Wikipedia

China Southern Airlines

chińska linia lotnicza

China Southern Airlines (chiń. upr. 中国南方航空公司; chiń. trad. 中國南方航空公司; pinyin Zhōngguó Nánfāng Hángkōng Gōngsī) – chińskie linie lotnicze z siedzibą w Kantonie. Są największą linią lotniczą w Azji. Główne huby stanowią port lotniczy Guangzhou i port lotniczy Pekin. Linie rozpoczęły działalność 1 lipca 1988, od tego czasu dynamiczny rozwój sprawił, że dziś znajdują się w trójce największych chińskich przewoźników lotniczych obok Air China i China Eastern Airlines[1].

China Southern Airlines
中国南方航空公司
Zhōngguó Nánfāng Hángkōng Gōngsī
Ilustracja
IATA
CZ 		ICAO
CSN 		Znak
CHINA SOUTHERN
Historia
Data założenia

1 lipca 1988

Lokalizacja
Państwo

 Chiny

Kooperacja
Program lojalnościowy

Sky Pearl Club

Flota
Liczba samolotów

656

Liczba tras

193

Przedsiębiorstwo
Siedziba

Kanton

Członkowie zarządu

Si Xianmin

Udziałowcy

China Southern Airlines Co., Ltd.

Skytrax

4/5 gwiazdek

Strona internetowa
Airbus A380-841 linii China Southern
Boeing 777-200 na lotnisku Kansai
Boeing 777F podczas lądowania we Frankfurcie

China Southern Airlines zostały nagrodzone 4 gwiazdkami w rankingu Skytrax.[2].

Historia

edytuj

1988–1999

edytuj

Linie China Southern Airlines powstały w 1988 w wyniku decyzji chińskiego rządu o wydzieleniu z Administracji Lotnictwa Pasażerskiego Chin (CAAC) sześciu linii lotniczych[3]. Mimo tego że linie wciąż były pod kontrolą CAAC, szybko nawiązano współpracę z zachodnimi firmami i w roku 1990 przy współpracy z Hutchison Whampoa oraz Lockheed Corporation otworzono bazę techniczną Guangzhou Aircraft Maintenance Engineering Co. (GAMECO)[4]. W roku 1991 linie przewiozły prawie sześć milionów pasażerów, flota w tym czasie składała się z 38 samolotów a linie obsługiwały 90 połączeń krajowych oraz 17 międzynarodowych[3]. Wybuch konfliktu w Zatoce Perskiej spowodował spadek zapotrzebowania na nowe samoloty na światowych rynkach, pozwoliło to liniom na złożenie zamówienia na 4 Boeingi 777-200 oraz 2 777-200ER w roku 1992[5]. Gwarantowało to dalszy rozwój połączeń długodystansowych. Również w roku 1992 China Southern Airlines razem z Air China oraz China Eastern Airlines uzyskały niezależność finansową, niosło to ze sobą pewne wady ponieważ zwiększyły się koszty operacyjne związane z wydatkami na paliwo oraz opłaty lotniskowe[3].

W 1994 roku w związku ze zniesieniem przez rząd chiński ograniczeń związanych z inwestowaniem zagranicznego kapitału w linie lotnicze, China Southern Airlines rozpoczęły rozmowy z United Airlines na temat współpracy. Nawiązano również współpracę z kilkoma amerykańskimi przewoźnikami dotyczącą szkoleń załóg oraz obsługi technicznej samolotów. Dochody zwiększyły się dwukrotnie jednak nie szło to w parze z zyskami co było uwarunkowane dużymi kosztami związanymi z rozwojem[3].

Pierwszy z zamówionych Boeingów 777-200 został dostarczony 28 grudnia 1995[5], China Southern Airlines były pierwszymi liniami lotniczymi w Azji w których flocie pojawił się Boeing 777[3]. Pierwsze połączenie długodystansowe Guangzhou–Pekin–Amsterdam zostało otworzone w 1996[6]. W następnym roku uruchomiono również pierwsze połączenie przez Pacyfik pomiędzy Guangzhou i Los Angeles obsługiwane przez Boeingi 777, trzy lata później samoloty te zaczęły również obsługiwać połączenia do Sydney i Melbourne[6]. Podpisano również umowy na połączenia codeshare w celu zwiększenia oferowania na połączeniach międzynarodowych.

2000–2009

edytuj

W lipcu 2000 roku CAAC ogłosiło, że dziesięć linii lotniczych będących pod jej bezpośrednim zarządzaniem, połączy się w trzy większe przedsiębiorstwa, skupiające się wokół Air China, China Eastern Airlines i China Southern Airlines[1]. W sierpniu 2000 China Southern wchłonęły Zhongyuan Airlines, a w ciągu następnego roku nabyły China Northern Airlines oraz China Xinjiang Airlines. Obecnie linie są większościowym udziałowce w Xiamen Airlines (51%), Chongqing Airlines (60%) oraz inwestują w Sichuan Airlines.

Mimo że większość linii lotniczych w chinach jest niezależna, większość zamówień nowych samolotów jest zawierana przez spółkę China Aviation Supplies Imp. & Exp. Group. (CASGC)[7]. W 2003 linie złożyły zamówienie na 4 Airbusy A330-200, których dostawy miały się rozpocząć na początku 2005. Była to część złożonego przez China Aviation Supplies Imp. & Exp. Group w kwietniu zamówienia na 30 Airbusów A330[8]. Pierwszy egzemplarz został dostarczony 28 lutego 2005. Miesiąc wcześniej 28 stycznia, linie złożyły również zamówienie na 5 Airbusów A380-800, które miały zostać dostarczone w 2008 tuż przed Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi w Pekinie. Tego samego dnia rząd chiński podpisał umowę z Boeingiem na dostawę 60 Boeingów 787 dla 6 chińskich linii w tym m.in. China Southern Airlines[9]. Z powodu opóźnień w dostawach nie udało się dotrzymać harmonogramu dostaw i pierwszy Airbus A380 został dostarczony 12 października 2011[10].

W sierpniu 2005 zostało złożone kolejne zamówienie za pośrednictwem CASGC na 10 Airbusów A330, 8 większych A330-300 oraz 2 A330-200. Dostawy miały być realizowane między 2007 a 2008 rokiem[11]. Kolejne duże zamówienie zostało złożone 7 lipca 2006 i obejmowało dostawę 50 wąskokadłubowych Airbusów A320, w tym 13 A319-100, 20 A320-200 oraz 17 A321-200[12]. W grudniu 2005, China Southern Airlines ogłosiły kolejne zamówienie poprzez CASGC, na 9 Boeingów 737-700 i 11 Boeingów 737-800. W czerwcu 2006, linie potwierdziły kolejne zamówienie na 3 Boeingi 737-700 oraz 7 Boeingów 737-800. Zamówienia miały być realizowane w 2010[13]. Kolejne zamówienie zostało złożone 18 października 2006, dotyczyło 6 Boeingów 777F dla China Southern Cargo, filii zajmującej się przewozem cargo[14].

W 2007 linie złożyły zamówienie na 25 Boeingów 737-700 oraz 30 737-800, które zostały dostarczone między majem 2010 a październikiem 2013[15]. W tym samym roku linie zamówiły również następne 10 Airbusów A330-200[16].

2010–2019

edytuj

W 2010 linie złożyły kolejne zamówienia, 21 stycznia 2010 na 20 Airbusów A320[17], a w listopadzie 2010 na kolejne 30 Airbusów A320 oraz 6 szerokokadłubowych Airbusów A330[18]. W 2010 China Southern Airlines przewiozły 76,5 miliona pasażerów w ruchu krajowym i międzynarodowym ze średnim wypełnieniem 79,2%[19].

W styczniu 2011, China Southern Airlines ogłosiły, że wyleasingują 10 Embraerów 190, które zostały dostarczone w drugiej połowie 2011[20].

Pierwszy komercyjny rejs Airbusem A380 odbył się 17 października 2011, mimo to do października 2012 samolot operował tylko na trasach krajowych, z powodu braku stosownych zezwoleń do operowania na trasach długodystansowych[21].

Flota

edytuj

Według stanu na listopad 2024 flota China Southern Airlines składała się z 656 samolotów, w tym 17 przeznaczonych do transportu cargo o średnim wieku 9,4 lat[22]:

Samolot Liczba miejsc Uwagi
Model Aktywne Zamówione B P E Łącznie
Airbus A319neo 5 3 4 24 108 136
Airbus A320-200 96 - 8 24 120 152
4 18 138 160
4 24 138 166
Airbus A320neo 53 1 4 24 138 166
Airbus A321-200 91 - 12 24 143 179
4 18 167 189
4 24 167 195
Airbus A321neo 64 11 4 24 167 195
12 18 172 200
Airbus A330-200 2 - 18 - 244 262
12 24 242 278
Airbus A330-300 25 - 30 - 253 283
28 258 286
Airbus A350-900 20 - 28 24 262 314
Boeing 737-700 18 - 4 18 106 128
4 24 106 134
Boeing 737-800 156 - 8 24 132 164
4 24 150 178
4 18 147 169
4 18 150 172
Boeing 737 MAX 8 32 10 4 24 150 178
Boeing 777-300ER 15 - 28 28 305 361
Boeing 787-8 10 - 18 - 248 266
Boeing 787-9 18 2 28 28 220 276
28 - 269 297
Comac ARJ21 32 1 - - 90 90
Comac C919 2 103 8 - 156 164 W trakcie dostawy od sierpnia 2024
China Southern Airlines Cargo
Boeing 777F 17 2 Konfiguracja cargo
Łącznie 656 133

China Southern Cargo jest filią China Southern Airlines, zajmującą się przewozem towarów pomiędzy Chinami a Ameryką Północną, Europą i Australią. Linie operują z portu lotniczego Szanghaj-Pudong do Amsterdamu, Anchorage, Chicago, Frankfurtu, Los Angeles, Vancouver oraz Wiednia. Natomiast z portu lotniczego Guangzhou latają do Amsterdamu oraz Mediolanu. Linie są członkiem sojuszu SkyTeam Cargo do którego przystąpiły w listopadzie 2010[23].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Bigger is Better
  2. ↑ China Southern earns four-star ranking by SKYTRAX
  3. ↑ a b c d e China Southern Airlines Company Ltd. History
  4. ↑ GAMECO About Us
  5. ↑ a b 777 Model Summary. [dostęp 2013-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-23)].
  6. ↑ a b China Southern Airlines - History
  7. ↑ China Southern Airlines – The Peral of China. „Airliner World”, s. 90-96, January 2012. ISSN 1465-6337. 
  8. ↑ China Southern Airlines signs purchase agreement for 4 a330-200 aircraft. [dostęp 2013-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-22)].
  9. ↑ Boeing, Chinese Airlines Agree to 787 Dreamliner Purchase
  10. ↑ Airbus A380 Active with China Southern Airlines
  11. ↑ Airbus A330-300
  12. ↑ China Southern Agrees to Purchase 50 Airbus A320s
  13. ↑ Chinese Carriers Finalize Orders for Next-Generation 737s
  14. ↑ China Southern Airlines announced an order for Boeing 777. [dostęp 2007-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-19)].
  15. ↑ China Southern to order 55 more 737s
  16. ↑ China Southern to order 10 A330-200s
  17. ↑ China Southern Airlines to buy 20 Airbus A320
  18. ↑ China Southern to order six A330s and 30 A320s
  19. ↑ China Southern 2010 net income jumps to $883 million
  20. ↑ EMBRAER DELIVERS FIRST EMBRAER 190 JET TO CHINA’S CDB LEASING
  21. ↑ China Southern to finally commence long-haul A380 services, but operation still faces challenges
  22. ↑ China Southern Airlines Fleet Details and History [online], planespotters.net [dostęp 2024-11-25] (ang.).
  23. ↑ CZ Cargo. [dostęp 2013-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-06)].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=China_Southern_Airlines&oldid=75349527”
  NODES
admin 1
INTERN 2