Cargrad TV
Cargrad TV (ros. Царьгра́д ТВ, pol. Carogród TV) – rosyjski nacjonalistyczny kanał telewizyjny, opowiadający się za eskalacją wojny Rosji przeciwko Ukrainie[2]. Został założony w 2014 roku przez przedsiębiorcę Konstantina Małofiejewa[3] i rozpoczął nadawanie w 2015 r.[1] Stacja połączyła państwową propagandę wojny i styl żółtego dziennikarstwa[4]. Organizacja Cargrad TV utrzymywała poufne kontakty z politykami z Europy Zachodniej; część z nich miała dostawać pieniądze za przepychanie prorosyjskich ustaw[5]. Konstantin Małofiejew i jego Cargrad mieli za zadanie rozbijać Unię Europejską poprzez finansowanie polityków z kręgu Matteo Salviniego czy Marine Le Pen, co ujawnili ludzie Michaiła Chodorkowskiego[6].
| |
| Rozpoczęcie nadawania |
2015[1] |
|---|---|
| Właściciel | |
| Kraj nadawania | |
| Język | |
| Strona internetowa | |
Oficjalnym spowiednikiem kanału jest Władimir Wigilanski, proboszcz świątyni akademickiej przy Uniwersytecie Moskiewskim[7]. Dyrektorem generalnym od stycznia 2020 jest Dmitrij Skuratow (syn Jurija Skuratowa).
Przypisy
edytuj- ↑ a b Интернет-телеканал "Царьград ТВ" запустят летом. TASS, 2 мая 2015. [dostęp 2023-11-22]. (ros.).
- ↑ Wiktoria Bieliaszyn: Małofiejew wesprze Ukrainę. USA przekażą Kijowowi majątek oligarchy. Gazeta Wyborcza, 05.02.2023. s. Świat. [dostęp 2023-11-23].
- ↑ Oligarcha Putina działał w Polsce. W kręgu bliskim Ordo Iuris. [w:] Gospodarka [on-line]. Money.pl, 29.03.2022. [dostęp 2023-11-23].
- ↑ Варвара Платова: Ты на что, царская кнопка, намекаешь? Портрет консервативного медиа «Царьград», который соединил в себе госпропаганду войны и стилистику жёлтой прессы. Nowaja gazieta, 9 августа 2022. [dostęp 2023-11-22]. (ros.).
- ↑ Michał Kokot: Wyciekła korespondencja Rosjan z europejską skrajną prawicą. Za współpracą stał bliski Putinowi oligarcha. [w:] Świat [on-line]. 24.03.2022. [dostęp 2023-11-23].
- ↑ Grzegorz Rzeczkowski: Przekupywał zachodnią prawicę i działał w Polsce. Oligarcha Putina do zadań specjalnych. [w:] Kraj [on-line]. Gazeta Wyborcza, 29.03.2022. [dostęp 2023-11-23].
- ↑ Татьяна Брицкая, Каков поп! «Церковный Жириновский» Андрей Ткачев, его поклонники и противники [online], Новая газета, 22 maja 2217 [dostęp 2023-11-23] (ros.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna strona kanału (ros.)