BO-450
BO-450 – radziecki, a następnie albański ścigacz okrętów podwodnych (klasyfikowany w Albanii jako patrolowiec) z okresu zimnej wojny, jeden z sześciu pozyskanych przez Albanię okrętów proj. 122bis. Okręt został zwodowany 11 marca 1954 roku w stoczni numer 340 w Zielonodolsku, a do służby w Marynarce Wojennej ZSRR przyjęto go 30 września 1954 roku. 27 grudnia 1956 roku nazwę okrętu zmieniono na MPK-450, a w 1960 roku jednostka została zakupiona przez Albanię i weszła w skład Marynarki Wojennej tego państwa 27 marca 1960 roku. Okręt, oznaczony podczas wieloletniej służby numerami 502, 350, 340, F-322 i P-207, w 1995 roku wpłynął nielegalnie na włoskie wody terytorialne i został internowany w Brindisi, skąd powrócił w 1998 roku. Jednostka została wycofana z aktywnej służby prawdopodobnie w 2003 roku.
P-207 w 2006 r. | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Oznaczenie NATO |
Kronstadt |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
19 grudnia 1953 |
Wodowanie |
11 marca 1954 |
Marynarka Wojenna ZSRR | |
Nazwa |
BO-450, MPK-450 (od 27 grudnia 1956) |
Wejście do służby |
30 września 1954 |
Albania | |
Nazwa |
502, 350, 340, F-322, P-207 |
Wejście do służby |
27 marca 1960 |
Wycofanie ze służby |
2003? |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 302 tony |
Długość | |
Szerokość |
6,6 m |
Zanurzenie |
2,2 m |
Napęd | |
3 silniki Diesla 9D o łącznej mocy 3300 KM 3 śruby | |
Prędkość |
19 węzłów |
Zasięg |
3000 Mm przy prędkości 12 węzłów |
Uzbrojenie | |
1 działo kal. 85 mm 90-K L/52 2 działka kal. 37 mm 70-K L/73 (2 x I) 4 wkm kal. 12,7 mm (2 x II) 2 rakietowe mbg RBU-1200, 2 zrzutnie bg, 18 min | |
Wyposażenie | |
trał kontaktowy KPT-1 sonar Tamir-10 lub Tamir-11 radar Lin’ lub Neptun | |
Załoga |
50-54 |
Projekt i budowa
edytujPrace nad dużym ścigaczem okrętów podwodnych, będącym rozwinięciem ścigaczy proj. 122A , rozpoczęły się w ZSRR w 1943 roku[1]. Ostateczny projekt jednostki powstał w biurze konstrukcyjnym CKB-51 w Gorki w 1944 roku[1]. W porównaniu do poprzedników nowe okręty miały większą wyporność, doskonalsze uzbrojenie ZOP i wzmocniony kadłub, a przez to wzrosła ich dzielność morska[1]. W 1946 roku rozpoczęto produkcję seryjną, budując łącznie 227 okrętów[2].
BO-450 (ros. Bolszoj Ochotnik) zbudowany został w stoczni numer 340 w Zielonodolsku (nr budowy 810)[2][3]. Stępkę okrętu położono 19 grudnia 1953 roku, został zwodowany 11 marca 1954 roku, a do służby w Marynarce Wojennej ZSRR wszedł 30 września 1954 roku[2][4].
Dane taktyczno-techniczne
edytujOkręt był dużym, pełnomorskim ścigaczem okrętów podwodnych[5]. Długość całkowita wynosiła 51,7 metra (49,5 metra na konstrukcyjnej linii wodnej), szerokość 6,6 metra i zanurzenie 2,2 metra[4]. Wyporność standardowa wynosiła 302 tony, zaś pełna 336 ton[6][a]. Okręt napędzany był przez trzy silniki Diesla 9D o łącznej mocy 3300 koni mechanicznych (KM)[4][7]. Trzy wały napędowe poruszały trzema trójłopatowymi śrubami o średnicy 1,13 m każda[6]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 19 węzłów[6]. Okręt zabierał 18 ton oleju napędowego, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 12 węzłów lub 4100 Mm przy prędkości 8,5 węzła[2][4]. Autonomiczność wynosiła 10 dób[6].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiło pojedyncze działo kal. 85 mm L/52 90-K, z zapasem amunicji wynoszącym 230 sztuk, dwa działka plot. kal. 37 mm 70-K L/73, z zapasem amunicji wynoszącym 1000 sztuk na lufę (2 x I) oraz cztery karabiny maszynowe kal. 12,7 mm L/79 (2 x II), z zapasem 2000 sztuk amunicji na lufę[4][8]. Broń ZOP stanowiły dwa rakietowe miotacze bomb głębinowych RBU-1200 i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem 36 bomb)[4][6]. Alternatywnie okręt mógł przenosić do 18 min[4][9]. Wyposażenie uzupełniał trał kontaktowy KPT-1[9]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało sonar Tamir-10 lub Tamir-11 oraz radar Lin’ lub Neptun[4][6].
Załoga okrętu składała się z 50-54 oficerów, podoficerów i marynarzy[4][6][b].
Służba
edytujBO-450 służył początkowo we Flocie Bałtyckiej[2]. 27 grudnia 1956 roku w związku ze zmianą klasyfikacji okręt otrzymał nazwę MPK-450 (ros. Małyj Protiwołodocznyj Korabl)[2][10]. 26 września 1957 roku został przeniesiony do Floty Północnej[2]. W 1960 roku jednostka została pozyskana przez Albanię (dołączając do bliźniaczych ścigaczy BO-345, BO-346, BO-388 i BO-389)[4][11]. Okręt przyjęto w skład Marynarki Wojennej tego państwa 27 marca 1960 roku[2][4]. Jednostka, klasyfikowana w marynarce albańskiej jako patrolowiec, oznaczona była w ciągu wieloletniej służby numerami 502, 350, 340, F-322 i P-207[4][12]. W 1995 roku okręt (oznaczony wówczas numerem burtowym F-322) wpłynął nielegalnie na włoskie wody terytorialne i został internowany w Brindisi, skąd powrócił w 1998 roku[4]. Jednostka została wycofana z aktywnej służby prawdopodobnie w 2003 roku[4][c].
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). s. 62.
- ↑ a b c d e f g h Roman Volkov, Andrew Brichevsky: Large submarine chasers – Project 122bis. RussianShips.info. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).
- ↑ a b c Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 419.
- ↑ a b c d e f g Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). s. 70.
- ↑ Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). s. 65-68.
- ↑ Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). s. 68-69.
- ↑ a b Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). s. 69.
- ↑ Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. II. „Okręty Wojenne”. Nr 4/2006 (78). s. 70.
- ↑ Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: 1996, s. 1.
- ↑ Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. III. „Okręty Wojenne”. Nr 5/2006 (79). s. 50.
- ↑ Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. III. „Okręty Wojenne”. Nr 5/2006 (79). s. 51.
Bibliografia
edytuj- Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77). Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. II. „Okręty Wojenne”. Nr 4/2006 (78). Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. III. „Okręty Wojenne”. Nr 5/2006 (79). Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: NO191 patrol craft (1951-1954/1958-1960). Navypedia. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).
- Ivan Gogin: ARTILLERIST large submarine chasers (projects 122, 122a and 122bis) (1941-1955). Navypedia. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).
- Roman Volkov, Andrew Brichevsky: Large submarine chasers – Project 122bis. RussianShips.info. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).