Vernòls

Vernòls; Vernols
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La gleisa de Sant Joan Baptista de Vernòls.
	Geografia fisica
Coordenadas	45° 13′ 37″ N, 2° 53′ 28″ E
Superfícia	24,2 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 1 226 m; 1 156 m; 988 m
	Geografia politica;
País	Auvèrnhe;
Estat	França;
Region; 84	Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe;
Departament; 15	Cantal ;
Arrondiment; 153	Sant Flor;
Canton; 1501	de Murat, ancianament d'Alancha;
Intercom; 241501022	Hautes Terres Communauté, donc benlèu Tèrras Naltas / Nautas Comunautat 200066637;
Cònsol	David Geneix ; (2014-2020)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	64 ab. Evolucion de la populacion; 65 ab.
Densitat	2,77 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	15160
Còde INSEE	15253

Vilatge d'Occitània

Vernòls (Vernols en francés) es una comuna auvernhata, situada dins lo departament del Cantal e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Comunas vesinas

Distanças e posicion relativa

Vernòls

Alancha
(3,5 km)

Pradèirs
(5,6 km)

Landairac
(5,6 km)

Segur
(5,7 km)

Sent Sadurnin
(8,2 km)

Chavanhac
(8,2 km)

Chinargues
(8,5 km)

Senta Ostàsia
(8,5 km)

Vesa
(9,2 km)

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Vernòls**
Sent Sadurnin	Landairac
Segur		Alancha
Diana	Chavanhac com. nov. de Nuçargues en Pinatèla	Senta Ostàsia com. nov. de Nuçargues en Pinatèla

Toponimia

Vernòls

Ni Dauzat e Rostaing, nimai los Féniés dison pas ren de Vernòls e lo plaçan pas dins la lista dels derivats de vèrn, del gallés uerna, « vèrnhe, sanha », benlèu perqué sembla provesit d'un sufixe latin, -olum ( > òl) e non pas celtic. Mas lo gallés uerna a d'eiretèirs dins las lengas romanicas e un sufixe latin es acceptable. Lo vialatge es sus un replanat en triangle que domina de 40 m de tèrras que saguèron possiblament sanhosas.

En realitat, lo sufixe -ol(s) es una reinterpretacion de quicòm mai, çò que las atestacions presentas dins lo Dictionnaire topographique du Cantal (1897) pròvan amb evidéncia : Vernops, en 1329, Vernop, Verno, Vernomps, al sègle XIV, Bernops, en 1430, Vernos, en 1443, Vernols, en 1445, Vernompe, en 1595, Vernots, en 1667, Vernol, en 1704, Vernolz, en 1707, Vernox, en 1784, Vernols (mapa de Cassini). Entre la finala en -ops (-òps) e la en -omps (-òmps), la prumeira es probablament la pus etimologica e -m- ajudava a l'articulacion de -ps final en la renfortissent. La prononciacion [-ɔts] de -òps, grafiada -ots o -ox, es regulara (p e t son d'oclusivas sordas).

L'origina gallica es probabla e nos a esparnhadas las latinizacions acostumadas, mas l'etime es benleu ueru-, « large », amb un complement que començariá per n-, tanplan coma uerna, « vèrnhe (< sanha ?) »; mas, l'adjectiu ueronados, « qu'es amont » ^[1] conven encara mai, benlèu combinat amb ops, -opis, oppo-, « uelh » ^[2]. Amb un pauc d'imaginacion, Vernò(p)s seriá pas l'equivalent delhs Bèlvésers modèrnes ?

Se la prononciacion es [-ɔ], la grafia es *Vernòps, mas a Sent Sadurnin se ditz [ver'nɔl] e a Pradèirs [ver'nɔw] o [ver'nɔr] (amb una -r finala leugeira); aquelas informacions dels testimònis, pauc espontanèas, son benlèu d'adaptacions de la fòrma francesa ^[3].

Cézerat

Las fòrmas ancianas son Sazarat, en 1329, Sézerac, en 1508, Raveirac, en 1618 (veire Laneyrat, l'atestacion es de meima origina), Cézerat, en 1673, Cézerac, en 1675, Cézerat-de-Vernolz, en 1707 ^[4].

Cézerat sembla foneticament aparentat a Ceserac, mai qu'a Ceyzériat e, se n'es aital, seriá lo resultat del nom latin d'òme Caesar, sense rapòrt amb Juli Cesar, (o Caesarius, mas chaldriá que i saguèsse absorbit) segut delh sufixe -acum ^[5], latinizacion delh sufixe gallés -āco(n). Pasmens, la fòrma orala modèrna permetriá de verificar aquela interpretacion. Per de rasons climaticas, un derivat de cicer arietinum (lo céser) es exclús. Cézerat, benleu Ceserac en occitan, èra doncas probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mestre, eventualament Caesar (o Caesarius ?).

Laneyrat

Las fòrmas ancianas son La Neyrac, en 1517, La Neirac, en 1518, La Veyrat, Raveyrat, en 1595 ^[6], Lanayrat (mapa de Cassini) ^[7].

Laneyrat poiriá ben èsser Lanairac e venir, coma Lanéria e Lanneray, d'un nom latin d'òme Lanarius, amb lo sufixe gallés -āco(n).^[8]. Laneyrat èra doncas benleu una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mestre, eventualament Lanarius.

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març 2014	2020	David Geneix	divèrs dreita	agricultor
2001	2014	Philippe Bagilet
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Alancha; es ara del canton de Murat

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 67, totala: 69

522

497

500

413

414

466

463

460

393

402

435

443

457

384

398

394

398

382

360

362

338

286

325

296

270

224

200

204

145

112

107

93

81

72

71

69
74

2009

2010

67
72

67
69

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

Nòtas

Referéncias

↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 316, 314, 315
↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 242
↑ enquèsta Sivadon, junh 2018
↑ http://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496855yngWoD
↑ Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 62
↑ http://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496860PyF12w
↑ https://www.geoportail.gouv.fr/donnees/carte-de-cassini
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 384, a Lanéria

Portal d'Auvèrnhe

[1] Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 316, 314, 315

[2] Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 242

[3] quèsta Sivadon, junh 2018

[4] ttp://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496855yngWoD

[5] Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 62

[6] ttp://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496860PyF12w

[7] ttps://www.geoportail.gouv.fr/donnees/carte-de-cassini

[8] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 384, a Lanéria

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]