Wikipedia

Organizacja Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku

organizacja międzynarodowa
(Przekierowano z AKP)

Organizacja Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, OACPS, dawniej AKP, ang. ACP – grupa państw Afryki, Karaibów oraz regionu Pacyfiku, głównie byłych kolonii krajów EWG, stworzona w celu koordynacji polityki względem EWG (obecnie Unii Europejskiej). Pierwotnie grupa składała się z 46, a obecnie z 79 krajów członkowskich.

OACPS
Organizacja Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku
Logotyp / flaga
Mapa
Państwa członkowskie OACPS
Język roboczy

angielski, francuski

Siedziba

Bruksela

Członkowie

79 państw (lista w sekcji Członkowie)

Sekretarz generalny

Georges Rebelo Chikoti

Utworzenie

6 czerwca 1975

Strona internetowa
Podział państw członkowskich na grupy:

     Karaiby

     Afryka Południowo-Wschodnia

     Pacyfik

     Afryka Zachodnia

     Afryka Południowa

     Afryka Centralna

     Afryka Wschodnia

Historia

edytuj

Początki bliższej współpracy państw EWG ze swoimi koloniami zaczęły się już w 1957, po podpisaniu traktatów rzymskich[1]. Znalazły się w nich zapisy, mówiące o stowarzyszeniu ze Wspólnotą kolonii państw członkowskich, a także o ochronie specjalnych więzi łączących je[2]. Było to efektem żądania Francji, która zagroziła, że w razie ich niespełnienia nie dołączy do EWG[3]. W 1964 część byłych kolonii państw EWG (18 państw) podpisało konwencję z Jaunde (obowiązującą początkowo do 1969, później do 1974) – pierwszą uchwałę ściśle regulującą współpracę między państwami EWG i Afryką. W czasie jej obowiązywania, w 1973, do EWG dołączyła Wielka Brytania, co spowodowało rozszerzenie współpracy również na kraje Pacyfiku i Karaibów. Ostatecznie prawno-międzynarodowe ramy współpracy państw grupy ustaliło porozumienie z Georgetown, podpisane 6 czerwca 1975[2]. Jego sygnatariuszami było początkowo 46 państw, obecnie jest to 79 państw[3]. Porozumienie to uważa się za początek AKP[2]. Stosunki handlowe pomiędzy państwami AKP a Unią Europejską zostały ustalone równie w konwencjach z Lome (stolica Togo, 1975, 1979, 1984, 1989) i Kotonu (miasto w Beninie, 2000, zawarta na 20 lat)[4]. W grudniu 2019 Rada Ministrów AKP–UE zatwierdziła zmianę nazwy organizacji z AKP na OACPS (pierwsza nazwa jest wciąż stosowana)[5]. Po kilku latach negocjacji, 15 kwietnia 2021[6], negocjatorzy reprezentujący UE i OACPS parafowali tekst nowej umowy, która po podpisaniu zastąpi umowę z Kotonu[7].

Członkowie

edytuj

Do OACPS należy 79 państw Afryki, Karaibów i regionu Pacyfiku[7][8]:

  1.   Angola
  2.   Antigua i Barbuda
  3.   Bahamy
  4.   Barbados
  5.   Belize
  6.   Benin
  7.   Botswana
  8.   Burkina Faso
  9.   Burundi
  10.   Czad
  11.   Demokratyczna Republika Konga
  12.   Dominika
  13.   Dominikana
  14.   Dżibuti
  15.   Erytrea
  16.   Eswatini
  17.   Etiopia
  18.   Fidżi
  19.   Gabon
  20.   Gambia
  21.   Ghana
  22.   Grenada
  23.   Gwinea
  24.   Gwinea Bissau
  25.   Gwinea Równikowa
  26.   Haiti
  27.   Jamajka
  28.   Kamerun
  29.   Kenia
  30.   Kiribati
  31.   Komory
  32.   Kongo
  33.   Kuba
  34.   Lesotho
  35.   Liberia
  36.   Madagaskar
  37.   Malawi
  38.   Mali
  39.   Mauretania
  40.   Mauritius
  41.   Mikronezja
  42.   Mozambik
  43.   Namibia
  44.   Nauru
  45.   Niger
  46.   Nigeria
  47.   Niue
  48.   Palau
  49.   Papua-Nowa Gwinea
  50.   Południowa Afryka
  51.   Republika Środkowoafrykańska
  52.   Republika Zielonego Przylądka
  53.   Rwanda
  54.   Saint Kitts i Nevis
  55.   Saint Lucia
  56.   Saint Vincent i Grenadyny
  57.   Samoa
  58.   Senegal
  59.   Seszele
  60.   Sierra Leone
  61.   Somalia
  62.   Sudan
  63.   Sudan Południowy
  64.   Surinam
  65.   Tanzania
  66.   Timor Wschodni
  67.   Togo
  68.   Tonga
  69.   Trynidad i Tobago
  70.   Tuvalu
  71.   Uganda
  72.   Vanuatu
  73.   Wybrzeże Kości Słoniowej
  74.   Wyspy Cooka
  75.   Wyspy Marshalla
  76.   Wyspy Salomona
  77.   Wyspy Świętego Tomasza i Książęca
  78.   Zambia
  79.   Zimbabwe

Instytucje

edytuj

W ramach OACPS działają:

  • Rada Ministrów AKP–UE (najwyższa instytucja, zbierająca się raz do roku w Brukseli lub w państwie członkowskim grupy; w jej skład wchodzą członkowie Rady UE, członek Komisji Europejskiej oraz po jednym członku rządu z każdego państwa AKP),
  • Komitet Ambasadorów AKP–UE (monitorowanie wykonywania umowy z Kotonu),
  • Komitet Współpracy AKP–UE na rzecz Finansowania Rozwoju (badanie postępów i monitorowanie realizacji współpracy na rzecz finansowania rozwoju),
  • Wspólny Ministerialny Komitet ds. Handlu AKP–UE (kwestie handlowe grupy),
  • Wspólne Zgromadzenie Parlamentarne AKP–UE (organ konsultacyjny, działa na rzecz procesów demokratycznych oraz rozwoju i partnerstwa AKP–UE).

Najważniejszą osobą w organizacji jest sekretarz generalny[7].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Relacje UE z państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku [online], www.consilium.europa.eu [dostęp 2021-05-17] (pol.).
  2. ↑ a b c Eric Ambukita, WSPÓŁPRACA UNII EUROPEJSKIEJ Z KRAJAMI GRUPY AFRYKI, KARAIBÓW I PACYFIKU Z UWZGLĘDNIENIEM AFRYKI SUBSAHARYJSKIEJ
  3. ↑ a b Łukasz Bartkowiak, Relacje Unii Europejskiej z państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku, „Rocznik Integracji Europejskiej” (1), 2007, s. 95–124, DOI: 10.14746/rie.2007.1.5, ISSN 1899-6256 [dostęp 2021-05-17] (pol.).
  4. ↑ Relacje UE z państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku [online], www.consilium.europa.eu [dostęp 2021-05-18] (pol.).
  5. ↑ Access2Markets African, Caribbean and Pacific countries [online], trade.ec.europa.eu [dostęp 2021-05-18].
  6. ↑ Prace nad kształtem partnerstwa UE–AKP po 2020 r. (kalendarium) [online], www.consilium.europa.eu [dostęp 2021-05-18] (pol.).
  7. ↑ a b c Umowa z Kotonu [online], www.consilium.europa.eu [dostęp 2021-05-17] (pol.).
  8. ↑ FAQ - ACP [online], www.acp.int [dostęp 2021-05-17].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Organizacja_Państw_Afryki,_Karaibów_i_Pacyfiku&oldid=74675877”
  NODES
Done 1