Buława
broń obuchowa
Buława[a] – jednoręczna broń obuchowa, składająca się ze styliska zakończonego kulistą lub gruszkowatą głowicą.
Opis
edytujBuława powstała jako udoskonalona forma kościanej lub drewnianej maczugi. Używana była do rozbijania hełmu przeciwnika. Była popularną bronią na bliskim i dalekim wschodzie (starożytny Egipt, Mezopotamia, Indie, Persja, Imperium Osmańskie), a także w Europie (Węgry, Rzeczpospolita Obojga Narodów) i na Rusi. Oprócz funkcji bojowej służyła także jako znak dostojeństwa wojskowego. W Polsce znak urzędu hetmana w XVI–XVIII wieku, a później marszałka w XX wieku. Aby podkreślić znaczenie dowódcy, często wykonywano je z cennych materiałów i bogato dekorowano[1][2].
Rodzajem niewielkiej buławy jest piernacz.
Galeria
edytuj-
Bitwa Scytów ze Słowianami na obrazie rosyjskiego malarza Wiktora Wasniecowa. Scytyjski wojownik uzbrojony jest w buławę -
-
Hetman Jan Zamoyski trzymający buławę -
Buława moskiewska sprzed 1853 roku -
Buława marszałka Śmigłego-Rydza -
Buława hetmana Marcina Kalinowskiego -
-
Buława typu tureckiego, XVI wiek, Muzeum Ziem Wschodnich Dawnej Rzeczypospolitej
Zobacz też
edytuj
Uwagi
edytuj- ↑ Słowo pochodzenia tureckiego
Przypisy
edytuj- ↑ PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.
- ↑ Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski, Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 60–61, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493.