Asteriks i Kleopatra

Asteriks i Kleopatra (fr. Astérix et Cléopâtre) – szósty album o przygodach Gala Asteriksa autorstwa René Goscinnego (scenariusz) i Alberta Uderzo (rysunki).

Asteriks i Kleopatra
Astérix et Cléopâtre
Tom 6. serii Asteriks
Ilustracja
Scenariusz

René Goscinny

Rysunki

Albert Uderzo

Kraj wydania

Francja

Język

francuski

Data pierwszego wydania

1963

Data pierwszego wydania polskiego

1992

Tłumaczenie

Jolanta Sztuczyńska

poprzedni
Wyprawa dookoła Galii
następny
Walka wodzów

Komiks ukazywał się początkowo w odcinkach na łamach francuskiego czasopisma Pilote (w latach 1963–1964). Został wydany w formie albumu w 1965 r.[1]

Pierwsze polskie wydanie (w tłumaczeniu Jolanty Sztuczyńskiej) pochodzi z 1992 r.[2]

Fabuła

edytuj

Królowa Egiptu, Kleopatra, ma dość szyderstw Juliusza Cezara, związanych ze zmierzchem cywilizacji egipskiej. Obiecuje Cezarowi, że w trzy miesiące wybuduje mu w Aleksandrii pałac; jeśli jej się to powiedzie, Cezar będzie musiał przyznać, że Egipt wciąż rośnie w siłę, a jego lud jest genialny.

Kleopatra powierza budowę pałacu architektowi Numerobisowi, w razie sukcesu obiecując mu złoto, a w razie klęski – rzucenie krokodylom na pożarcie. Architekt, świadomy, że sam nie poradzi sobie z tym zadaniem, udaje się do wioski Galów, by prosić o pomoc druida Panoramiksa.

Galijski kapłan zgadza się wesprzeć Numerobisa. W towarzystwie Asteriksa, Obeliksa i Idefiksa ruszają do Egiptu, gdzie będą musieli zmierzyć się z zakusami zarówno Rzymian, jak i Egipcjan[3].

Bohaterowie

edytuj
  • Asteriks,
  • Obeliks,
  • Panoramiks,
  • Idefiks (fr. Idéfix) – Asteriks i Kleopatra jest pierwszym komiksem serii, w której piesek Obeliksa otrzymuje swoje imię i gdzie odgrywa większą rolę, ratując bohaterów z zamknięcia w piramidzie[4],
  • Numerobis (fr. Numérobis) – najlepszy architekt w Aleksandrii; wyznaczony przez Kleopatrę do budowy pałacu Cezara[5],
  • Piramidonis (fr. Amonbofis) – architekt z Aleksandrii; gdy Numerobis odmawia mu współpracy przy budowie pałacu, Piramidonis przysięga Numerobisowi zemstę[6],
  • Kleopatra (fr. Cléopâtre) – królowa Egiptu; jej spór z Juliuszem Cezarem staje się przyczyną nowej przygody wojowniczych Galów[7].

Nawiązania

edytuj
  •  
    Elizabeth Taylor jako tytułowa bohaterka filmu Kleopatra.
    Goscinny i Uderzo wpadli na pomysł stworzenia komiksu po obejrzeniu filmu Kleopatra Josepha L. Mankiewicza z 1963 r.; znalazło to swoje odzwierciedlenie między innymi w postaci Kleopatry, przypominającej Elizabeth Taylor w roli władczyni Egiptu[7],
  • w komiksie kilkukrotnie zwraca się uwagę na nos Kleopatry (np. w obecnym we wstępie tekście: Pałac legendarnej królowej Kleopatry. To właśnie o jej nosie powiedziano, że gdyby był krótszy inaczej wyglądałoby oblicze świata[8]). Źródłem tych uwag jest aforyzm Blaise’a Pascala: Nos Kleopatry: gdyby był trochę krótszy, cała powierzchnia ziemi wyglądałaby inaczej[9][10],
  • skryba Numerobisa, Brudnopis, nawiązuje do egipskiej rzeźby Siedzący skryba[11].

Adaptacje

edytuj

Komiks stał się podstawą dla:

Przypisy

edytuj
  1. Tapidesourix, Astérix et Cléopâtre [online], Astérix – Le site officiel [dostęp 2021-07-21] (fr.).
  2. Asteriks i Kleopatra [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2021-07-21].
  3. Asteriks i Kleopatra. Tom 5. [online], Egmont Księgarnia Internetowa [dostęp 2021-07-21] (pol.).
  4. Tapidesourix, Idéfix [online], Astérix – Le site officiel [dostęp 2021-07-21] (fr.).
  5. Tapidesourix, Numérobis [online], Astérix – Le site officiel [dostęp 2021-07-21] (fr.).
  6. Tapidesourix, Amonbofis [online], Astérix – Le site officiel [dostęp 2021-07-21] (fr.).
  7. a b Tapidesourix, Cléopâtre [online], Astérix – Le site officiel [dostęp 2021-07-21] (fr.).
  8. Goscinny, Uderzo, Asteriks i Kleopatra, Warszawa 2006, s. 13.
  9. Strona:PL Blaise Pascal-Myśli 087.jpg – Wikiźródła, wolna biblioteka [online], pl.wikisource.org [dostęp 2021-07-21] (pol.).
  10. Astérix et Cléopâtre : le nez de Cléopâtre [online], www.mage.fst.uha.fr [dostęp 2021-07-21].
  11. Enquête chez les lettrés égyptiens [online], www.lhistoire.fr [dostęp 2021-07-21] (fr.).
  NODES
INTERN 1