Żuraw kanadyjski
Żuraw kanadyjski[4] (Antigone canadensis) – gatunek dużego ptaka z rodziny żurawi (Gruidae), zamieszkujący północną część Ameryki Północnej (Kanadę, Alaskę i północ USA) oraz północno-wschodnią Syberię. Większość populacji wędrowna, zimuje w południowo-zachodniej części USA aż po środkowy Meksyk. Na Florydzie, w Missisipi i na Kubie tworzy niewielkie, osiadłe populacje.
Antigone canadensis[1] | |||
(Linnaeus, 1758) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
żuraw kanadyjski | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
okres lęgowy występuje przez cały rok przeloty zimowiska |
Charakterystyka
edytuj- Wygląd zewnętrzny
- Obie płci ubarwione podobnie. Upierzenie szare. Na głowie czerwona czapeczka, policzki białe. Czarny dziób. Długie, ciemne nogi w locie trzymane są wyciągnięte, długa szyja zaś wyprostowana. Młode ptaki nie mają czerwonej czapeczki na głowie, upierzenie wierzchu ciała jest brązowawe, a spodu – szare.
- Rozmiary
- długość ciała ok. 89–122 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 175–195 cm - Masa ciała
- ok. 3–5 kg
- Głos
- Donośny, zgrzytliwy, trąbiący.
- Zachowanie
- Towarzyski. Na przelotach i na zimowiskach może się gromadzić w wielkie, hałaśliwe stada, liczące tysiące osobników.
- Długość życia
- Na wolności dożywa do 25 lat, w niewoli nawet do 55 lat.
Środowisko
edytujPożywienie
edytujSzuka pożywienia na ziemi i brodząc w płytkiej wodzie. Zjada części roślin, owady, skąposzczety, żaby i małe ssaki.
Lęgi
edytujŻurawie kanadyjskie łączą się w pary na całe życie. Pozostają razem przez cały rok, migrując na zimowiska razem z młodymi.
- Gniazdo
- Na ziemi blisko wody lub wśród niskiej bagiennej roślinności, zbudowane z części roślin.
- Jaja
- Składa 2 jaja.
- Wysiadywanie
- Samica wysiaduje jaja przez ok. 30 dni.
- Pisklęta
- Pisklęta są karmione przez oboje rodziców. Szybko uzyskują samodzielność. Przystępują do pierwszych lęgów dopiero między 2. a 7. rokiem życia.
Status
edytujIUCN uznaje żurawia kanadyjskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. Liczebność populacji w latach 1990. szacowano na ponad 500 tysięcy osobników[5]. Globalny trend liczebności uznawany jest za wzrostowy, choć niektóre populacje mogą być stabilne[3].
Podgatunki
edytujMiędzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 5 podgatunków A. canadensis[6]:
- A. c. canadensis (Linnaeus, 1758) – żuraw kanadyjski[4] – północno-wschodnia Syberia przez Alaskę i północną Kanadę do Ziemi Baffina
- A. c. tabida (J.L. Peters, 1925) – południowa Kanada, zachodnie i środkowe USA
- A. c. pratensis (F.A.A. Meyer, 1794) – żuraw preriowy[4] – Georgia i Floryda (USA)
- A. c. pulla (Aldrich, 1972) – Missisipi (USA)
- A. c. nesiotes (Bangs & Zappey, 1905) – Kuba, Isla de la Juventud
Niektórzy systematycy wyróżniają jeszcze podgatunek A. c. rowani (Walkinshaw, 1965), zamieszkujący południową Kanadę[2], IOC wlicza tę populację do podgatunku tabida[6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Grus canadensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-02-22] (ang.).
- ↑ a b Archibald, G.W. & Meine, C.D.: Sandhill Crane (Antigone canadensis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-17)].
- ↑ a b c BirdLife International, Grus canadensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-09-28] (ang.).
- ↑ a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Gruidae Vigors, 1825 - żurawie - Cranes (wersja: 2017-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-28].
- ↑ Meine, Curt D. & Archibald, George W. (red.): The Cranes: Status Survey and Conservation Action Plan. Gland, Switzerland & Cambridge, U.K.: IUCN, 1996, s. 103. ISBN 2-8317-0326-3.
- ↑ a b P. Rasmussen, D. Donsker (red.): Flufftails, finfoots, rails, trumpeters, cranes, limpkin. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-07]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).