Awatara
Awatara (także Awatar) (dewanagari अवतार, transliteracja avatāra, ang. avatara, zstąpienie[1], "zejście, inkarnacja”) – w hinduizmie wcielenie (inkarnacja) bóstwa, które zstępuje z nieba na ziemię w postaci śmiertelnej – ludzkiej, zwierzęcej lub hybrydalnej).
Historia
edytujPoczątki tej koncepcji sięgają już Wed, jednakże klasyczna koncepcja wiąże się przede wszystkim z Wisznu i formuje się dopiero w Puranach.
Występowanie
edytujIdea awatary jest doktryną przeważnie wisznuicką i odgrywa największą rolę w wisznuizmie. Niemniej jednak idea awatar Śakti występuje także w śaktyzmie. Również wielu smartystów wierzy w awatary. W śiwaizmie doktryna awatar Śiwy jest na ogół nieobecna, niemniej w niektórych odłamach czy nurtach religijnych niektórzy święci uważani są za awatary Śiwy. W hinduizmie spotykane są też wierzenia na temat awatar innych dewów np. Ganeśi czy Waju.
Dziesięć Awatar Wisznu
edytuj- Matsja – pod postacią ryby
- Kurma – pod postacią żółwia
- Waraha – pod postacią dzika
- Narasinha – pod postacią pół człowieka, pół lwa
- Wamana – pod postacią karła
- Paraśurama – pod postacią człowieka
- Rama – pod postacią księcia Ajodhji
- Kryszna – pod postacią człowieka, urodzonego w rodzinie pasterzy krów, który w przyszłości zostaje władcą
- Budda – pod postacią człowieka, jednak część hinduistów uważa, że dziewiątym awatarem był Balarama (który zstąpił na Ziemię razem z Kryszną)
- Kalkin – pod postacią jeźdźca (na białym koniu), którego przyjście ma zwiastować koniec obecnej kalijugi; większość hinduistów oczekuje na jego przybycie, jednak niektóre odłamy hinduistyczne uważają, że ono już nastąpiło
Najbardziej czczeni spośród wyżej wymienionych awatarów są Rama i Kryszna.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ 1. Wisznuizm tamilski,1.2 Wisznuizm we wczesnej literaturze sanskryckiej. W: Jacek Woźniak: Od poezji do teologii. Perija tirumoli Tirumangejjalwara na tle tamilskiej myśli śriwisznuickiej. Wyd. 1. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa, 2019, s. 38. ISBN 978-83-8017-231-9.