Christophe Malavoy (ur. 21 marca 1952[1] w Reutlingen[2]) – francuski aktor, scenarzysta i reżyser filmowy.

Christophe Malavoy
Ilustracja
Christophe Malavoy (2015)
Data i miejsce urodzenia

21 marca 1952
Reutlingen, Badenia-Wirtembergia, Niemcy

Zawód

aktor, scenarzysta, reżyser

Współmałżonek

Isabelle Malavoy

Lata aktywności

od 1975

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodził się w Reutlingen w Niemczech, gdzie jego ojciec stacjonował jako oficer. Uczęszczał do École de la rue Blanche w Paryżu. Zadebiutował wraz z trupą tetralną KHI, kierowaną przez amerykańskiego reżysera Stuarta Seide w sztukach: Troilus i Kresyda (1974), Szkoda, że jest dziwką (1975) i Miarka za miarkę (1976).

Kariera

edytuj

Swoją pierwszą rolę ekranową jako żołnierz otrzymał w komedii Nie ujdzie Ci to płazem! (Soldat Duroc, ça va être ta fête, 1975) u boku Roberta Webbera. Dopiero trzy lata później zauważono go jako agenta 8956 w dramacie kryminalnym Folder 51 (Le Dossier 51, 1978). Po występie jako Automarchi w dramacie Honor kapitana (L'Honneur d'un capitaine, 1982), rola Christophe’a w komedii Rockowa rodzina (Family rock, 1982) przyniosła mu Césara dla najlepszego debiutanta. W 1985 został uhonorowany nagrodą im. Jeana Gabina. Kolejne dwie nominacje do nagrody Césara zdobył za rolę Simona w melodramacie Kobieta mego życia (La femme de ma vie, 1986) z Jane Birkin i Jeanem-Louisem Trintignantem oraz jako kierownik fabryki obuwia Charles Sambrat w dramacie wojennym Roberta Enrico Zmęczony (De guerre lasse, 1987) u boku Nathalie Baye i Pierre’a Arditi[3].

Wyreżyserował filmy telewizyjne, w tym La Ville dont le prince est un enfant (1997) i Ceux qui aiment ne meurent jamais (2004).

Życie prywatne

edytuj

Razem z żoną Isabelle i tójką dzieci - Camille, Pauline i Romainem - zamieszkał na wsi, daleko od stolicy Francji[4].

Wybrana filmografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Christophe Malavoy. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-01-17]. (ang.).
  2. Christophe Malavoy. AlloCiné. [dostęp 2016-01-17]. (fr.).
  3. Christophe Malavoy. MYmovies. [dostęp 2016-01-17]. (wł.).
  4. Christophe Malavoy. Gala. [dostęp 2016-01-17]. (fr.).

Bibliografia

edytuj
  NODES
Association 1