esiòde naisson de la castracion d'Uranos (Teogonia, v. 185) ;
de Lissa, la Colèra ;
d'Ecata, la divesa de la Mascariá e de la Luna ;
de l’Stix, un autre fluvi dels Infèrns ;
d'Adicia, l'Injustícia;
d'Elpis, l'esper.

Vejatz tanben

Divinitats grègas primordialas

Bibliografia

Fonts anticas

Esiòde, Teogonia (v. 123 et 211).
Omèr, Iliada (XIV, 259 ; VIII, 488).

Estudis savents

Clémence Ramnoux, La Nuit et les enfants de la Nuit dans la tradition grecque, Paris, Flammarion, 1959.

Nòtas e referéncias

↑ Hésiode, Théogonie, vers 211-232.

[1] Hésiode, Théogonie, vers 211-232.

[1]