Bernard-Pierre Donnadieu

Bernard-Pierre Donnadieu (ur. 2 lipca 1949 w Paryżu, zm. 27 grudnia 2010 w Le Chesnay) – francuski aktor filmowy, teatralny i dubbingowy.

Bernard-Pierre Donnadieu

Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1949 Paryż
Data i miejsce śmierci	27 grudnia 2010 Le Chesnay
Zawód	aktor
Lata aktywności	1974–2010

Życiorys

Bernard-Pierre Donnadieu studiował teatrologię i literaturoznawstwo na Université de Paris III. Karierę teatralną rozpoczął w 1975 roku u Roberta Hosseina w Reims. Grał w Domu Bernardy Alba i Na dnie Gorkiego, gdzie partnerował takim aktorom jak Gérard Desarthe i Isabelle Adjani. Chociaż w dalszej części swojej kariery aktorskiej grał przede wszystkim w filmie i telewizji, dość często wracał na deski sceniczne. poprzez występy z uznanymi reżyserami. W listopadzie 1995 r. wziął udział w premierowej inscenizacji sztuki Edwarda Bonda pt. Mardi w Théâtre National de la Colline w Paryżu. Natomiast w 1999 roku wcielił się w rolę kupca Łopachina w sztuce Wiśniowy sad reżyserowanej przez Georges'a Wilsona. Partnerowali mu Georges Wilson (jako Leonid Gajew) i Marina Vlady (jako ziemianka Raniewska). W sztuce Du cristal a la fumée Jacques'a Attali można było zobaczyć Donnadieu w 2008 roku w Théâtre du Rond-Point. W sezonach 2008 i 2009 grał w Théâtre national w Nicei.

Od połowy lat 70. XX wieku grał role drugoplanowe u znanych reżyserów m.in. Lokatorze Romana Polańskiego, Si c’était à refaire Claude'a Leloucha, Ciało mojego wroga Henri Verneuila oraz Życie jest powieścią Alaina Resnais'go.

Pierwszą znaczniejszą rolę w filmie zagrał jako inspektor Farges w filmie akcji Zawodowiec, w którym partnerował mu Jean-Paul Belmondo.

W latach 80. XX wieku często był obsadzany w rolach brutalnych gangsterów i złoczyńców m.in. u boku Bernarda Giraudeau w dramacie kryminalnym Ulica barbarzyńców (1984). Za tę rolę został nominowany do nagrody Césara w kategorii aktor drugoplanowy. W tego typu rolach, wystąpił też w filmie L'Indic (1983) jako „anioł śmierci” Malaggione lub psychopatyczny ojciec Raymond Lemorne w dreszczowcu Bez śladu (1988).

W historycznym dramacie Beatrice (1987) z czasów średniowiecza w reżyserii Bertranda Taverniera gra rolę rycerza, o zwichniętej psychice, na którą wpływ miały przeżycia z dzieciństwa. W tym filmie występuje z Julie Delpy, grającą jego córkę, która chce go ratować przed szaleństwem i przemocą.

W latach 90. Donnadieu grał bardziej zróżnicowane role w filmie i produkcjach telewizyjnych. Były to: rola izraelskiego biologa molekularnego Dr Eli Kaplan w miniserialu Mit den Clowns kamen die Tränen według powieści Johannes Mario Simmela, Karola Wielkiego we francuskim telewizyjnym filmie dokumentalnym, podpułkownika Henri w filmie telewizyjnym Sprawa Dreyfusa (1995), Napoleona Bonaparte w produkcji telewizyjnej Austerlitz, długi marsz Napoleona do zwycięstwa.

W 1992 zagrał rolę w filmie Juliusza Machulskiego pt. Szwadron.

Jego ostatnim filmem kinowym była rola w filmie Paryż 36 w roli maklera Galapiata. W 2010 roku grał Hermanna Goeringa w telewizyjnej adaptacji sztuki Du cristal à la fumée, w roli, jaką wcześniej grał na scenie.

Donnadieu był także aktywny jako aktor dubbingowy, który brał udział w opracowaniu wielu filmów na rynek francuski.

27 grudnia 2010 w wieku 61 lat, Bernard-Pierre Donnadieu zmarł na raka płuc. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Fontenay aux Roses.

Jego córka Ingrid Donnadieu także jest aktorką.

Filmografia (wybór)

• 1976 – Doktor Francoise Gailland (Docteur Françoise Gailland)
• 1976 – Si c'était a refaire jako Claude Blame
• 1976 – Lokator (Le Locataire) jako kelner w barze
• 1976 – Ciało mojego wroga Le Corps de mon ennemi jako Włamywacz
• 1978 – Douze heures pour mourir jako Inspektor Gianelli
• 1978 – Mon premier amour jako Właściciel kawiarni
• 1978 – Judith Therpauve jako Laindreaux
• 1979 – Dwie kobiety (Twee vrouwen) jako Drugi Francuz
• 1979 – Coup de tête jako Lucien
• 1979 – Un si joli village... jako Arnoux
• 1980 – 5% de risques jako Konduktor
• 1981 – Jedni i drudzy (Les Uns et les autres) jako reprezentant UNICEFu
• 1981 – L'Ennemi de la mort jako Le docteur Charbonnière
• 1981 – Zawodowiec (Le Professionnel) jako inspektor Farges
• 1982 – Powrót Martina Guerre (Le Retour de Martin Guerre) jako Martin Guerre
• 1983 – Coup de feu
• 1983 – Liberty belle jako Yvon
• 1983 – Śmierć Maria Ricciego (La Mort de Mario Ricci) jako Jacky Vermot
• 1983 – Życie jest powieścią (La Vie est un roman) jako Nauczyciel
• 1983 – L'Indic jako Ange Malaggione
• 1984 – Ulica barbarzyńców (Rue Barbare) jako Mathias Hagen, zwany 'Matt' za tę rolę otrzymał nominację do nagrody Cezara
• 1985 – Urgence jako Lucas Schroeder
• 1986 – Rażące pożądanie (Flagrant désir) jako Robert Barnac
• 1986 – Białe małżeństwo (Marriage blanc) jako Jean-Bernard
• 1986 – Max, moja miłość (Max, mon amour) jako Archibald
• 1987 – Pomyleńcy z Bassan (Les Fous de Bassan) jako Ksiądz
• 1987 – Beatrice La Passion Béatrice) jako François de Cortemart
• 1988 – Zniknięcie (Spoorloos) jako Raymond Lemorne
• 1989 – Talleyrand ou Les lions de la revanche jako Mirabeau
• 1989 – Christian
• 1990 – Connemara jako Marc
• 1990 – Cellini: Zapiski awanturnika (Vita scellerata, Una) jako François the First
• 1991 – Marcelino, chleb i wino (Marcellino) jako Hrabia
• 1992 – Blanc d'ébène jako Adjutant Mariani
• 1992 – Cień wilka (Shadow of the Wolf) jako Brown
• 1992 – Szwadron jako Franek Bała
• 1993 – Justinien Trouvé, ou le bâtard de Dieu jako Martin Coutouly
• 1995 – L'Affaire Dreyfus jako Henry
• 1997 – Rudobrody jako Rudobrody (głos)
• 2001 – Druidzi (Vercingétorix) jako Dumnorix
• 2002 – Jean Moulin jako Charvet
• 2004 – Clochemerle jako Barthélémy Piéchut, burmistrz
• 2005 – Allons petits enfants jako M. Haumont
• 2006 – Antonio Vivaldi, un prince à Venise jako Ambasador Francji
• 2007 – Tak bardzo się nienawidziliśmy (Nous nous sommes tant haïs) jako Jean Monnet
• 2008 – Paryż 36 (Faubourg 36) jako Galapiat
• 2009 – L'Affaire Salengro jako Roger Salengro

Linki zewnętrzne

• Bernard-Pierre Donnadieu w bazie IMDb (ang.)
• Bernard-Pierre Donnadieu w bazie Filmweb