BO-346
BO-346 – radziecki, a następnie albański ścigacz okrętów podwodnych (klasyfikowany w Albanii jako patrolowiec) z okresu zimnej wojny, jeden z sześciu pozyskanych przez Albanię okrętów proj. 122bis. Okręt został zwodowany 6 kwietnia 1951 roku w stoczni numer 340 w Zielonodolsku, a do służby w Marynarce Wojennej ZSRR przyjęto go 22 sierpnia 1951 roku. 27 grudnia 1956 roku nazwę okrętu zmieniono na MPK-346, a w 1958 roku jednostka została zakupiona przez Albanię i weszła w skład Marynarki Wojennej tego państwa 22 kwietnia 1958 roku. Okręt oznaczony był numerami 503 i 532, a we wrześniu 1967 roku został zwrócony ZSRR i ponownie wszedł do służby pod nazwą OS-180. W lipcu 1971 roku ścigacz przekształcono w jednostkę szkolną, zmieniając nazwę na UTS-124. Okręt został skreślony z listy floty 16 stycznia 1998 roku.
 Bliźniaczy P-207 w 2006 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Oznaczenie NATO |
Kronstadt |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
3 marca 1951 |
| Wodowanie |
6 kwietnia 1951 |
 Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Nazwa |
BO-346, MPK-346 (od 27 grudnia 1956) |
| Wejście do służby |
22 sierpnia 1951 |
 Albania
| |
| Nazwa |
503, 532 |
| Wejście do służby |
22 kwietnia 1958 |
| Wycofanie ze służby |
1967 |
| Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Nazwa |
OS-180, UTS-124 (od 8 lipca 1971) |
| Wejście do służby |
29 września 1967 |
| Wycofanie ze służby |
16 stycznia 1998 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 302 tony |
| Długość | |
| Szerokość |
6,6 m |
| Zanurzenie |
2,2 m |
| Napęd | |
| 3 silniki Diesla General Motors 12-278A o łącznej mocy 3600 KM 3 śruby | |
| Prędkość |
20 węzłów |
| Zasięg |
3000 Mm przy prędkości 12 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 85 mm 90-K L/52 2 działka kal. 37 mm 70-K L/73 (2 x I) 4 wkm kal. 12,7 mm (2 x II) 2 mbg, 2 zrzutnie bg, 18 min | |
| Wyposażenie | |
| trał kontaktowy KPT-1 sonar Tamir-9 radar Gjujs lub Zarnica | |
| Załoga |
50-54 |
Projekt i budowa
edytujPrace nad dużym ścigaczem okrętów podwodnych, będącym rozwinięciem ścigaczy proj. 122A, rozpoczęły się w ZSRR w 1943 roku[1]. Ostateczny projekt jednostki powstał w biurze konstrukcyjnym CKB-51 w Gorki w 1944 roku[1]. W porównaniu do poprzedników nowe okręty miały większą wyporność, doskonalsze uzbrojenie ZOP i wzmocniony kadłub, a przez to wzrosła ich dzielność morska[1]. W 1946 roku rozpoczęto produkcję seryjną, budując łącznie 227 okrętów[2].
BO-346 (ros. Bolszoj Ochotnik) zbudowany został w stoczni numer 340 w Zielonodolsku (nr budowy 508)[2][3]. Stępkę okrętu położono 3 marca 1951 roku, został zwodowany 6 kwietnia 1951 roku, a do służby w Marynarce Wojennej ZSRR wszedł 22 sierpnia 1951 roku[2][4].
Dane taktyczno-techniczne
edytuj
Okręt był dużym, pełnomorskim ścigaczem okrętów podwodnych[5]. Długość całkowita wynosiła 51,7 metra (49,5 metra na konstrukcyjnej linii wodnej), szerokość 6,6 metra i zanurzenie 2,2 metra[4]. Wyporność standardowa wynosiła 302 tony, zaś pełna 336 ton[6][a]. Okręt napędzany był przez trzy silniki Diesla General Motors 12-278A o łącznej mocy 3600 koni mechanicznych (KM)[2][4][b]. Trzy wały napędowe poruszały trzema trójłopatowymi śrubami o średnicy 1,13 m każda[6]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 20 węzłów[4]. Okręt zabierał 18 ton oleju napędowego, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 12 węzłów lub 4100 Mm przy prędkości 8,5 węzła[2][4]. Autonomiczność wynosiła 10 dób[6].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiło pojedyncze działo kal. 85 mm L/52 90-K, z zapasem amunicji wynoszącym 230 sztuk, dwa działka plot. kal. 37 mm 70-K L/73, z zapasem amunicji wynoszącym 1000 sztuk na lufę (2 x I) oraz cztery karabiny maszynowe kal. 12,7 mm L/79 (2 x II), z zapasem 2000 sztuk amunicji na lufę[4][8]. Broń ZOP stanowiły dwa miotacze bomb głębinowych BMB-1 i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem 60 bomb)[4]. Alternatywnie okręt mógł przenosić do 18 min[4][9]. Wyposażenie uzupełniał trał kontaktowy KPT-1[9]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało sonar Tamir-9 oraz radar Gjujs lub Zarnica[4][6].
Załoga okrętu składała się z 50-54 oficerów, podoficerów i marynarzy[4][6][c].
Służba
edytujBO-346 służył początkowo we Flocie Bałtyckiej[2]. 27 grudnia 1956 roku w związku ze zmianą klasyfikacji okręt otrzymał nazwę MPK-346 (ros. Małyj Protiwołodocznyj Korabl)[2][10]. 18 października 1957 roku został przeniesiony do Floty Czarnomorskiej[2]. W 1958 roku jednostka została pozyskana przez Albanię (wraz z bliźniaczymi ścigaczami BO-345, BO-388 i BO-389)[4][11]. Okręt przyjęto w skład Marynarki Wojennej tego państwa 22 kwietnia 1958 roku[2][4]. Okręt, klasyfikowany w marynarce albańskiej jako patrolowiec, otrzymał numer 503, zmieniony później na 532[4]. 29 września 1967 roku został zwrócony ZSRR i ponownie wszedł do służby we Flocie Czarnomorskiej pod nazwą OS-180, jako jednostka eksperymentalna[2]. 8 lipca 1971 roku ścigacz przekształcono w jednostkę szkolną, zmieniając nazwę na UTS-124[2][10]. Okręt został skreślony z listy floty 16 stycznia 1998 roku[2][10].
Uwagi
edytuj- ↑ Conway's All the World's Fighting Ships 1947–1995 podaje wyporność standardową 300 ton i pełną 330 ton[5], zaś Navypedia 289/325 ton[4][3].
- ↑ Conway's All the World's Fighting Ships 1947–1995 podaje łączną moc 3300 KM[5], zaś J. Cichy podaje jako napęd radzieckie silniki 9D, także o łącznej mocy 3300 KM[7].
- ↑ Conway's All the World's Fighting Ships 1947–1995 podaje 35-40 osób[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). s. 62.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Roman Volkov, Andrew Brichevsky: Large submarine chasers – Project 122bis. RussianShips.info. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).
- ↑ a b c d Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 419.
- ↑ a b c d e Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). s. 70.
- ↑ Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). s. 65-68.
- ↑ Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). s. 68-69.
- ↑ a b Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). s. 69.
- ↑ a b c Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. II. „Okręty Wojenne”. Nr 4/2006 (78). s. 67.
- ↑ Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 1.
Bibliografia
edytuj- Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. II. „Okręty Wojenne”. Nr 4/2006 (78). Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: NO191 patrol craft (1951-1954/1958-1960). Navypedia. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).
- Ivan Gogin: ARTILLERIST large submarine chasers (projects 122, 122a and 122bis) (1941-1955). Navypedia. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).
- Roman Volkov, Andrew Brichevsky: Large submarine chasers – Project 122bis. RussianShips.info. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).