Antoni Cierplikowski
Antoni Cierplikowski ps. Antoine (ur. 24 grudnia 1884 w Sieradzu, zm. 5 lipca 1976 tamże) – polski fryzjer o międzynarodowej sławie, twórca nowoczesnego fryzjerstwa, stylista, producent kosmetyków. Przeszedł do historii mody jako autor fryzury „na chłopczycę”. Artysta i przyjaciel artystów, polityków i głów koronowanych, mecenas sztuki. Zwany „królem fryzjerów – fryzjerem królów”[1].
Cierplikowski w pracy w 1934 | |
Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1884 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 lipca 1976 |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | |
Odznaczenia | |
Młodość
edytujUrodził się 24 grudnia 1884 roku w Sieradzu. Był synem szewca Antoniego i Joanny z Majchrzaków – krawcowej. W wieku 11 lat zetknął się po raz pierwszy z zawodem fryzjera. Zawodu uczył się najpierw w Łodzi, u wuja Pawła Lewandowskiego, który miał zakład fryzjerski. W roku 1901 wyjechał do Paryża, gdzie początkowo pracował w piwnicy przy tkaniu peruk z naturalnych włosów.
W 1903 roku dostał szansę pracy z klientkami. Był to początek jego niezwykłej kariery. Szybko stał się ulubieńcem znanych aktorek, artystek kabaretowych i kurtyzan. W 1905 roku wyjechał do Londynu, żeby nauczyć się języka angielskiego. Tam, w 1909 roku, ożenił się z Marie-Berthe Astier. 27 kwietnia 1909 roku urodził się ich syn, który zmarł miesiąc później. Państwo Cierplikowscy zdecydowali się powrócić do Paryża, gdzie zamieszkali na Montmartrze.
Paryż, fryzjer gwiazd
edytujW 1912 roku w Paryżu założył własny zakład fryzjerski w centrum Paryża przy rue Cambon 5[2]. Wylansował modę na krótkie włosy, zapisując się w historii jako autor fryzury „na chłopczycę” – à la garçonne (fr. garçon – chłopiec), którą wymyślił dla aktorki Ève Lavallière w 1909 roku. Od tej fryzury i sukienek Coco Chanel zaczęła się nowa moda lat międzywojennych. Czesał najbardziej znane artystki swoich czasów: Matę Hari, Sarah Bernhardt, Isadorę Duncan, Josephine Baker, Édith Piaf, Brigitte Bardot. Przyjaźnił się z Pablem Picasso, Amedeo Modiglianim, Salvadorem Dalím, Xawerym Dunikowskim i Jeanem Cocteau.
Projektował fryzury dla wytwórni filmowych, m.in. dla Metro-Goldwyn-Mayer. Pracował, między innymi, z Bette Davis, Joan Crawford, Frances Dee, Carole Lombard, Gretą Garbo, Polą Negri, Marlene Dietrich. W latach 20. XX w. miał około 60 salonów: w USA, Kanadzie, Francji, Wielkiej Brytanii, Szwecji, Japonii, Australii.
W urządzaniu paryskiego salonu zakładów pomagał mu przyjaciel, wybitny polski rzeźbiarz, Xawery Dunikowski oraz Sara Lipska, polska rzeźbiarka, malarka, projektantka mody i projektantka wnętrz, odnosząca sukcesy w Paryżu. W Warszawie założył salon fryzjerski, będący filią jego francuskiego przedsiębiorstwa, który mieścił się przy ulicy Mazowieckiej 12. Często odwiedzał Polskę. W latach 20.[2] przyleciał do Polski własnym samolotem, nie omijając swojego rodzinnego Sieradza. Krążąc nad miastem, zrzucał z samolotu kwiaty i prezenty dla rodziny i przyjaciół.
W 1927 roku otworzył salon Antoine de Paris w domu towarowym Saks przy Piątej Alei w Nowym Jorku[2]. Wkrótce miał całą sieć ekskluzywnych salonów fryzjerskich pod nazwą Antoine de Paris.
Okres drugiej wojny światowej spędził w Stanach Zjednoczonych, zajmując się rozbudową sieci salonów fryzjerskich. Mieszkał w Nowym Jorku. Wolne chwile spędzał na Fire Island. Do Paryża powrócił w 1947 roku[2].
Po wojnie nadal odnosił sukcesy zawodowe, utrzymywał kontakty z Polską i od połowy lat 60. XX wieku regularnie przyjeżdżał do kraju. Nawiązał kontakt z warszawskimi fryzjerami.
W 1963 roku jego wspomnienia spisała Jean Durtal w książce Czesałem cały świat (J’ai coiffé le monde entier). Na początku lat 70. XX wieku podjął decyzję o powrocie na stałe do Polski. Zamieszkał w rodzinnym Sieradzu. W lutym 1972 roku zmarła jego żona Marie-Berthe, z którą żył w związku ponad 60 lat.
W czasie swego długiego życia zawodowego pracował w Paryżu, Londynie i Nowym Jorku, wszędzie osiągając niezwykły sukces. Nadzorował, między innymi, pracę fryzjerów w czasie koronacji króla Wielkiej Brytanii Jerzego VI, kiedy to zajmowali się oni czesaniem naraz 400 kobiet.
Schyłek życia
edytujŚwiat artystyczny pożegnał 85-letniego Antoine’a galą zorganizowaną w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu. Wielkość Antoniego Cierplikowskiego docenili Francuzi, przyznając mu Legię Honorową; w Polsce otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. We Francji i w Polsce otrzymał też wiele innych odznaczeń za działalność zawodową i społeczną. W 1970 r. powrócił do Sieradza. Kilka ostatnich lat życia spędził żyjąc skromnie. Był tam podejmowany przez swojego znajomego, księdza infułata Apolinarego Leśniewskiego[3]. Został pochowany na cmentarzu katolickim w Sieradzu, podczas gdy na cmentarzu Passy w Paryżu została pochowana po wielu latach jego prawa ręka. W miejscu tym stała pomniejszona replika rzeźby[4] Dusza odrywająca się od ciała autorstwa Xawerego Dunikowskiego upamiętniająca Cierplikowskiego (w kwartale 3. cmentarza, przy Placu Trocadéro), która w niejasnych okolicznościach znikła z cmentarza w roku 2006.
Pamięć o Cierplikowskim
edytujNa cześć Cierplikowskiego w Sieradzu jest organizowany Open Hair Festiwal – impreza, polegająca na tworzeniu i prezentowaniu fryzur w otwartej przestrzeni miejskiej[5]. W 2015 na rynku w Sieradzu stanął pomnik Cierplikowskiego[6].
W albumowym wydaniu poświęconym klasykom mody The Fashion Book, wydanym przez wydawnictwo Phaidon w Londynie w 1998 roku, poświęcono stronę Cierplikowskiemu (jako Antoine) ilustrowaną zdjęciem Josephine Baker w jego fryzurze.
Od 2018 w Puławach organizowany jest Ogólnopolski Konkurs Fryzjerski dedykowany Królowi Fryzjerów[7][8].
Przypisy
edytuj- ↑ Marta Orzeszyna: Antoine Cierplikowski. Król fryzjerów, fryzjer królów. Znak, 2015. ISBN 978-83-240-3050-7.
- ↑ a b c d Marta Orzeszyna , Antoine de Paris. Polski geniusz światowego fryzjerstwa. Ekscentryk. Milioner. Artysta, 2019 .
- ↑ Infułat i fryzjer Fronda.pl.
- ↑ Dusza odrywająca się od ciała [online], Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego [dostęp 2023-10-30] (pol.).
- ↑ Open Hair Festiwal – oficjalna strona festiwalu. openhair.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-07)]..
- ↑ Paweł Gołąb: Fotel Antoine’a. Rzeźba została postawiona na Rynku. [w:] Nasze Miasto [on-line]. Polska Press Sp. z o.o, 2015-11-04. [dostęp 2015-12-26]. (pol.).
- ↑ Antoine Cierplikowski. Król Fryzjerów, Fryzjer Królów - konkurs fryzjerski w ZSZ nr 1 w Puławach. abcfryzjera.pl. [dostęp 2024-08-05].
- ↑ Młodzi fryzjerzy będą rywalizować w Puławach. radio.lublin.pl. [dostęp 2024-08-05].
Bibliografia
edytuj- M. Orzeszyna, Antoine Cierplikowski. Król fryzjerów, fryzjer królów, Znak Horyzont, Kraków 2015.
- M. Orzeszyna, Antoine de Paris. Polski geniusz światowego fryzjerstwa, Rebis, Poznań 2019
- Antoine by Antoine, Prentice Hall, Nowy Jork 1945.
- Antoine, Jean Durtal, J’ai coiffé le monde entier, La Table Ronde, Paryż 1963.
- J. Perski, Antoine i jego sieradzcy kontynuatorzy, Sieradz 1982.
- M. Czernow, Czesałem cały świat, „Nad Wartą”, nr 15, 1997.
- J. Lew-Starowicz, „Leksykon Miasta Sieradz”, 2006.
Linki zewnętrzne
edytuj- https://antoinedeparis.pl/
- Sylwetka Cierplikowskiego na sieradz.gad.pl. sieradz.gad.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-07)]. [dostęp 2014-01-11]
- Wielcy i niezapomniani. Antoni Cierplikowski [dostęp 2014-01-11]
- Antoine, czyli fryzjer Grety Garbo, „Wysokie obcasy” [dostęp 2014-01-11]
- Marta Orzeszyna, Antoine Cierplikowski. Król fryzjerów, fryzjer królów, Znak 2015
- Antoni Cierplikowski. polonika.pl. [dostęp 2024-08-05].