Accipiterrodzaj ptaków z podrodziny jastrzębi (Accipitrinae) w obrębie rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae).

Accipiter[1]
Brisson, 1760[2]
Ilustracja
Krogulec zwyczajny (A. nisus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Accipitrini

Rodzaj

Accipiter

Typ nomenklatoryczny

Falco nisus Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

5 gatunków – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Afryce (włącznie z Madagaskarem) i Ameryce[6].

Morfologia

edytuj

Długość ciała 23–42 cm, rozpiętość skrzydeł 42–78 cm; masa ciała samic 144–350 g, samców 82–196 g[6].

Systematyka

edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1760 roku francuski zoolog Mathurin Jacques Brisson w publikacji własnego autorstwa poświęconej naukom ornitologicznym[2]. Gatunkiem typowym jest (Linneuszowska tautonimia) krogulec zwyczajny (A. nisus).

Etymologia

edytuj
  • Accipiter: łac. accipiter, accipitris ‘jastrząb’, od accipere ‘chwytać’ (pierwotne znaczenie brzmiało ‘zrozumieć’, a nie ‘chwytać’)[7].
  • Nisus: epitet gatunkowy Falco nisus Linnaeus, 1758; średniowiecznołac. nisus ‘krogulec’, w mitologii greckiej Nissos (łac. Nisus) był synem Pandiona i królem Megary, który został przemieniony w jastrzębia po tym, kiedy wskutek zdrady jego córki Skylli miasto zostało opanowane przez Minosa, króla Krety. Skylla została zmieniona w skowronka, skazana by przez całą wieczność latać w strachu przed ojcem. W niektórych wersjach mitów Nissos został przekształcony w rybołowa lub bielika, a jego zdradziecka córka w rybę[8]. Gatunek typowy (absolutna tautonimia): Falco nisus Linnaeus, 1758.
  • Ierax: gr. ἱεραξ hierax, ἱερακος hierakos ‘jastrząb’[9]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Falco nisus Linnaeus, 1758.
  • Aesalon: łac. aesalon, aesalonis ‘jastrząb, mały jastrząb’, od gr. αισαλων aisalōn, αισαλωνος aisalōnos ‘jastrząb, mniejszy orzeł’ (różnie identyfikowany, np. drzemlik, błotniak stawowy czy orzeł południowy)[10].

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:

  1. Nowa nazwa dla Accipiter Brisson, 1760.

Przypisy

edytuj
  1. Accipiter, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b M.J. Brisson: Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés, a laquelle on a joint une description exacte de chaque espece, avec les citations des auteurs qui en ont traité, les noms quils leur ont donnés, ceux que leur ont donnés les différentes nations, & les noms vulgaires. T. 1. Parisiis: Ad Ripam Augustinorum, apud Cl. Joannem-Baptistam Bauche, bibliopolam, ad Insigne S. Genovesae, & S. Joannis in Deserto, 1760, s. 310. (fr. • łac.).
  3. B.G. de Lacépède: Discours d’ouverture et de clôture du cours d’histoire naturelle, donné dans le Muséum national d’Histoire naturelle, l’an VII de la République, et tableaux méthodiques des mammifères et des oiseaux. Paris: Plassan, 1799, s. 4. (fr.).
  4. W.E. Leach: Systematic Catalogue of the Specimens of the Indigenous Mammals and Birds in the British Museum. London: Printed by Richard and Arthue Taylor, 1816, s. 10. (ang.).
  5. F.O. Morris. A new system of nomenclature, illustrated by a list of British birds. „The Naturalist”. 2 (9), s. 123, 1837. (ang.). 
  6. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Hawks, Eagles, and Kites (Accipitridae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, DOI10.2173/bow.accipi1.01 [dostęp 2024-07-23] (ang.), Accipiter.  
  7. The Key to Scientific Names, Accipiter [dostęp 2023-10-13].
  8. The Key to Scientific Names, Nisus [dostęp 2023-10-13].
  9. The Key to Scientific Names, Ierax [dostęp 2023-10-13].
  10. The Key to Scientific Names, Aesalon [dostęp 2023-10-13].
  11. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2024-07-07). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-07-23].

Bibliografia

edytuj
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  NODES
INTERN 1