pena

Occitan

Etimologia

• (nom 1) Del latin poena (« pena, castig »).
• (nom 2) Del latin pinna, penna (« pluma, ala »), puèi merlet, fortalesa.

Prononciacion

/'peno̞/, /'peno̞/

Sillabas

pa | na (2)

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
pena	penas
['peno̞]	['peno̞s]

pena femenin

1. Punicion, sanccion o castig infligit per una deca comesa, per un acte jutjat reprensible o colpable.
   1. (drech) Punicion per una infraccion a la lei e prononciada per un jutjament.
2. Patiment fisic o moral, sentiment de quicòm que va mal dins lo còrs o dins la ment.
   1. Dolor, afliccion, lanha, desplaser.
   2. Pensament.
3. Dificultat ; empach.
   1. Trabalh, fatiga, esfòrç que costa.
   2. Dificultats e obstacles que se trapa a quicòm.
   3. Fasti de la ment per dire o far quicòm.

Expressions e Locucions

• me pòrta pena
• a pro pena
• òme de pena

Sinonims

• castig

Traduccions

alemand : Strafe (de) anglés : penalty (en) breton: poan (br) catalan : pena (ca) espanhòl : pena (es)

francés : peine (fr) italian : pena (it) portugués : pena (pt)

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
pena	penas
['peno̞]	['peno̞s]

pena femenin

1. Granda pluma de las alas o de la coa dels ausèl.
2. Lòbe del fetge o del palmon.
3. Cresta de montanha, la quita montanha, nautor.