Aldryna

Aldryna
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	(1R,4S,4aS,5S,8R,8aR)-1,2,3,4,10,10-heksachloro-1,4,4a,5,8,8a-heksahydro-1,4:5,8-dimetanonaftalen
	Inne nazwy i oznaczenia
	nazwy handlowe: Aldrin, Aldrosol, Kortofin
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H8Cl6
Masa molowa	364,91 g/mol
Wygląd	biały proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	309-00-2
PubChem	12310947
SMILES
	C1C2C=CC1C3C2C4(C(=C(C3(C4(Cl)Cl)Cl)Cl)Cl)Cl
InChI
	InChI=1S/C12H8Cl6/c13-8-9(14)11(16)7-5-2-1-4(3-5)6(7)10(8,15)12(11,17)18/h1-2,4-7H,3H2/t4-,5+,6+,7-,10+,11-
	InChIKey
	QBYJBZPUGVGKQQ-SJJAEHHWSA-N
Właściwości
	Gęstość
	1,6 g/cm³ (20 °C); ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	praktycznie nierozpuszczalna: 0,0002 g/kg
	w innych rozpuszczalnikach
	rozpuszczalna w etanolu, eterze dietylowym, acetonie i benzenie
Temperatura topnienia	103,8 °C
Temperatura wrzenia	145 °C; 14 °C (2,66 hPa)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2021-10-27]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanego źródła
Zwroty H	H300+H310, H351, H372, H410
Zwroty P	P202, P260, P273, P280, P301+P310, P302+P352+P310
Numer RTECS	IO2100000
Dawka śmiertelna	LD50 38 mg/kg (szczur, doustnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aldryna – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów halogenowanych mający postać białego nierozpuszczalnego w wodzie proszku.

Silnie trujący, stosowany jako insektycyd polichlorowy, jest także trujący dla ssaków. Jest stosowany przeciw pędrakom i larwom oraz do dezynfekcji gleb.

Preparaty handlowe to m.in. Aldrin, Agronex TA.

Otrzymywanie

Aldrynę otrzymać można z norbornadienu i heksachloro-1,3-cyklopentadienu w reakcji Dielsa-Aldera^[4].

↑ ^a ^b ^c CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-10, 5-139, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Aldryna (nr 36666) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2021-10-27]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
↑ J.M.J.M. Tedder J.M.J.M. i inni, Basic Organic Chemistry, London: Wiley, 1966, ISBN 0-471-85014-4 .

WitoldW. Seńczuk WitoldW., TadeuszT. Bogdanik TadeuszT., Toksykologia współczesna, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005, ISBN 83-200-3128-1 .