forçar
Occitan
Etimologia
Del latin popular fortiare, de fŏrtĭa (« fòrça »), plural neutre substantivat de fŏrtis (« coratjós », « fèrme », « valorós »).
Prononciacion
/fuɾˈsa/, provençau /fuʀˈsa/ França (Bearn) : escotar « forçar »
Sillabas
for|çar
Vèrb
forçar
- Trencar, rompre, dobrir quicòm amb violéncia.
- Falsar, gimblar, damatjar per una manòbra violenta.
- Forçar un muscle, una articulacion.
- Prene per fòrça, conhar.
- Forçar los obstacles.
- Constrénher o obligar a quicòm.
- Forçar qualqu’un a far quicòm.
- Forcer las escasenças.
- Obligar a donar son consentiment.
- Butar per far mai o tròp, d'esfòrç.
- Forçar sa votz, Far d'esfòrces de votz.
- Forçar le pas, l'anar, Començar a caminar mai rapidament.
- Metre tròp de quantitat, aumentar d'un biais inconsiderat.
- Forçar la dòsi d’una medecina.
- (òrt) Far donar artificialament mai qu’aurián donat naturalament, per las plantas.
se forçar
- Se constrénher, far esfòrç sus se meteis.
Traduccions
|
Catalan
Etimologia
Del latin popular fortiare, de fŏrtĭa (« fòrça »), plural neutre substantivat de fŏrtis (« coratjós », « fèrme », « valorós »).
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « forçar »
Prononciacion
Oriental: /furˈsa/ Occidental: nord-occidental /forˈsa/, valencian /forˈsaɾ/
Sillabas
for|çar
Vèrb
força
Portugués
Etimologia
Del latin popular fortiare, de fŏrtĭa (« fòrça »), plural neutre substantivat de fŏrtis (« coratjós », « fèrme », « valorós »).
Prononciacion
Portugal: /foɾˈsaɾ/, Brasil: /foɾˈsa(ɾ)/, /fohˈsa(ɾ)/
Sillabas
for|çar
Vèrb
forçar