flaüta

Una flaüta

Occitan

Etimologia

Benlèu de l'occitan ancian flautar, crosament probable del verb flaujar amb lo latin tardiu flatare

Prononciacion

[flaˈyto]

França (Bearn) : escotar « flaüta »

Sillabas

fla | ü | ta (3)

Nom comun

flaüta femenin

1. Instrument musical de vent consistent en un tub amb d'orificis e una embocadura per i bufar.

Parents

flaujòl flaüt flaütar flaütaire

flaütèl flaütèt flaütista

Traduccions

alemand: Flöte (de) anglés: flute (en) azèri: fleyta (az) catalan: flauta (ca) espanhòl: flauta (es)

francés: flûte (fr) galician: frauta (gl) italian: flauto (it) turc: flüt (tr)