sabre
Occitan
Etimologia
Per l’alemand Säbel, de l'ongrés szablya.
Prononciacion
- lengadocian, gascon /ˈsaβɾe/
- provençau /ˈsabʀe/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian, gascon | |
| Singular | Plural |
| sabre | sabres |
| [ˈsaβɾe] | [ˈsaβɾes] |
sabre masculin
- Arma blanca que la lama, longa e d'un sol talh, es drecha o presenta una corbadura mai o mens convèxa del costart afilat.
- (per analogia de forma, botonica) (gascon) Glaujòl
Derivats
Traduccions
|
|
Forma de vèrb
sabre
Anglés
Etimologia
Pel francés Sabre, de l’alemand Säbel, de l'ongrés szablya.
Prononciacion
- /ˈseɪbə(ɹ)/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| sabre | sabres |
| [ˈseɪbə(ɹ)] | [ˈseɪbə(ɹ)z] |
sabre
Vèrb
to sabre
Catalan
Etimologia
Per l’alemand Säbel, de l’alemand Säbel, de l'ongrés szablya.
Prononciacion
- oriental /ˈsaβɾə/
- occidental /ˈsaβɾe/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| sabre | sabres |
sabre masculin
Francés
Etimologia
Per l’alemand Säbel, de l'ongrés szablya.
Prononciacion
- /sabʁ/
- França (Canet de Rosselhon) : escotar « sabre »
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| sabre | sabres |
| [sabʁ] | |
sabre masculin
Forma de vèrb
sabre
- Primièra persona del singular del present de l'indicatiu de sabrer
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de sabrer
- Primièra persona del singular del present del subjonctiu de sabrer
- Tresena persona del singular del present del subjonctiu de sabrer
- Segonda persona del singular de l'imperatiu de sabrer
Portugués
Etimologia
Pel francés Sabre, de l’alemand Säbel, de l'ongrés szablya.
Prononciacion
- Portugal /ˈsabɾɨ/
- Brasil /ˈsabɾɪ/, /ˈsabɾi/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| sabre | sabres |
sabre masculin
Forma de vèrb
sabre