Choroba Stargardta

Zwyrodnienie siatkówki dziedziczne
	Klasyfikacje
ICD-10	H35.3

Choroba Stargardta (ang. Stargardt’s disease, STGD) lub dno żółto-plamiste (łac. fundus flavimaculatus) – dwie formy jednej choroby genetycznej narządu wzroku, spowodowanej mutacją w genie ABCA4, rzadziej CNGB3 albo ELOVL4. Schorzenie dziedziczone jest w sposób autosomalny recesywny. Choroba ta jest najczęstszą młodzieńczą dystrofią plamki^[1].

Chorobę jako pierwszy opisał berliński okulista Karl Stargardt w 1909 roku^[2]^[3].

Przypisy

↑ Stargardt’s Disease. mdsupport.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-27)]..
↑ Stargardt’s disease w bazie Who Named It (ang.)
↑ K.B. Stargardt. Über familiäre, progressive Degeneration in der Makulagegend des Auges. „Albrecht von Graefes Archiv für Ophthalmologie”. 71, s. 534–550, 1909.

Bibliografia

Okulistyka. Podstawy kliniczne. Maria Hanna Niżankowska (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 399–401. ISBN 978-83-200-3224-6.

Linki zewnętrzne

STARGARDT DISEASE 1; STGD1 w bazie Online Mendelian Inheritance in Man (ang.)

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[mdsupport-1] Stargardt’s Disease. mdsupport.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-27)]..

[2] Stargardt’s disease w bazie Who Named It (ang.)

[3] K.B. Stargardt. Über familiäre, progressive Degeneration in der Makulagegend des Auges. „Albrecht von Graefes Archiv für Ophthalmologie”. 71, s. 534–550, 1909.

[1]

[2]

[3]