Bitwa pod Passchendaele

bitwa I wojny światowej

Bitwa pod Passchendaele (znana także jako trzecia bitwa pod Ypres) – jedna z najkrwawszych bitew I wojny światowej, stoczona pomiędzy połączonymi armiami Wielkiej Brytanii (w tym podległych wówczas imperium brytyjskiemu: Kanady, Związku Południowej Afryki, Australii i Nowej Zelandii) i Francji a armią Cesarstwa Niemieckiego. Celem bitwy było przejęcie kontroli nad wioską Passendale, w pobliżu Ieper we Flandrii Zachodniej (Belgia). Plan Ententy zakładał uczynienie wyłomu w liniach niemieckich, dostanie się na belgijskie wybrzeże i zajęcie znajdujących się tam baz niemieckich okrętów podwodnych.

Bitwa pod Passchendaele
I wojna światowa, front zachodni
Ilustracja
Australijscy strzelcy na kładce w lesie Château,
29 października 1917 (wykonane przez Franka Hurleya).
Czas

31 lipca – 6 listopada 1917

Miejsce

Passendale k. Ieper

Terytorium

Belgia

Wynik

nierozstrzygnięta:

  • główny cel bitwy – przełamanie frontu – nie został osiągnięty
  • wysokie straty po obu stronach
Strony konfliktu
 Cesarstwo Niemieckie  Imperium brytyjskie

 Francja
 Belgia

Dowódcy
Max von Gallwitz
Erich Ludendorff
Douglas Haig
Hubert Gough
Herbert Plumer
Arthur Currie
John Monash
François Anthoine
Straty
217 194 Z+R[1]
24 065 jeńców
448 tys. (ranni, zabici, zaginieni)
Położenie na mapie Belgii
Mapa konturowa Belgii, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia50°54′01″N 3°01′16″E/50,900278 3,021111

Przebieg

edytuj

Bitwa toczona była w wyjątkowo ciężkich warunkach terenowych. Obszar ten był z natury bagnisty, dodatkowo od sierpnia nastąpiło załamanie pogody. Ciągłe opady deszczu utworzyły na mocno wcześniej zbombardowanym terenie niemożliwe do przejścia morze błota. Szacuje się, iż w wypełnionych wodą kraterach utonęło co najmniej kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy. Bagno uniemożliwiało też użycie czołgów. Niemcy byli dobrze umocnieni w sieci schronów. W końcu, po trzech miesiącach krwawych walk, 6 listopada 1917 Passchendaele zostało zdobyte przez Kanadyjczyków.

Bitwa jest uważana za jedną z najbardziej kontrowersyjnych i bezowocnych kampanii I wojny światowej. Prawie pół miliona żołnierzy alianckich i ćwierć miliona Niemców zginęło lub odniosło rany w walce o kawałek zrujnowanej, bagnistej ziemi. Bitwa przesunęła linię frontu o ok. 10 kilometrów. Nie zmieniło to w znaczący sposób sytuacji żadnej ze stron. Dodatkowo, w kwietniu następnego roku, w bitwie pod Lys Niemcy odzyskali prawie cały obszar utracony pod Passchendaele.

Wśród uczestników bitwy byli m.in. Henry Allingham i Harry Patch (w okresie późniejszym jedni z najdłużej żyjących ludzi), a także Adolf Hitler.

Passchendaele w kulturze masowej

edytuj
  • Kanadyjski film z 2008 roku, pod tytułem Passchendaele, do którego muzykę napisał polski kompozytor, zdobywca Oskara w 2005 r., Jan A.P. Kaczmarek;
  • Do bitwy pod Passchendaele odniósł się brytyjski zespół Iron Maiden w piosence Paschendale z wydanego w 2003 r. albumu Dance of Death. Utwór opisuje okrucieństwo bitwy z perspektywy młodego żołnierza, jak również bezmyślność ludzkiego serca odnośnie do wojny i zabijania (Terror of the men we kill – Human heart is hungry still);
  • Wydana w 2008 roku płyta The Art of War szwedzkiego zespołu Sabaton zawiera utwór The Price of a Mile, traktujący o bitwie pod Passchendaele;
  • Lyn MacDonald napisała powieść They called it Passchendaele: the story of the third battle of Ypres and of the men who fought in it;
  • W 2009 roku holenderski deathmetalowy zespół God Dethroned nagrał album koncepcyjny w całości poświęcony trzeciej bitwie pod Ypres – Passiondale (Passchendaele);
  • W 2018 roku gra z serii Battlefield – Battlefield 1 wprowadziła dodatek, w skład którego wchodzi mapa Passchendaele nawiązująca do tej bitwy;
  • Wydana w 2019 roku płyta szwedzkiego zespołu Sabaton zawiera utwór The Great War , nawiązujący do utworu The Price of a Mile tego samego zespołu, mówiącego o bitwie pod Passchendaele.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Jack Sheldon, The German Army at Passchendaele, Barnsley: Pen and Sword Books, 2007, ISBN 978-1-84415-564-4 (ang.).

Bibliografia

edytuj
  NODES
INTERN 1