Aleksy Trubecki

Ten artykuł od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Aleksy Nikitycz Trubecki (ros. Алексей Никитич Трубецкой) herbu Pogoń Litewska (ur. 17 marca 1600?, zm. 1680) – ostatni książę Księstwa Trubeckiego w granicach Rzeczypospolitej Obojga Narodów (1634–1645) i później w granicach Rosji (1660–1672), ojciec chrzestny cara Piotra I.

W roku 1654 w czasie wojny polsko-rosyjskiej dowodził południową grupą wojska, walczącą po stronie cara Aleksego I Romanowa. W toku kampanii od Briańska do Ukrainy szybko zajął teren pomiędzy Dnieprem a Berezyną, w tym Mścisław, w którym doszło do tzw. rzezi Trubeckiego. W wyniku tej kampanii utwierdził swoje władztwo w Trubecku. W 1659 na czele ok. 25 - 30 000^[1] wojska Trubecki wkroczył na Ukrainę przeciw wojskom nowo utworzonego Księstwa Ruskiego, w bitwie pod Konotopem stracił ponad 20.000 ludzi. W tym samym roku wraz z pułkownikiem kozaków zaporoskich Iwanem Sirką brał udział w działaniach wojennych przeciw Chanatowi Krymskiemu. W 1672 został chrzestnym cara Piotra I, któremu przy okazji oddał Trubeck.

Przypisy

↑ Polskie źródła podawały liczby w wielkości od 50 tys. aż do 150 tys. W rzeczywistości całe siły zbroje Moskwy w omawianym okresie nie przekraczały zapewne 100 tys. żołnierzy i trudno uwierzyć by wszystkie te siły użyto na froncie ukraińskim. [w:] Kroll Piotr, Od Ugody Hadziackiej do Cudnowa, Warszawa 2008, str. 228-230.