Bjarte Engen Vik
Bjarte Engen Vik (ur. 3 marca 1971 w Tromsø) – norweski kombinator norweski, czterokrotny medalista olimpijski, ośmiokrotny medalista mistrzostw świata, złoty medalista mistrzostw świata juniorów i dwukrotny zdobywca Pucharu Świata.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Bardufoss IF | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
174 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
12.01 1991, Bad Goisern (12. miejsce – Gundersen) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Kariera
edytujPo raz pierwszy na arenie międzynarodowej Bjarte Engen Vik pojawił się w marcu 1990 roku podczas Mistrzostw Świata Juniorów w Štrbskim Plesie, gdzie wspólnie z kolegami wywalczył złoty medal w zawodach drużynowych. Dziewięć miesięcy później, 15 grudnia 1990 roku w Trondheim zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 42. miejsce w zawodach metodą Gundersena. W sezonie 1990/1991 wystąpił jeszcze tylko raz, 12 stycznia 1991 roku w Bad Goisern, gdzie był dwunasty w Gundersenie. Były to jego pierwsze pucharowe punkty i w klasyfikacji generalnej zajął 30. pozycję.
W rywalizacji pucharowej sezonu 1991/1992 spisał się przeciętnie, najlepszy wynik uzyskując 18 stycznia 1992 roku w Murau, gdzie był ósmy. Pierwszy raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął 5 grudnia 1992 roku w fińskim Vuokatti, gdzie był trzeci w Gundersenie. Był to jego najlepszy wynik i jedyne podium w sezonie 1992/1993. W cyklu tym pojawił się jeszcze cztery razy, za każdym razem punktując, co dało mu 11. pozycję klasyfikacji generalnej. W konkursie indywidualnym na Mistrzostwach Świata w Falun w 1993 roku był czwarty, w walce o miejsce na podium lepszy o 5,6 sekundy okazał się jego rodak Knut Tore Apeland. Mimo dobrego wyniku nie brał udziału w konkursie drużynowym.
Pierwszy sukces w kategorii seniorów Vik osiągnął na Igrzyskach Olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku. W konkursie drużynowym Norwegowie w składzie Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg i Bjarte Engen Vik znaleźli się po skokach na drugiej pozycji, jednak do prowadzących Japończyków tracili ponad 5 minut. W biegu odrobili tylko 18 sekund i tyle samo zyskali nad trzecimi na mecie Szwajcarami. W zawodach indywidualnych Bjarte ukończył konkurs skoków na trzeciej pozycji. Przed biegiem tracił 43 sekundy do prowadzącego Lundberga i 20 sekund do drugiego Ago Markvardta z Estonii. Na trasie biegu zdołał wyprzedzić Estończyka, jednak sam został minięty przez Japończyka Takanoriego Kōno, z którym przegrał walkę o srebrny medal o zaledwie 0.8 sekundy. We wszystkich zawodach pucharowych sezonu 1993/1994 plasował się w czołowej dziesiątce, przy czym aż sześciokrotnie zajmował czwarte miejsce. Na podium stanął raz – 22 stycznia 1994 roku w Trondheim zajął trzecie miejsce. Czwarty był także w klasyfikacji generalnej.
Najsłabszym wynikiem Vika w sezonie 1994/1995 było 11. miejsce podczas zawodów w austriackim Bad Goisern. Poza tym sześciokrotnie stawał na podium, raz zajmując drugie miejsce i pięciokrotnie trzecie. W klasyfikacji generalnej zajął drugie miejsce z wyraźną stratą do Japończyka Kenjiego Ogiwary, który wygrał 6 z 10 konkursów. Trzecie miejsce przypadło Knutowi Tore Apelandowi. Podczas Mistrzostw Świata w Thunder Bay w 1995 roku wspólnie z Halldorem Skardem, Lundbergiem i Apelandem wywalczył srebrny medal w sztafecie. Po raz kolejny Norwegowie musieli uznać wyższość Japończyków. Konkurs indywidualny Vik zakończył na siódmej pozycji, tracąc do podium niecałą minutę. W sezonie 1995/1996 ponownie zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej. Na podium stawał trzykrotnie, przy czym 2 marca 1996 roku w Lahti odniósł swoje pierwsze zwycięstwo pucharowe wygrywając zawody metodą Gundersena. Dwa tygodnie później zwyciężył także w Oslo, a 16 grudnia 1995 roku był trzeci Sankt Moritz.
Na Mistrzostwach Świata w Trondheim w 1997 roku razem ze Skardem, Apelandem i Lundbergiem wywalczył złoty medal w sztafecie. Norwegowie wyprzedzili drugich na mecie Finów o 55 sekund. Vik bardzo dobrze zaprezentował się także w zawodach indywidualnych zdobywając srebrny medal. Lepszy był tylko Kenji Ogiwara, a Bjarte został tym samym jedynym norweskim kombinatorem, który zdobył dwa medale na tych mistrzostwach. Sezon 1996/1997 zakończył na trzeciej pozycji, za dwoma Finami: Samppą Lajunenem i Jarim Mantilą. Siedem razy stawał na podium, w tym 14 i 15 marca w Oslo oraz 22 marca 1997 roku w Štrbskim Plesie wygrywał w Gundersenie. W zajęciu wyższej pozycji w klasyfikacji generalnej przeszkodziły mu dwie wpadki: 22 listopada 1996 roku w Rovaniemi zajął 25. miejsce, a 14 stycznia 1997 roku w Predazzo dopiero 37. pozycję.
W sezonach 1997/1998 i 1998/1999 zwyciężał w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Łącznie 27 razy stawał na podium, z czego wygrał aż 14 zawodów. W pierwszym z tych sezonów wygrał 5 z 14 rozegranych konkursów, ale drugiego w klasyfikacji Mario Stechera z Austrii wyprzedził tylko o 26 punktów. W kolejnym sezonie dominował już wyraźnie, wyprzedzając Fina Hannu Manninena i Czecha Ladislava Rygla. Igrzyska Olimpijskie w Nagano w 1998 roku były jedną z najbardziej udanych imprez w jego karierze. Razem z Halldorem Skardem, Kennethem Braatenem i Fredem Børre Lundbergiem zdobył drużynowo złoty medal. Po skokach Norwegowie znaleźli się na trzeciej pozycji, tracąc do prowadzących Finów osiem sekund, a do drugich Austriaków 4 sekundy. W biegu reprezentacja Norwegii należała do najszybszych na trasie, dzięki czemu na mecie stawili się jako pierwsi, z przewagą ponad minuty nad Finami o ponad półtorej minuty nad Francuzami, którzy zdobyli brązowe medale. Także w konkursie indywidualnym okazał się najlepszy, prowadząc już po konkursie skoków. W biegu prowadzenia już nie oddał, na mecie wyprzedzając drugiego Samppę Laujenena i trzeciego Walerija Stolarowa z Rosji o blisko pół minuty. Vik zdominował także Mistrzostwa Świata w Ramsau w 1999 roku. Wygrał zarówno sprint jak i Gundersena, a razem z kolegami z reprezentacji był drugi w sztafecie. W walce o złoto lepsi okazali się Finowie, którzy zwyciężyli z przewagą ponad minuty.
Z osiemnastu zawodów indywidualnych sezonu 1999/2000 Vik wygrał pięć, jednak Samppa Lajunen wygrał osiem konkursów i to on zwyciężył w klasyfikacji generalnej. Bjarte stracił do niego 45 punktów, ale wyraźnie wyprzedził trzeciego Rygla. Norweg trzynaście razy meldował się na podium, triumfy odnosząc: 5 stycznia w Reit im Winkl, 8 stycznia w Schonach, 5 lutego w Hakubie oraz 10 i 11 marca 2000 roku w Oslo. Wysoką formę utrzymał także w sezonie 2000/2001, który zakończył na trzeciej pozycji. Tym razem lepsi on Norwega byli tylko Austriak Felix Gottwald i Niemiec Ronny Ackermann. Vik ośmiokrotnie stawał na podium, w tym 30 grudnia 2000 roku w Lillehammer i 3 stycznia 2001 roku w Reit im Winkl zwyciężał odpowiednio w Gundersenie i starcie masowym. Na Mistrzostwach Świata w Lahti w 2001 roku po raz trzeci został indywidualnym mistrzem świata wygrywając zawody metodą Gundersena. Ponadto wraz z Kennethem Braatenem, Sverre Rotevatnem i Kristianem Hammerem zwyciężył także w sztafecie, a w sprincie był dziewiąty. Po zakończeniu tego sezonu postanowił zakończyć karierę. Łącznie 61 razy stawał na podium zawodów pucharowych, co daje mu czwarte miejsce na liście wszech czasów[1]. Odniósł przy tym 26 zwycięstw, co na liście wszech czasów daje mu trzecią pozycję za Manninenem (48) i Ackermannem (28)[2].
Bjarte Engen Vik jest także dziewięciokrotnym medalistą mistrzostw kraju, w tym w latach 1996-2000 zwyciężał w Gundersenie. W 1997 r. za swoje osiągnięcia otrzymał medal Holmenkollen wraz z biegaczami narciarskimi: Stefanią Belmondo z Włoch Bjørnem Dæhlie z Norwegii.
Osiągnięcia
edytujMiejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
3. | 19 lutego | 1994 | Lillehammer | Gundersen K-90/15 km | 39:07,9 | +1:18,3 | Fred Børre Lundberg |
2. | 24 lutego | 1994 | Lillehammer | Sztafeta K-90/3x10 km[3] | 1:22:51,8 | +4:49,1 | Japonia |
1. | 14 lutego | 1998 | Nagano | Gundersen K-90/15 km | 41:21,1 | - | - |
1. | 20 lutego | 1998 | Nagano | Sztafeta K-90/4x5 km[4] | 54:11,5 | - | - |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
4. | 18 lutego | 1993 | Falun | Gundersen K-90/15 km | 46:47,5 | +4:53,4 | Kenji Ogiwara |
7. | 22 lutego | 1995 | Thunder Bay | Gundersen K-90/15 km | 41:16,9 | +1:31,3 | Fred Børre Lundberg |
2. | 10 marca | 1995 | Thunder Bay | Sztafeta K-90/4x5 km[5] | 56:20,2 | +1:54,6 | Japonia |
2. | 22 lutego | 1997 | Trondheim | Gundersen K-90/15 km | 43:43,1 | +30,8 | Kenji Ogiwara |
1. | 23 lutego | 1997 | Trondheim | Sztafeta K-90/4x5 km[5] | 52:18,0 | - | - |
1. | 20 lutego | 1999 | Ramsau | Gundersen K-90/15 km | 37:04,8 | - | - |
2. | 25 lutego | 1999 | Ramsau | Sztafeta K-90/4x5 km[6] | 49:34,2 | +1:14,7 | Finlandia |
1. | 27 lutego | 1999 | Ramsau | Sprint K-90/7.5 km | 17:48,4 min | - | - |
1. | 15 lutego | 2001 | Lahti | Gundersen K-90/15 km | 39:26,7 | - | - |
1. | 20 lutego | 2001 | Lahti | Sztafeta K-90/4x5 km[7] | 48:54,1 | - | - |
9. | 24 lutego | 2001 | Lahti | Sprint K-116/7,5 km | 19:40,3 | +1:15,0 | Marko Baacke |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 28 marca | 1990 | Szczyrbskie Jezioro | Sztafeta K-88/3x5 km[8] | ? | - | - |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj- sezon 1990/1991: 30.
- sezon 1991/1992: 17.
- sezon 1992/1993: 11.
- sezon 1993/1994: 4.
- sezon 1994/1995: 2.
- sezon 1995/1996: 4.
- sezon 1996/1997: 3.
- sezon 1997/1998: 1.
- sezon 1998/1999: 1.
- sezon 1999/2000: 2.
- sezon 2000/2001: 3.
Miejsca na podium chronologicznie
edytujNr | Data | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 5 grudnia 1992 | Vuokatti | Gundersen K90/15 km | ? | 3. | +33.6 s | Kenji Ogiwara |
2. | 22 stycznia 1994 | Trondheim | Gundersen K90/15 km | ? | 3. | +2:16.2 min | Kenji Ogiwara |
3. | 29 listopada 1994 | Steamboat Springs | Gundersen K120/15 km | ? | 2. | +4.6 s | Knut Tore Apeland |
4. | 10 grudnia 1994 | Szczyrbskie Jezioro | Gundersen K88/15 km | ? | 3. | +17.0 s | Fred Børre Lundberg |
5. | 7 stycznia 1995 | Schonach | Gundersen K95/15 km | ? | 3. | +1:04.7 min | Fred Børre Lundberg |
6. | 14 stycznia 1995 | Liberec | Gundersen K120/15 km | ? | 3. | +47.7 s | Kenji Ogiwara |
7. | 9 lutego 1995 | Oslo | Gundersen K115/15 km | 39:42.2 min | 3. | +1:59.5 min | Kenji Ogiwara |
8. | 25 marca 1995 | Sapporo | Gundersen K120/15 km | 41:02.8 min | 3. | +30.2 s | Kenji Ogiwara |
9. | 16 grudnia 1995 | Sankt Moritz | Gundersen K95/15 km | ? | 3. | +38.4 s | Knut Tore Apeland |
10. | 2 marca 1996 | Lahti | Gundersen K116/15 km | 42:06.2 min | 1. | - | - |
11. | 16 marca 1996 | Oslo | Gundersen K115/15 km | 42:47.0 min | 1. | - | - |
12. | 11 grudnia 1996 | Steamboat Springs | Gundersen K88/15 km | ? | 2. | +0.1 s | Halldor Skard |
13. | 29 grudnia 1996 | Oberwiesenthal | Sprint K90/7.5 km | ? | 2. | +25.5 s | Mario Stecher |
14. | 18 stycznia 1997 | Sankt Moritz | Gundersen K95/15 km | ? | 2. | +12.0 s | Mario Stecher |
15. | 14 marca 1997 | Oslo | Sprint K115/7.5 km | ? | 1. | - | - |
16. | 15 marca 1997 | Oslo | Gundersen K115/15 km | ? | 1. | - | - |
17. | 22 marca 1997 | Szczyrbskie Jezioro | Gundersen K115/15 km | ? | 1. | - | - |
18. | 29 listopada 1997 | Rovaniemi | Gundersen K115/15 km | ? | 1. | - | - |
19. | 11 grudnia 1997 | Steamboat Springs | Sprint K120/7.5 km | ? | 2. | +1.4 s | Hannu Manninen |
20. | 13 grudnia 1997 | Steamboat Springs | Gundersen K88/15 km | ? | 2. | +39.7 s | Mario Stecher |
21. | 29 grudnia 1997 | Oberwiesenthal | Sprint K90/7.5 km | ? | 2. | +0.1 s | Hannu Manninen |
22. | 9 stycznia 1998 | Ramsau | Gundersen K90/15 km | ? | 1. | - | - |
23. | 28 lutego 1998 | Sapporo | Sprint K90/7.5 km | ? | 1. | - | - |
24. | 7 marca 1998 | Lahti | Gundersen K90/15 km | ? | 1. | - | - |
25. | 10 marca 1998 | Falun | Gundersen K115/15 km | ? | 2. | +0.1 s | Mario Stecher |
26. | 14 marca 1998 | Oslo | Gundersen K115/15 km | ? | 1. | - | - |
27. | 21 listopada 1998 | Rovaniemi | Gundersen K90/15 km | ? | 2. | +2:21.5 min | Hannu Manninen |
28. | 22 listopada 1998 | Rovaniemi | Gundersen K90/7.5 km | ? | 3. | +41.8 s | Hannu Manninen |
29. | 27 listopada 1998 | Lillehammer | Gundersen K120/15 km | ? | 1. | - | - |
30. | 29 listopada 1998 | Lillehammer | Sprint K120/7.5 km | ? | 3. | +46.6 s | Hannu Manninen |
31. | 10 grudnia 1998 | Steamboat Springs | Gundersen K120/15 km | ? | 2. | +0.3 s | Hannu Manninen |
32. | 12 grudnia 1998 | Steamboat Springs | Gundersen K120/15 km | ? | 1. | - | - |
33. | 3 stycznia 1999 | Schonach | Gundersen K95/15 km | ? | 1. | - | - |
34. | 9 stycznia 1999 | Szczyrbskie Jezioro | Gundersen K115/15 km | ? | 1. | - | - |
35. | 16 stycznia 1999 | Liberec | Gundersen K120/15 km | ? | 1. | - | - |
36. | 24 stycznia 1999 | Sankt Moritz | Sprint K88/7.5 km | ? | 1. | - | - |
37. | 26 stycznia 1999 | Predazzo | Gundersen K120/15 km | ? | 1. | - | - |
38. | 6 marca 1999 | Lahti | Gundersen K116/15 km | ? | 2. | +44.7 s | Samppa Lajunen |
39. | 12 marca 1999 | Oslo | Gundersen K115/15 km | ? | 1. | - | - |
40. | 21 marca 1999 | Zakopane | Gundersen K115/15 km | ? | 1. | - | - |
41. | 9 grudnia 1999 | Vuokatti | Gundersen K90/15 km | ? | 3. | +52.4 s | Ronny Ackermann |
42. | 10 grudnia 1999 | Vuokatti | Sprint K90/7.5 km | ? | 2. | +17.8 s | Samppa Lajunen |
43. | 19 grudnia 1999 | Steamboat Springs | Gundersen K114/15 km | ? | 3. | +58.1 s | Ladislav Rygl |
44. | 21 grudnia 1999 | Steamboat Springs | Sprint K114/7.5 km | ? | 2. | +0.7 s | Samppa Lajunen |
45. | 3 stycznia 2000 | Oberwiesenthal | Gundersen K90/15 km | ? | 2. | +11.8 s | Samppa Lajunen |
46. | 5 stycznia 2000 | Reit im Winkl | Start masowy 10 km/K90 | 245.0 pkt | 1. | - | - |
47. | 8 stycznia 2000 | Schonach | Gundersen K95/15 km | ? | 1. | - | - |
48. | 12 stycznia 2000 | Predazzo | Gundersen K90/15 km | ? | 3. | +20.3 s | Samppa Lajunen |
49. | 5 lutego 2000 | Hakuba | Gundersen K120/15 km | ? | 1. | - | - |
50. | 8 lutego 2000 | Nozawa Onsen | Gundersen K90/15 km | ? | 2. | +7.4 s | Samppa Lajunen |
51. | 4 marca 2000 | Lahti | Sprint K116/7.5 km | ? | 2. | +5.7 s | Hannu Manninen |
52. | 10 marca 2000 | Oslo | Gundersen K115/15 km | ? | 1. | - | - |
53. | 11 marca 2000 | Oslo | Sprint K115/7.5 km | ? | 1. | - | - |
54. | 6 grudnia 2000 | Kuopio | Start masowy K120/10 km | 220.9 pkt | 2. | -3.7 pkt | Felix Gottwald |
55. | 29 grudnia 2000 | Lillehammer | Sprint K90/7.5 km | ? | 2. | +0.1 s | Kristian Hammer |
56. | 30 grudnia 2000 | Lillehammer | Gundersen K90/15 km | ? | 1. | - | - |
57. | 3 stycznia 2001 | Reit im Winkl | Start Masowy K90/10 km | 239.5 pkt | 1. | - | - |
58. | 5 stycznia 2001 | Reit im Winkl | Sprint K90/7.5 km | ? | 3. | +9.9 s | Ronny Ackermann |
59. | 7 stycznia 2001 | Reit im Winkl | Gundersen K90/15 km | ? | 2. | +15.6 s | Kristian Hammer |
60. | 1 marca 2001 | Nayoro | Start Masowy K90/10 km | 241.2 pkt | 3. | -4.0 pkt | Felix Gottwald |
61. | 9 marca 2001 | Oslo | Gundersen K115/15 km | ? | 2. | +51.4 s | Felix Gottwald |
Przypisy
edytuj- ↑ Lista zawodników z więcej niż jednym podium PŚ w kombinacji na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- ↑ Lista zawodników z więcej niż jednym zwycięstwem w PŚ w kombinacji na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- ↑ Skład drużyny: Bjarte Engen Vik, Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg
- ↑ Skład drużyny: Halldor Skard, Kenneth Braaten, Bjarte Engen Vik, Fred Børre Lundberg
- ↑ a b Skład drużyny: Halldor Skard, Bjarte Engen Vik, Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg
- ↑ Skład drużyny: Fred Børre Lundberg, Trond Einar Elden, Bjarte Engen Vik, Kenneth Braaten
- ↑ Skład drużyny: Kenneth Braaten, Sverre Rotevatn, Bjarte Engen Vik, Kristian Hammer
- ↑ Skład drużyny: Halldor Skard, Bjarte Engen Vik, Trond Einar Elden
Linki zewnętrzne
edytuj- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-11)]. (ang.)