Wikipedia

Candice Bergen (aktorka)

amerykańska aktorka

Candice Patricia Bergen[1] (ur. 9 maja 1946 w Beverly Hills) – amerykańska aktorka i producentka telewizyjna i filmowa, fotograf, pisarka i modelka.

Candice Bergen
Ilustracja
Candice Bergen (2006)
Imię i nazwisko

Candice Patricia Bergren

Data i miejsce urodzenia

9 maja 1946
Beverly Hills

Zawód

aktorka, producentka

Współmałżonek

Louis Malle
(1980-1995; jego śmierć)
Marshall Rose
(od 2000)

Lata aktywności

od 1965

Multimedia w Wikimedia Commons

Odtwórczyni tytułowej roli w sitcomie CBS Murphy Brown (1988–1998, 2018), za którą zdobyła pięć nagród Emmy (1989–90, 1992, 1994–95) i dwa Złote Globy (1989, 1992).

W 1980 była nominowana do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę Jessiki Potter w filmie Zacznijmy od nowa (1979)[2].

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodziła się w Beverly Hills w stanie Kalifornia jako starsze dziecko i jedyna córka modelki Frances Westerman (1922–2006)[3] i brzuchomówcy Edgara Bergena (1903–1978)[4]. Jej dziadkowie, Johan Henriksson Berggren i Nilla Svensdotter Osberg, byli szwedzkimi emigrantami[5]. W dzieciństwie nazywana była młodszą siostrzyczką Charliego McCarthy – lalki animowanej przez ojca[6]. Ma młodszego brata Krisa (ur. 12 października 1961), który został montażystą filmowym. W wieku szesnastu lat wystąpiła w audycji radiowej swojego ojca. W 1964 roku ukończyła szkołę średnią dla dziewcząt Harvard-Westlake School w Los Angeles, a następnie Montesano School w Szwajcarii i wydział historii i twórczego pisania na Uniwersytecie Pensylwanii w Filadelfii.

Kariera

edytuj

Rozpoczęła karierę jako modelka w Nowym Jorku, fotograf i reporterka, zanim pojawiła się na dużym ekranie w ekranizacji powieści Mary McCarthy w reżyserii Sidneya Lumeta Grupa (The Group, 1966) jako elegancka i tajemnicza Lakey o skłonnościach lesbijskich. Kolejna rol nauczycielki i asystentki mechanika w melodramacie wojennym Ziarnka piasku (The Sand Pebbles, 1966) u boku Steve’a McQueena przyniosła jej nominację do nagrody Złotego Globu dla obiecującej nowej twarzy. Po udziale w serialu CBS Niebieska korona (Coronet Blue, 1967), wystąpiła potem w komedii Dzień, w którym wypłynęła ryba (The Day the Fish Came Out, 1967), dramacie Claude Leloucha Żyć, aby żyć (Vivre pour vivre, 1967) z Yves’em Montandem, adaptacji powieści Johna Fowlesa Mag (The Magus, 1968) z Michaelem Caine’em i Anthonym Quinnem oraz westernach – Niebieski żołnierz (Soldier Blue, 1970) u boku Petera Straussa i Z zaciśniętymi zębami (Bite the Bullet, 1973) z Jamesem Coburnem i Gene’em Hackmanem i filmie przygodowym Wiatr i Lew (The Wind And The Lion, 1975) jako uprowadzona z Tangeru przez przywódcę berberyjskich rebeliantów[7].

W 1975 podjęła pracę jako fotoreporterka magazynów „Life”, „Playboy” i „Esquire”. Była pierwszą kobietą prowadzącą Saturday Night Live, 8 listopada 1975[8].

Zagrała w kontynuacji kinowego przeboju Opowieść Olivera (Oliver’s Story, 1978) u boku Ryana O’Neala. Znakomite recenzje i nominację do nagrody Oscara otrzymała za postać rozwodzącej się z niepozornym dziennikarzem Jessiki, która została piosenkarką w komedii Alana J. Pakuli Zacznijmy od nowa (Starting Over, 1979) z Burtem Reynoldsem. Kolejną jej ciekawą kreacją była postać fotoreporterki Margaret Bourke-White w biograficznym dramacie Richarda Attenborougha Gandhi (1982)[9], za którą była nominowana do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA).

23 października 1984 zastąpiła Sigourney Weaver i wystąpiła na scenie Broadwayu jako Darlene w przedstawieniu Davida Rabe’a Harmider (Hurlyburly) z Williamem Hurtem, Harveyem Keitelem i Ronem Silverem. Ogromny sukces międzynarodowy odniosła w tytułowej roli reporterki FYI News Network, która próbuje samotnie wychowywać swoje dziecko w sitcomie CBS Murphy Brown (1988–98), za którą została uhonorowana wieloma nagrodami. Rola przewrotnej ex-Królowej Piękności i organizatorki Konkursu Miss Piękności w komedii sensacyjnej Miss Agent (Miss Congeniality, 2000) z Sandrą Bullock przyniosła jej nominację do nagrody Blockbuster Entertainment. Od 9 stycznia 2005 do 8 grudnia 2008 grała postać Shirley Schmidt w serialu ABC Orły z Bostonu (Boston Legal). Jako Marion w komedii romantycznej Ślubne wojny (2009) była nominowana do Złotej Maliny jako najgorsza aktorka drugoplanowa.

W 2012 powróciła na deski Broadwayu jako Alice Russell w sztuce Gore’a Vidala Ten najlepszy (Gore Vidal's The Best Man), a także w 2014 w roli Melissy Gardner w spektaklu A.R. Gurneya Listy miłosne (Love Letters)[10]. W telewizyjnym dramacie kryminalnym Lifetime Piękna i zabójcza (Beautiful & Twisted, 2015) zagrała Bernice Novack, matkę bogatego właściciela hotelu w Miami Beach (Rob Lowe).

W 1984 ukazała się jej autobiografia Knock Wood, która okazała się bestsellerem[11].

Była na wielu okładkach magazynów: „Vogue”, „Playboy”, „Harper’s Bazaar”, „TV Guide”, „Life”, „Vanity Fair”, „People”, „Time”, „Esquire”, „InStyle” i „The Hollywood Reporter”[12].

Życie prywatne

edytuj

27 września 1980 wyszła za mąż za francuskiego reżysera Louisa Malle’a. Mieli córkę Chloe (ur. 1985). Byli małżeństwem do śmierci Malle'a – 23 listopada 1995[13].

W 1998 związała się z magnatem nowojorskich nieruchomości Marshallem Rose[14], którego poślubiła 15 czerwca 2000 roku.

Wybrana filmografia

edytuj

Filmy fabularne

edytuj

Seriale i filmy

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Candice Bergen. Listal. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).
  2. ↑ Candice Bergen Awards. AllMovie. [dostęp 2023-02-19]. (ang.).
  3. ↑ Frances Westerman Bergen (1922–2006). Find A Grave Memorial. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).
  4. ↑ Edgar Bergen (1903-1978). Find A Grave Memorial. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).
  5. ↑ Candice Bergen — What Nationality Ancestry. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).
  6. ↑ Candice Bergen. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-03-21]. (ang.).
  7. ↑ Hal Erickson: Candice Bergen Biography. AllMovie. [dostęp 2023-02-19]. (ang.).
  8. ↑ Candice Bergen Biography. „TV Guide”. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).
  9. ↑ Candice Bergen. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-03-21]. (ang.).
  10. ↑ Candice Bergen. Internet Broadway Database. [dostęp 2017-03-21]. (ang.).
  11. ↑ Candice Bergen: Knock Wood. Simon & Schuster, 1984. ISBN 978-1476770130.
  12. ↑ Candice Bergen Magazines. FamousFix. [dostęp 2023-02-19]. (ang.).
  13. ↑ Candice Bergen Biography (1946-). Film Reference. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).
  14. ↑ Candice Bergen Dating History. FamousFix. [dostęp 2017-03-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Candice_Bergen_(aktorka)&oldid=70272446”
  NODES
INTERN 2