Życie i myśli JW Pana Tristrama Shandy

Życie i myśli JW Pana Tristrama Shandy, w skrócie Tristram Shandy (ang. The Life and Opinions of Tristram Shandy, Gentleman) – dziewięciotomowa powieść Laurence’a Sterne’a, opublikowana w latach 1759–1767[1]. Zyskała spory rozgłos, szczególnie dzięki postawie tytułowego bohatera.

Życie i myśli JW Pana Tristrama Shandy
Life and Opinions of Tristram Shandy, Gentleman
Ilustracja
Strona tytułowa tomu szóstego (1762)
Autor

Laurence Sterne

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Anglia

Język

angielski

Narratorem książki jest występujący w tytule Tristram Shandy, który próbuje napisać autobiografię. Według niego samego jest on urodzonym pechowcem. Został spłodzony w nieodpowiednim momencie, jego imię jest wynikiem nieporozumienia – miał się nazywać Trismegistos. Z kolei imię Tristram – według teorii jego ojca – naznacza nieszczęściem dziecko już w momencie urodzenia. Dodatkowo w czasie narodzin zmiażdżono mu nos, który nie zrósł się tak jak należy, a jako kilkulatek został przypadkowo obrzezany. Oprócz Tristrama i jego rodziców, inną ważną postacią jest jego wuj Toby, kontuzjowany weteran wojenny. Wspólnie ze służącym Trimem, swym dawnym ordynansem, rekonstruuje na przydomowym trawniku przebieg najważniejszych bitew swej epoki. W końcowych tomach zostają opisane jego miłosne starania o wdowę Wadman. Znaczącą rolę w utworze pełnią także służąca Susannah, doktor Slop oraz pastor Yorick.

Dla Tristrama próba opisania swego życia kończy się niepowodzeniem. Dociera do wczesnego dzieciństwa, w utrzymaniu należytego porządku czasowego przeszkadzają mu liczne dygresje (np. natury filozoficznej), anegdoty i powtórzenia. To one stanowią większość książki, ponieważ jej oś fabularna jest szczątkowa i ogranicza się do kilku wydarzeń z życia tytułowego bohatera i jego najbliższych krewnych. Ponadto jedna z części została poświęcona podróży do Francji. W tekście pojawiają się obrazki oraz inne elementy graficzne, a narrator często zwraca się wprost do czytelnika. Opowieści głównego bohatera często są rubaszne, choć nieprzyzwoitości zostały wykropkowywane.

Sam Sterne przyznawał się do wpływu François Rabelais’go i jego cyklu Gargantua i Pantagruel. Anglik w swoim utworze wspomina również Don Kichota Miguela Cervantesa. W tekście powieści pojawiają się także liczne ukryte cytaty oraz parafrazy, zaczerpnięte np. z dzieł Francisa Bacona czy Roberta Burtona.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Laurence Sterne, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-04-19] (ang.).

Bibliografia

edytuj
  NODES
INTERN 1