Biskup Porto-Santa Rufina

Biskup Porto-Santa Rufina − biskup diecezji Porto-Santa Rufina, jednej z siedmiu diecezji suburbikarnych.

Początkowo były to dwie diecezje: Porto oraz Silva Candida (Santa Rufina). Połączone zostały w 1119 w jedną diecezję pod nazwą Porto e Santa Rufina. Ponownie rozdzielono je w latach 1133–1151/54 i na krótko w latach 1452–1454. W latach 1825–1854 te dwie diecezje były połączone jeszcze z trzecią Civitavecchia (Porto e Santa Rufina e Civitavecchia). Obecna nazwa, Porto-Santa Rufina, została nadana w 1986 r. W XVI–XIX wieku diecezję tę zwyczajowo obejmował subdziekan Św. Kolegium Kardynałów.

Do 1962 roku biskupi Porto i Santa Rufina byli ex officio kardynałami. W 1962 Papież Jan XXIII postanowił, że kardynałowie-biskupi są jedynie tytularnymi biskupami diecezji suburbikarnych, powierzając faktyczną jurysdykcję nad nimi zwykłym biskupom ordynariuszom.

Od 1 maja 2020 kardynałem-biskupem Porto-Santa Rufina jest włoski kardynał Beniamino Stella.

Kardynałowie-biskupi Porto i Santa Rufina

Kardynałowie-biskupi Porto

Jerzy (721)
Grzegorz (732–745)
Citonato (767–769)
Stefan (826)
Rodoaldo (853–864)
Formozus (864–876)
Valperto (877–883)
Formozus (ponownie, 884–891)
Sylwester (898)
Jerzy (944)
Konstantyn (958)
Benedykt (963–969)
Grzegorz (989–994)
Benedetto de Ponzio (998–1029)
Jan z Toscanella (1029/31–1050)
Rolando (ca. 1050/57)
Jan (1057–1084, obediencja „wibertyńska” 1084–ok. 1090)
Jan (1085–1095)
Maurycy (1097–1101)
Pietro Senex (1102–1130, obediencja Anakleta II 1130–1134)
Jan (obediencja Anakleta II 1134–1136/38)

Kardynałowie-biskupi Santa Rufina (Silva Candida)

Tyberiusz (721)
Epifaniusz (732–745)
Grzegorz (761–769)
Jan (815–826)
Leon (853–867)
Grzegorz (879)
Hildebrand (905)
Benedykt (939–944)
Wido (963–975)
Krescencjusz (993)
Benedykt (1012–1013)
Grzegorz (1015–1024)
Piotr (1024–ok. 1037)
Krescencjusz (ok. 1044–1050)
Humbert z Silva Candida (1050–1061)
Mainardo z Pomposa (1061–1073)
Adalbert (obediencja „wibertyńska” 1084–1102)
Theodwin (1133–1151)

Kardynałowie-biskupi Porto e Santa Rufina 1154–1452

Cencio de Gregorio (1154–1157)
Bernard (1158–1176)
Guglielmo Marengo (1176–1178)
Teodino de Arrone (1179–1186)
Bobo (1189)
Pietro Gallocia (1190–1211)
Benedictus (1213–1216)
Cinzio Cenci (1217)
Konrad von Urach (1219–1227)
Romano Bonaventura (elekt 1231–1235, biskup 1235–1243)
Ottone de Tonengo (1244–1250)
Giacomo da Castell'arquato (1251–1253)
- Capuferrus, administrator apostolski (1254)
Jan z Toledo (elekt 1261–1262, biskup 1262–1275)
Robert Kilwardby (1278–1279)
Bernard de Languissel (1281–1290)
Matteo d’Acquasparta (1291–1302)
Giovanni Minio (1302–1313)
Jacques Duèse (1313–1316)
Bernard de Castanet (1316–1317)
Berenguer Fredol (1317–1323)
- Angelo Tignosi, administrator apostolski (1327)
Pierre d'Arabloy (1327–1331)
- Pandolfo Capocci (obediencja antypapieża Mikołaja V, 1328–1330)
Jean-Raymond de Comminges (1331–1348)
Bernard d’Albi (1349–1350)
Guy de Boulogne (1350–1373)
Pietro Corsini (1374–1378, obediencja awiniońska 1378–1405)
Berenguer de Anglesola (obediencja awiniońska 1406–1408)
Antonio Caetani (obediencja pizańska 1409–1412)
Antonio Correr (1408–1431)^[1]
Louis de Bar (obediencja pizańska 1412–1415, 1415–1430)^[1]
Branda Castiglione (1431–1440)
Domingo Ram (1444–1445)
Francesco Condulmer (1445–1452)

1452–54 krótkotrwałe rozdzielenie Porto i Santa Rufina

Diecezja Porto

Francesco Condulmer (1452–1453)

Diecezja Santa Rufina

John Kempe (1452–1454)

Kardynałowie-biskupi Porto e Santa Rufina 1459–1825

Guillaume d’Estouteville (1459–1461)
Juan Carvajal (1461–1469)
Richard Olivier de Longueil (1470)
Filippo Calandrini (1471–1476)
Rodrigo Borgia (1476–1492)
Giovanni Michiel (1492–1503)
Jorge da Costa (1503–1508)
Raffaele Sansoni Riario (1508–1511)
Domenico Grimani (1511–1523)
Francesco Soderini (1523)
Niccolò Fieschi (1523–1524)
Alessandro Farnese (1524)
Antonio Maria Ciocchi del Monte (1524–1533)
Giovanni Piccolomini (1533–1535)
Giovanni Domenico de Cupis (1535–1537)
Bonifacio Ferrero (1537–1543)
Antonio Sanseverino (1543)
Marino Grimani (1543–1546)
Giovanni Salviati (1546–1553)
Giovanni Pietro Caraffa (1553)
Jean du Bellay (1553–1555)
Rodolfo Pio di Carpi (1555–1562)
Francesco Pisani (1562–1564)
Federico Cesi (1564–1565)
Giovanni Girolamo Morone (1565–1570)
Cristoforo Madruzzo (1570–1578)
Alessandro Farnese (1578–1580)
Fulvio della Corgna (1580–1583)
Giacomo Savelli (1583–1587)
Giovanni Antonio Serbelloni (1587–1589)
Alfonso Gesualdo (1589–1591)
Innico d’Avalos d’Aragona (1591–1600)
Tolomeo Gallio (1600–1603)
Girolamo Rusticucci (1603)
Girolamo Simoncelli (1603–1605)
Domenico Pinelli (1605–1607)
Girolamo Bernerio (1607–1611)
Antonio Maria Gallio (1611–1615)
Antonio Maria Sauli (1615–1620)
Giovanni Evangelista Pallotta (1620)
Benedetto Giustiniani (1620–1621)
Francesco Maria Bourbon del Monte (1621–1623)
Francesco Sforza di Santa Fiora (1623–1624)
Ottavio Bandini (1624–1626)
Giovanni Battista Deti (1626–1629)
Domenico Ginnasi (1629–1630)
Carlo Emmanuele Pio (1630–1639)
Marcello Lante della Rovere (1639–1641)
Pier Paolo Crescenzi (1641–1645)
Francesco Cennini de’ Salamandri (1645)
Giulio Roma (1645–1652)
Carlo de’ Medici (1652)
Francesco Barberini (1652–1666)
Marzio Ginetti (1666–1671)
Francesco Maria Brancaccio (1671–1675)
Ulderico Carpegna (1675–1679)
Cesare Facchinetti (1679–1680)
Carlo Rossetti (1680–1681)
Niccolò Albergati-Ludovisi (1681–1683)
Alderano Cibo (1683–1687)
Pietro Vito Ottoboni (1687–1689)
Flavio Chigi (1689–1693)
Giacomo Franzoni (1693–1697)
Paluzzo Paluzzi Altieri degli Albertoni (1698)
Emmanuel Théodose de la Tour d’Auvergne de Bouillon (1698–1700)
Nicolò Acciaioli (1700–1715)
Vincenzo Maria Orsino (1715–1724)
Fabrizio Paolucci (1724–1725)
Francesco Pignatelli (1725–1734)
Pietro Ottoboni (1734–1738)
Tommaso Ruffo (1738–1740)
Ludovico Pico della Mirandola (1740–1743)
Annibale Albani (1743–1751)
Pietro Luigi Carafa (1751–1753)
Raniero d’Elci (1753–1756)
Giovanni Antonio Guadagni (1756–1759)
Francesco Borghese (1759)
Giuseppe Spinelli (1759–1761)
Camillo Paolucci (1761–1763)
Federico Marcello Lante della Rovere (1763–1773)
Giovanni Francesco Albani (1773–1775)
Carlo Rezzonico (1776–1799)
Leonardo Antonelli (1800–1807)
Luigi Valenti Gonzaga (1807–1808)
Alessandro Mattei (1809–1814)
Giuseppe Maria Doria Pamphili (1814–1816)
Antonio Dugnani (1816–1818)
Giulio Maria della Somaglia (1818–1820)
Michele di Pietro (1820–1821)
Bartolomeo Pacca (1821–1825)

Kardynałowie-biskupi Porto e Santa Rufina e Civitavecchia 1825–1854

Bartolomeo Pacca (1825–1830)
Pierfrancesco Galleffi (1830–1837)
Emmanuele de Gregorio (1837–1839)
Giovanni Francesco Falzacappa (1839–1840)
Carlo Maria Pedicini (1840–1843)
Vincenzo Macchi (1844–1847)
Luigi Lambruschini (1847–1854)

Kardynałowie-biskupi Porto e Santa Rufina (1854–1986) i Porto-Santa Rufina (od 1986)

Mario Mattei (1854–1860)
Costantino Patrizi Naro (1860–1870)
Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1870–1877)
Camillo di Pietro (1877–1878)
Carlo Sacconi (1878–1884)
Giovanni Battista Pitra (1884–1889)
Luigi Oreglia di Santo Stefano (1889–1896)
Lucido Maria Parocchi (1896–1903)
Serafino Vannutelli (1903–1915)
Antonio Vico (1915–1929)
Tommaso Pio Boggiani (1929–1942)
Eugène Tisserant (1946–1966)

Tytularni kardynałowie-biskupi Porto-Santa Rufina

Eugène Tisserant (1966–1972)
Paolo Marella (1972–1984)
Agostino Casaroli (1985–1998)
Roger Etchegaray (1998–2019)
Beniamino Stella (od 2020)

Biskupi Porto-Santa Rufina

Andrea Pangrazio (1967–1984)
Pellegrino Tomaso Ronchi (1984–1985)
Diego Natale Bona (1985–1994)
Antonio Buoncristiani (1994–2001)
Gino Reali (2002–2021)
Gianrico Ruzza (od 2022)

Przypisy

↑ ^a ^b Po zakończeniu Wielkiej Schizmy Zachodniej zarówno Sobór w Konstancji jak i papież Marcin V zatwierdzili na stanowisku kardynała-biskupa pretendentów wywodzących się z obu konkurujących obediencji: pizańskiej i rzymskiej.

Bibliografia

Otto Kares, Chronologie der Kardinalbischöfe im elften Jahrhundert, (w:) Festschrift zur Jahrhundertfeier des Gymnasiums am Burgplatz in Essen, Essen 1924
Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049–1130, Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom 1977
Johannes M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalskollegiums von 1130–1181, Berlin 1912
Werner Maleczek, Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216, Wiedeń 1984
Konrad Eubel, Hierarchia Catholica Medii Aevi, vol. I–VI, 1913
S. Miranda: The Cardinals of the Holy Roman Church

[Konstancja-1] Po zakończeniu Wielkiej Schizmy Zachodniej zarówno Sobór w Konstancji jak i papież Marcin V zatwierdzili na stanowisku kardynała-biskupa pretendentów wywodzących się z obu konkurujących obediencji: pizańskiej i rzymskiej.

[1]