Alex Morgan
Alexandra Patricia Morgan (ur. 2 lipca 1989 w San Dimas w Kalifornii) – była amerykańska piłkarka, reprezentantka Stanów Zjednoczonych w piłce nożnej, grająca na pozycji napastniczki. Multimedalistka Mistrzostw Świata oraz Igrzysk Olimpijskich. Była najmłodszą piłkarką drużyny Stanów Zjednoczonych, która zdobyła srebrny medal na Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej Kobiet 2011 odbywających się w Niemczech oraz złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 roku.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Alexandra Patricia Morgan Carrasco | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 lipca 1989 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
170 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna[b] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera klubowa
edytujKarierę piłkarską rozpoczęła na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley w drużynie California Golden Bears, dla której w sumie zdobyła 45 bramek, tym samym zajmuje 3. miejsce wśród najskuteczniejszych strzelczyń w historii drużyny[1]. Wybrana z numerem 1 w pierwszej rundzie draftu ligi Women’s Professional Soccer w 2011 roku przez Western New York Flash, pomogła temu klubowi w zdobyciu mistrzostwa WPS 2011. W roku 2012, po rozwiązaniu ligi WPS, grała przez kilka miesięcy w zespole Seattle Sounders Women w półamatorskiej W-League. Po utworzeniu w 2013 National Women Soccer League została zawodniczką klubu Portland Thorns FC[2]. Pod koniec 2016 zdecydowała się przenieść do Europy, by reprezentować barwy francuskiego Olympique Lyon. Od 2022 występowała w klubie San Diego Wave FC[3], biorącym udział w rozgrywkach National Women’s Soccer League w Stanach Zjednoczonych. 5 września 2024 zawodniczka ogłosiła zakończenie kariery[4]. Morgan zagrała po raz ostatni 8 września 2024 roku przeciwko North Carolina Courage. Zawodniczka zagrała w tym spotkaniu symboliczne 13 minut, nawiązując do numeru z jakim grała przez całą karierę[5].
Alex Morgan nigdy nie dostała czerwonej kartki, a żółtych obejrzała tylko 14 w całej profesjonalnej karierze piłkarskiej[6].
Kariera reprezentacyjna
edytujKarierę reprezentacyjną rozpoczęła w 2008 od występów w drużynie U-20. Jej debiut nastąpił w meczu przeciwko Kubie[7], w którym strzeliła swoją pierwszą bramkę w kadrze na Mistrzostwach CONCACAF w Piłce Nożnej Kobiet do lat 20 w Meksyku[8]. W tym samym roku została powołana na Mistrzostwa Świata U-20 w piłce nożnej kobiet 2008 w Chile i wraz ze swoją reprezentacją zdobyła złoty medal. Z dorobkiem 4 bramek (z Francją, Argentyną i Koreą Północną) otrzymała Brązowego Buta (3. najlepsza strzelczyni turnieju) oraz Srebrną Piłkę (2. najlepsza piłkarka turnieju). W drugiej kategorii lepsza od niej okazała się partnerka z ataku Sydney Leroux. Trafienie Morgan w finale przeciwko Korei Północnej zostało wybrane bramką mistrzostw, a później w plebiscycie FIFA bramką roku.
W seniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych zadebiutowała w meczu przeciwko Meksykowi w marcu 2010, a w październiku tego samego roku zdobyła swoją pierwszą bramkę w kadrze, wchodząc na boisko z ławki rezerwowych w meczu z Chinami. Miesiąc później zdobyła bardzo ważną dla reprezentacji bramkę, dającą zwycięstwo w pierwszym meczu barażu z Włochami w kwalifikacjach do Mistrzostw Świata w 2011 roku[9]. Alex Morgan wraz z drużyną narodową USA zdobyła srebro na mistrzostwach świata w piłce nożnej kobiet w Niemczech. Była najmłodszą zawodniczką amerykańskiej ekipy. W 82 minucie półfinałowego spotkania z Francją (3:1) zdobyła swojego pierwszego w karierze gola na mistrzostwach świata, grając jako rezerwowa. W finale przeciwko Japonii weszła na boisko w drugiej połowie, a w 69 minucie otworzyła wynik spotkania, zdobywając bramkę na 1:0, a także asystowała przy golu Abby Wambach na 2:1 w 104 minucie.
W swoim debiucie na igrzyskach olimpijskich w Londynie w meczu przeciwko reprezentacji Francji strzeliła dwa gole (w 32'- na 2:2, w 66'- na 4:2). Najbardziej spektakularny mecz w karierze rozegrała w półfinale igrzysk przeciwko Kanadzie, w którym zdobyła zwycięskiego, dającego awans do finału gola na 4:3, w 123. minucie meczu (w dogrywce). Jest to najpóźniej zdobyta bramka w historii głównych turniejów piłkarskich pod patronatem FIFA (zarówno kobiecych jak i męskich). W finale przeciwko Japonii asystowała przy pierwszej bramce Carli Lloyd a jej drużyna wygrała 2:1, zdobywając złoty medal olimpijski.
W 2012 Morgan zdobyła tytuł Piłkarki Roku 2012 Amerykańskiej Federacji Piłkarskiej, zajęła trzecie miejsce w głosowaniu na Piłkarkę Roku 2012 w plebiscycie FIFA, była także nominowana do tytułu sportowca roku przez ESPY Awards.
W 2015 zdobyła w Kanadzie Mistrzostwo Świata z reprezentacją USA rozbijając w finale Japonię 5:2. W 2019, we Francji, obroniła ten tytuł pokonując w finale Holandię 2:0.[10]
W 2020 roku zdobyła brązowy medal olimpijski[11]. Na igrzyska w 2024 roku nie otrzymała powołania[12].
Morgan ostatni raz w reprezentacji zagrała w meczu towarzyskim przeciwko reprezentacji Korei Południowej, 5 czerwca 2024 roku[13].
Życie prywatne
edytujW 2012 jej zdjęcia w namalowanym farbą na ciele stroju kąpielowym ukazały się w Sports Illustrated[14]. Obecnie związana jest z amerykańskim piłkarzem Servando Carrasco, którego poznała podczas studiów na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley[15]. Alex jest wierną fanką Seattle Sounders FC, FC Barcelona i Manchesteru United[16]. 7 maja 2020 urodziła córkę Charlie Elena Carrasco[11]. 5 września 2024 roku, przy okazji ogłoszenia zakończenia kariery, ogłosiła że jest w drugiej ciąży[4].
Osiągnięcia
edytujKlubowe
edytuj- Western New York Flash
- Mistrzostwo USA: 2011
- Portland Thorns FC
- Mistrzostwo USA: 2013
- Olympique Lyon
- Mistrzostwo Francji: 2016/17
- Puchar Francji: 2016/17
- Liga Mistrzyń UEFA: 2016/17
Reprezentacyjne
edytuj- Juniorskie
- Mistrzostwa Świata U-20:
- Seniorskie
- Mistrzostwa świata w piłce nożnej kobiet:
- Letnie Igrzyska Olimpijskie:
- Puchar Algarve:
2011, 2013, 2015
- Złoty Puchar CONCACAF kobiet:
- 2014, 2018
- Turniej Czterech Narodów:
- 2011
- SheBelieves Cup:
- 2016, 2018
Indywidualne
edytuj- 2. miejsce w plebiscycie The Best FIFA Women's Player: 2019
- 3. miejsce w plebiscycie FIFA World Player of the Year: 2012
- 3. miejsce w plebiscycie Złota Piłka France Football: 2019
- Srebrna Piłka Mistrzostw świata U-20: 2008
- Brązowy But Mistrzostw świata U-20: 2008
- Złota Piłka SheBelieves Cup: 2016
- Złoty But SheBelieves Cup: 2016
- Złoty But Złoty Puchar CONCACAF: 2018
- Piłkarka roku CONCACAF: 2013, 2016, 2017, 2018
- Najlepsza zawodniczka ESPY: 2019
- Drużyna roku według FIFPro: 2016, 2018, 2019
- Drużyna roku według IFFHS: 2017, 2018, 2019
Przypisy
edytuj- ↑ Senior Q&A With Alex Morgan. Cal Athletics, 2.11.2010. [dostęp 2012-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)]. (ang.).
- ↑ Alex Morgan, Christine Sinclair among first seven players added to Portland Thorns FC through allocation process. timbers.com, 2013-01-11. [dostęp 2013-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-27)]. (ang.).
- ↑ San Diego Wave FC Signs American Soccer Icon Alex Morgan Ahead of Inaugural Season. sandiegowavefc.com, 2021-12-13. [dostęp 2023-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-19)]. (ang.).
- ↑ a b Koniec niesamowitej kariery Alex Morgan! Został jej ostatni mecz [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2024-10-12] (pol.).
- ↑ Emotional Morgan exits early in her final game [online], ESPN.com, 9 września 2024 [dostęp 2024-10-12] (ang.).
- ↑ Alex Morgan (Morgan A.) statystyki - Profil zawodnika - Flashscore.pl [online], www.flashscore.pl [dostęp 2024-10-12] (pol.).
- ↑ U.S. Under-20 Women Hand Cuba 9–0 Defeat In FIFA U-20 World Cup Qualifying Action. United States Soccer Federation, 20.06.2008. [dostęp 2012-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-11)]. (ang.).
- ↑ Q&A with U.S. Under-20 Star Alex Morgan. Cal Athletics, 11.07.2008. [dostęp 2012-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-24)]. (ang.).
- ↑ U.S. women shut out Italy, 1–0, and near World Cup qualification. Los Angeles Times, 20.11.2010. (ang.).
- ↑ Amerykanki nie zawiodły i przeszły do historii. W finale MŚ pokonały Holenderki 2:0 i obroniły tytuł [online], naTemat.pl [dostęp 2019-07-08] (pol.).
- ↑ a b Alex Morgan | USWNT | U.S. Soccer Official Site [online], www.ussoccer.com [dostęp 2024-10-12] (ang.).
- ↑ Why is Alex Morgan not at the Olympics? USWNT star's absence at Paris 2024 explained | Goal.com [online], www.goal.com, 19 lipca 2024 [dostęp 2024-10-12] (ang.).
- ↑ USA - Korea Południowa 3:0 [online], www.flashscore.pl [dostęp 2024-10-12] (pol.).
- ↑ Alex Morgan – Body Paint – 2012 Sports Illustrated.
- ↑ Alex Morgan gets proposals, but a Sounder has her heart. [w:] Seattle Post-Intelligencer [on-line]. 18.07.2011. (ang.).
- ↑ American women’s soccer star Alex Morgan declares support for Barça. 9.03.2012. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna strona (ang.)
- Profil na stronie FIFA. static.fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-26)]. (ang.).
- Profil na stronie klubu (ang.)