Charlotta Augusta Hanowerska
Charlotta Augusta Hanowerska (ang. Charlotte Augusta; ur. 7 stycznia 1796 r. w Londynie, zm. 6 listopada 1817 r. w Surrey) – księżniczka Walii, księżniczka Saksonii. Była pierwszą żoną przyszłego pierwszego króla Belgów, Leopolda I Koburga. Gdyby przeżyła swojego ojca i dziadka, Jerzego III Hanowerskiego, zostałaby królową Wielkiej Brytanii. Zmarła jednak w wieku 21 lat w wyniku powikłań poporodowych[1].
| |
| |
| |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Małżeństwo | |
Śmierć Charlotty wywołała wielką falę żałoby w Wielkiej Brytanii, którzy widzieli w księżniczce przyszłą królową – kontrastującą z jej niepopularnym ojcem i szalonym dziadkiem. Ponieważ Charlotta była jedyną prawowitą wnuczką Jerzego III, zaczęto wywierać presję na nieżonatych synów ówczesnego króla, aby znaleźli sobie żony i spłodzili dziedzica brytyjskiego tronu. W efekcie tego czwarty syn Jerzego III, Edward August, ożenił się ze szwagierką zmarłej Charlotty, Wiktorią, z którą doczekał się jednej córki – przyszłej królowej brytyjskiej, Wiktorii.
Biografia
edytujUrodziła się 7 stycznia 1796 roku w Carlton House w Londynie. Była jedyną córką króla Jerzego IV (urodziła się, kiedy ten był jeszcze księciem Walii) i jego żony, Karoliny Brunszwickiej[2]. Jej ojciec był zawiedziony, że nie jest chłopcem, natomiast jej dziadek, ówczesny król Wielkiej Brytanii, był zachwycony narodzinami swojego pierwszego prawowitego wnuka. Król liczył również na to, że narodziny dziewczynki na nowo zjednoczą jej rodziców. Tak się jednak nie stało[3][4].
Została ochrzczona imionami Charlotta Augusta (ang. Charlotte Augusta), które otrzymała po swoich babkach – Zofii Charlotcie z Meklemburgii-Strelitz i Auguście Fryderyce Hanowerskiej. Chrzest odbył się 11 lutego 1796 roku w Carlton House, a ceremonii przewodniczył arcybiskup Canterbury, John Moore.
W 1813 roku Charlotta zaręczyła się z Wilhelmem II, królem Holandii, ale zerwała zaręczyny. 2 maja 1816 roku w Carlton House wyszła za mąż za Leopolda Jerzego Krystiana Fryderyka księcia Saksonii-Koburgu-Saalfeld[5]. Suknia ślubna Charlotte zachowała się do dzisiaj i jest najstarszą suknią, jaką Historic Royal Palaces mają w swoich zbiorach[6]. Małżeństwo było udane. Charlotta twierdziła, że jej mąż był "idealny w miłości".
Charlotta Augusta zmarła 6 listopada 1817 roku w połogu po tym, jak 5 listopada urodziła martwego syna. Została pochowana w kaplicy św. Jerzego w Windsorze razem ze swoim synem. Jej śmierć spowodowała żałobę narodową na taką samą skalę, jak śmierć księżnej Diany w 1997 roku[5]. Król Jerzy III – dziadek Charlotty – oprócz niej nie miał innych ślubnych wnuków, mimo że spłodził piętnaścioro dzieci[potrzebny przypis]. Dla ratowania dynastii postanowiono ożenić Edwarda Augusta, księcia Kentu (stryja Charlotty) z Wiktorią z Saksonii-Koburga-Saalfeld (parze urodziła się potem jedyna córka – przyszła królowa Wiktoria)[7].
Mąż Charlotty, Leopold, został w 1831 królem Belgów. Ożenił się ponownie z Ludwiką Marią Orleańską i swoją jedyną córkę nazwał na cześć pierwszej żony – Maria Charlotta. Maria Charlotta została cesarzową Meksyku.
Genealogia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Mark Reynolds, Princess Charlotte: Name with rich heritage in the monarchy [online], Express.co.uk, 5 maja 2015 [dostęp 2021-09-19] (ang.).
- ↑ The Lost Queen: The Life & Tragedy of the Prince Regent's Daughter by Anne Stott Book Review [online], History of Royal Women, 28 stycznia 2020 [dostęp 2021-09-20] (ang.).
- ↑ A history of royal divorces [online], The Week UK [dostęp 2021-09-19] (ang.).
- ↑ Moniek Bloks, Caroline of Brunswick - The eccentric Queen [online], History of Royal Women, 8 września 2017 [dostęp 2021-09-20] (ang.).
- ↑ a b Rebecca Cope, The fascinating story of Princess Charlotte of Wales and her three German suitors [online], Tatler [dostęp 2021-09-19] (ang.).
- ↑ Princess Charlotte of Wales' wedding dress [online], History of Royal Women, 5 września 2015 [dostęp 2021-09-20] (ang.).
- ↑ Who was Queen Victoria’s cousin Princess Charlotte and how did she die? [online], Radio Times [dostęp 2021-09-19] (ang.).