Bovini
Bovini – plemię ssaków z podrodziny wołowatych (Bovinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
| Bovini | |||||
| J.E. Gray, 1821[1] | |||||
 Przedstawiciel plemienia – bizon amerykański (Bos bison) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Infragromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Infrarząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina | |||||
| Plemię |
Bovini | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
|
Bos Linnaeus, 1758 | |||||
| |||||
| Rodzaje | |||||
| |||||
Zasięg występowania
edytujPlemię obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Afryce i Ameryce Północnej[24].
Podział systematyczny
edytujDo plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[25][24][26]:
- Bos Linnaeus, 1758 – bydło
- Bubalus C.H. Smith, 1827 – wół
- Syncerus Hodgson, 1847 – bawół – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Syncerus caffer (Sparrman, 1779) – bawół afrykański
- Pseudoryx Vu Van Dung, Pham Mong Giao, Nguyen Ngoc Chinh, Do Tuoc, Arctander & Mackinnon, 1993 – saola – jedynym przedstawicielem jest Pseudoryx nghetinhensis Vu Van Dung, Pham Mong Giao, Nguyen Ngoc Chinh, Do Tuoc, Arctander & MacKinnon, 1993 – saola wietnamska
Opisano również szereg rodzajów wymarłych:
- Adjiderebos Dubrovo & Burchak-Abramovich, 1984[27] – jedynym przedstawicielem był Adjiderebos cantabilis Dubrovo & Burchak-Abramovich, 1984
- Alephis Gromolard, 1980[28]
- Brabovus Gentry, 1987[29] – jedynym przedstawicielem był Brabovus nanincisus Gentry, 1987
- Eosyncerus Vekua, 1972[30] – jedynym przedstawicielem był Eosyncerus ivericus Vekua, 1977
- Epileptobos Hooijer, 1956[31] – jedynym przedstawicielem był Epileptobos groeneveldtii (Dubois, 1908)
- Grevenobos Crégut-Bonnoure & Tsoukala, 2017[32] – jedynym przedstawicielem był Grevenobos antiquus Crégut-Bonnoure & Tsoukala, 2017
- Hemibos Rütimeyer, 1865[33]
- Ioribus Vekua, 1972[34] – jedynym przedstawicielem był Ioribos aceros Vekua, 1977
- Jamous Geraads, Blondel, Mackaye, Likius, Vignaud & Brunet, 2009[35] – jedynym przedstawicielem był Jamous kolleensis Geraads, Blondel, Mackaye, Likius, Vignaud & Brunet, 2009
- Leptobos Rütimeyer, 1878[36]
- Parabos Arambourg & Piveteau, 1929[37]
- Pelorovis Reck, 1925[38]
- Platycerabos Barbour & Schultz, 1942[39] – jedynym przedstawicielem był Platycerabos dodsoni (Barbour & Schultz, 1941)
- Proamphibos Pilgrim, 1939[40]
- Probibos Koenigswald, 1950[41] – jedynym przedstawicielem był Probibos djulangensis Koenigswald, 1950
- Probison Sahni & Khan, 1968[42] – jedynym przedstawicielem był Probison dehmi Sahni & Khan, 1968
- Proleptobos Pilgrim, 1939[43] – jedynym przedstawicielem był Proleptobos birmanicus Pilgrim, 1939
- Protobison Burchak-Abramovich, Gadzhiev & Vekua, 1980[44] – jedynym przedstawicielem był Protobison kuschkunensis Burchak-Abramovich, Gadzhiev & Vekua, 1980
- Samokeros Solounias, 1981[45] – jedynym przedstawicielem był Samokeros minotaurus Solounias, 1981
- Simatherium Dietrich, 1941[46]
- Ugandax Cooke & Coryndon, 1970[47]
- Urmiabos Burchak-Abramovich, 1950[48] – jedynym przedstawicielem był Urmiabos azerbaidzanicus Burchak-Abramovich, 1950
Uwagi
edytuj- ↑ Typ nomenklatoryczny: Bubalus C.H. Smith, 1827.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Bison C.H. Smith, 1827 (= Bos Linnaeus, 1758).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Bibos Hodgson, 1837 (= Bos Linnaeus, 1758).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Taurus Rafinesque, 1814 (= Bos Linnaeus, 1758).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Buffelus Rütimeyer, 1865 (= Bubalus C.H. Smith, 1827).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Syncerus Hodgson, 1847.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Leptobos Rütimeyer, 1878.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Adjiderebos Dubrovo & Burchak-Abramovich, 1984.
- ↑ Nazwa nie oparta na nazwie rodzajowej.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Pseudoryx Vu Van Dung, Pham Mong Giao, Nguyen Ngoc Chinh, Do Tuoc, Arctander & Mackinnon, 1993.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Pseudonovibos Peter & Feiler, 1994 (= Bubalus C.H. Smith, 1827).
Przypisy
edytuj- ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 308, 1821. (ang.).
- ↑ J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 342, 1825. (ang.).
- ↑ R.-P. Lesson: Nouveau Tableau du Règne Animal: Mammifères. Paris: Arthus Bertrand, 1842, s. 184. (fr.).
- ↑ J.E. Gray. On the arrangement of the hollow-horned ruminants (Bovidæ). „The Annals and Magazine of Natural History”. 18 (119), s. 230, 1846. (ang.).
- ↑ E. Blyth: Catalogue of the Mammalia in the Museum Asiatic Society. Calcutta: Savielle & Cranenburgh, 1863, s. 158. (ang.).
- ↑ Rütimeyer 1865 ↓, s. 329.
- ↑ Rütimeyer 1865 ↓, s. 335.
- ↑ Rütimeyer 1865 ↓, s. 341.
- ↑ Rütimeyer 1865 ↓, s. 350.
- ↑ T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 8, 9, 1874. (ang.).
- ↑ H. Winge: Jordfundne og nulevende hovdyr (Ungulata) fra Lagoa Santa, Minas Geraes, Brasilien: med udsigt over hovdyrenes indbyrdes slægtskab. Kjøbenhavn: H. Hagerup, 1906, s. 70, seria: E Museo Lundii. Triede Bind. Første halvbind. (duń.).
- ↑ a b T. Knottnerus-Meyer. Über das Tränenbein der Huftiere. Vergleichend-anatomischer Beitrag zur Systematik der rezenten Ungulata. „Archiv für Naturgeschichte”. 73 (1), s. 86, 1907. (niem.).
- ↑ J.U. Duerst. Das Horn der Cavicornia. „Denkschriften der Schweizerischen Naturforschenden Gesellschaft”. 63, s. 1–18, 1926. (niem.).
- ↑ G.G. Simpson. A new classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 59 (5), s. 284, 1931. (ang.).
- ↑ Ch. Frick. Horned ruminants of North America. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 69, s. 539, 1937. (ang.).
- ↑ a b Pilgrim 1939 ↓, s. 26.
- ↑ G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 158, 1945. (ang.).
- ↑ W.O. Dietrich. Fossile Antilopen und Rinder aëquatorialafrikas (Material der Kohl–Larsen’schen Expeditiones). „Palaeontographica”. 99 (A), s. 47, 1950. (niem.).
- ↑ a b I.A. Dubrovo & N.I. Burchak-Abramovich. New data on the evolution of Bovinae of the Tribe Bovini. „Quartärpaläontologie”. 6, s. 20, 1986. (ang.).
- ↑ D. Geraads. Phylogenetic analysis of the tribe Bovini (Mammalia: Artiodactyla). „Zoological Journal of the Linnean Society”. 104 (3), s. 203, 1992. DOI: 10.1111/j.1096-3642.1992.tb00922.x. (ang.).
- ↑ A. Hassanin & E.J. Douzery. Evolutionary affinities of the enigmatic saola (Pseudoryx nghetinhensis) in the context of the molecular phylogeny of Bovidae. „Proceedings of the Royal Society of London B”. Biological Sciences. 266 (1422), s. 899, 1999. DOI: 10.1098/rspb.1999.0720. (ang.).
- ↑ P.C. Grubb. Review of family-group names of living bovids. „Journal of Mammalogy”. 82 (2), s. 375, 2001. DOI: <0374:ROFGNO>2.0.CO;2 10.1644/1545-1542(2001)082<0374:ROFGNO>2.0.CO;2. (ang.).
- ↑ G.V. Kuznetsov, E.E. Kulikov, N.B. Petrov, N.V. Ivanova, A.A. Lomov, M.V. Kholodova & A.B. Poltaraus. Mitochondrial 12S rDNA sequence relationships suggest that the enigmatic bovid „linh duong” Pseudonovibos spiralis is closely related to buffalo. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 23 (1), s. 94, 2002. DOI: 10.1006/mpev.2001.1061. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 322–326. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-29]. (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 180–181. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ И.А. Дуброво & Н.И. Бурчак-Абрамовича. Новый род плиоценового быка (Adjiderebos Gen. Nov.) из Закавказья. „Доклады Академии Наук СССР”. 276 (3). s. 717. (ros.).
- ↑ C. Gromolard. Une nouvelle interpretation des grands Bovidae (Artiodactyla, mammalia) du Pliocene d'Europe occidentale classes jusqu’a present dans le genre Parabos: Parabos cordieri (de Christol) emend., ? Parabos boodon (Gervais) et Alephis lyrix n. gen., n. Sp. „Geobios”. 13 (5), s. 771, 1980. DOI: 10.1016/S0016-6995(80)80055-6. (fr.).
- ↑ A.W. Gentry: Pliocene Bovidae from Laetoli. W: M.D. Leakey & J.M. Harris (redaktorzy): Laetoli, a Pliocene site in Northern Tanzania. Oxford: Clarendon Press, 1987, s. 382. ISBN 0-19-854441-3. (ang.).
- ↑ Vekua 1972 ↓, s. 277.
- ↑ D.A. Hooijer. Epileptobos gen. nov. for Leptobos groeneveldtii Dubois from the Middle Pleistocene of Java. „Zoologische Mededelingen”. 34 (17), s. 239, 1956. (ang.).
- ↑ E. Crégut-Bonnoure & Ε. Tsoukala. The Late Pliocene Bovidae and Cervidae (Mammalia) of Milia (Grevena, Macedonia, Greece). „Quaternary International”. 445, s. 216, 2017. DOI: 10.1016/j.quaint.2016.10.043. (ang.).
- ↑ Rütimeyer 1865 ↓, s. 330.
- ↑ Vekua 1972 ↓, s. 255.
- ↑ D. Geraads, C. Blondel, H.T. Mackaye, A. Likius, P. Vignaud & M. Brunet. Bovidae (Mammalia) from the Lower Pliocene of Chad. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 29 (3), s. 928, 2009. DOI: 10.1671/039.029.0311. (ang.).
- ↑ L. Rütimeyer. Die rinder der tertiär-epoche nebst vorstudien zu einer Natürlichen Geschichte der Antilopen. „Abhandlungen der schweizerischen paläontologischen Gesellschaft”. 4, s. 136, 1977. (niem.).
- ↑ C. Arambourg & J. Piveteau. Note preliminaire sur un Ruminant du Pliocene inferieur du Roussillon. „Comptes Rendus Sommaires de la Société Géologique de France”. 29, s. 144–146, 1929. (fr.).
- ↑ H. Reck. Aus der Vorzeit des innerafrikanischen Wildes. „Illustrirte Zeitung”. 164, s. 451, 1925. (niem.).
- ↑ E.H. Barbour & Ch.B. Schultz. Parabos dodsoni Barbour and Schultz: A correction. „Journal of Mammalogy”. 23 (2), s. 223, 1942. DOI: 10.1093/jmammal/23.2.223. (ang.).
- ↑ Pilgrim 1939 ↓, s. 270.
- ↑ G.H.R. von Koenigswald: Vertebrate stratigraphy. W: R.W. van Bemmelen (red.): The geology of Indonesia. Cz. 1: General geology. The Hague: Nijhoff, 1950, s. 91–93. (ang.).
- ↑ M.R. Sahni & E. Khan. Probison dehmi n. g. n. sp. A recent find of an Upper Sivalik bovid. „Mitteilungen der Bayerischen Staatssammlung für Paläontologie und historische Geologie”. 8, s. 248, 1968. (ang.).
- ↑ Pilgrim 1939 ↓, s. 309.
- ↑ N.I. Burchak-Abramovich, D.V. Gadzhiev & A.K. Vekua. [Concerning ancestral form of bisons from the Akchagyl of South Caucasus]. „Soobŝeniâ Akademii Nauk Gruzinskoj SSR”. 97 (2), s. 486, 1980. (ros.).
- ↑ N. Solounia: The Turolian Fauna from the Island of Samos, Greece. With special emphasis on the Hyaenids and the Bovids. W: M.K. Hecht & F.S. Szalay (redaktorzy): Contributions to Vertebrate Evolution. Cz. 6. Basel: Karger, 1981, s. 127. ISBN 3-8055-2692-X. (ang.).
- ↑ W.O. Dietrich. Die säugetierpaläontologische Ergebnisse der Kohl-Larsen’schen Expedition, 1937-1939 im nordlichen Deutsch-Ostafrika. „Centralblatt für Mineralogie, Geologie und Paläontologie”. 8 (B), s. 217–223, 1941. (niem.).
- ↑ H.B.S. Cooke & S.C. Coryndon: Pleistocene Mammals from the Kaiso Formation and other related deposits in Uganda. W: L.S.B. Leakey & R.J.G. Savage: Fossil Vertebrates of Africa. Cz. 2. New York & London: Academic Press, 1970, s. 205. ISBN 978-0-12-440402-1. (ang.).
- ↑ Н.И. Бурчак-Абрамович. Новый представитель ископаемых Taurina быков в гиппарионовой фауне Марити (Urmiabos azerbui-dzanicus Bur. gen. et. sp.). „Доклады Академии Наук СССР”. 70 (5), s. 875–878, 1950. (ros.).
Bibliografia
edytuj- L. Rütimeyer. Beiträge zu einer palæontologischen Geschichte der Wiederkauer, zunächst an Linné’s Genus Bos. „Verhandlungen der Naturforschenden Gesellschaft in Basel”. 4 (2), s. 299–354, 1865. (niem.).
- G.E. Pilgrim. The fossil Bovidae of India. „Memoirs of the Geological Survey of India, Palaeontologia Indica”. 26, s. 1–356, 1939. (ang.).
- А.К. Векуа: Квабебская фауна акчагыльских позвоночных. Москва: Наука, 1972, s. 1–351. (ros.).
Identyfikatory zewnętrzne: