Antoni Wippel
Antoni Tadeusz Wippel[1] (ur. 13 marca 1882[2] w Mikuszowicach[3], zm. 12 lipca 1969[4] w Łodzi[3]) – polski akwarelista, pejzażysta, realista.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujW wieku 16 lat uczył się w krakowskiej Wyższej Szkole Przemysłu Artystycznego. Ze względu talent i dojrzałość został wybrany przez Stanisława Wyspiańskiego do pomocy przy malowaniu polichromii w kościele o.o. Franciszkanów. Wippel w latach 1903–1908[4] odbywał służbę wojskową w armii austro-węgierskiej na froncie włoskim[5]. Po obyciu służby podjął w Wiedniu studia malarskie. W latach 1909–1914 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Wojciecha Weissa i Juliana Fałata[1]. W tym okresie współpracował z Wyspiańskim i Antonim Gramatyką malując polichromie w kościołach[5]. Przez kilka lat po studiach pracował z Weissem, następnie przebywał również we Włoszech[4]. W 1925 związał się z Łodzią, gdzie utworzył pracownię przy ul. Zielonej 14/2 oraz uczył rysunku w szkołach średnich w Łodzi[1], w tym m.in. w Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika[6] oraz w Suwałkach[4][5]. Do jego uczniów należał m.in. Zdzisław Głowacki[6]. Wippel był darczyńcą Towarzystwa Przyjaciół Łodzi – przyczynił się do znacznego powiększenia archiwum TPŁ, ofiarowując mu zbiór znaczków i nalepek z okresu I wojny światowej[7]. Ponadto wielokrotnie dochody z urządzanych wystaw przeznaczał na cele społeczne[8], m.in. Łódzkie Towarzystwo Zwalczania Raka[9].
Został pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej[4]. Żona - Maria z domu Kulisz, zm. 17 IV 1965, pochowana w tym samym grobie co mąż[10].
Twórczość
edytujWippel był malarzem realistą[4]. Tworzył głównie pejzaże, portrety i martwe natury wykorzystując farby olejne i akwarele. Znaczna część jego dorobku malarskiego zaginęła lub została zniszczona podczas II wojny światowej. Wśród jego prac wyróżnia się motywy łódzkie – malował obiekty architektoniczne (np. klasztor w Łagiewnikach, pałac Izraela Poznańskiego, park im. ks. J. Poniatowskiego, katedra łódzka, plac Wolności)[1]. Do jego prac należą również obrazy o tematyce marynistycznej, w tym m.in. przedwojenne prace takie jak: „Widok na port w Gdyni”, „Statek harcerski”, „Dar Pomorza”, „U przystani”, „Motława”, a także pejzaże stworzone w Tatrach, na Capri czy w Mekce[11]. Do jego prac należą również charakteryzujące się tematyką sakralną, dzieła takie jak: „Kościółek w Beskidach”[9] czy „Katedra Łódzka”[1]. Niektóre z obiektów malował wielokrotnie[6]. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi[5] oraz zbiorach prywatnych[1]. Swoje prace wystawiał m.in. w Miejskiej Galerii Sztuki (od 1928), uczestniczył w wystawach grupy Start, a także eksponował prace w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie[1], a także w Krakowie i Łodzi[4].
Wyróżnienia
edytuj- pierwszy honorowy prezes Oddziału Łódzkiego ZPAP,
- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Łukasz Grzejszczak, Łódzkie motywy w twórczości wybranych artystów XIX-XX wieku Piewcy fabrycznego miasta, „Kroniki Miasta Łodzi” (4 (76)).
- ↑ Mieczysław Jagoszewski, Pół haremu za las..., „Dziennik Łódzki” (62), 13 marca 1962.
- ↑ a b Grzegorz Niewiadomy, WIPPEL Antoni (1882 Mikuszowice -1969), [w:] artinfo.pl [online].
- ↑ a b c d e f g h Zmarł Antoni Wippel, „Dziennik Łódzki.” (166), 15 lipca 1969.
- ↑ a b c d Antoni Wippel – DESA Unicum [online], desa.pl [dostęp 2022-12-03].
- ↑ a b c Mieczysław Jagoszewski, Nie tylko o malarstwie Zdzisława Głowackiego, „Dziennik Popularny”, 43, 23 lutego 1980.
- ↑ M., Powiększają się zbiory „archiwum” TPŁ, „Dziennik Łódzki” (231), 30 września 1961.
- ↑ M., Jubileusz Antoniego Wippla, „Dziennik Łódzki” (121), 23 maja 1957.
- ↑ a b Prace F. Ebinowej i A. Wippla. Wystawa zbiorowa przy ul. Piotrkowskiej 135, „Ilustrowana Republika” (304), 4 listopada 1934.
- ↑ [w:] „Dziennik Łódzki”, 17–19 IV 1965, nr 92, s. 8.
- ↑ Malarz piękna przyrody. Wystawa obrazów Antoniego Wippla., „Ilustrowana Republika” (308), 5 listopada 1933.