Ciężki saksoński koń gorącokrwisty

Ciężki saksoński koń gorącokrwisty
Inne nazwy	koń oldenburski dawnego typu
Typ	koń gorącokrwisty
Ważne regiony hodowli	Saksonia, Turyngia, Polska (Śląsk)
	Wymiary
Wysokość w kłębie	162-168 cm
	Wzorce rasy
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Equus ferus caballus

Ciężki saksoński koń gorącokrwisty (również koń oldenburski dawnego typu) – rasa gorącokrwistego konia używana jako koń do powożenia i rekreacji^[1]. Współcześnie konie tej rasy występują tylko w niewielkich stadach i stanowią wartościową rezerwę genetyczną^[1].

Pokrój

Koń tej rasy ma wyrazistą głowę o profilu garbonosym. Jest ona osadzona na mocnej szyi. Łopatki koni są lekko strome^[1]. Kłąb jest niewyraźny i przechodzi w niedługi grzbiet^[1]. Zad jest prosty, krótki i szeroki z ogonem wysoko umieszczonym^[1]. Nogi są krótkie i bardzo mocne, z dobrymi kopytami bez szczotek pęcinowych i silnymi stawami^[1]. Imponująca jest wysoka akcja kończyn. Doskonale sprawdzają się w zaprzęgu^[1].

Koń ma wyłącznie ciemne umaszczenie, a odmian jest niewiele. Włosy koni tej rasy są bujne. Zarówno na ogonie, jak i grzywy^[1].

Historia

Konie rasy ciężkiego saksońskiego konia gorącokrwistego wyhodowano w Oldenburgii oraz we Wschodniej Fryzji^[1]. Gdy przestawiono hodowlę na nowoczesne konie sportowe (koń oldenburski) dawny typ stracił na znaczeniu. Ostatni ogier został wycofany z hodowli w 1971 roku^[1].

Hodowla ciężkiego saksońskiego konia gorącokrwistego zachowała się jedynie w Turyngii i Saksonii^[1], jednak po 1955 roku i te hodowle znacznie zmalały^[1]. Konie tej rasy zachowano w stadninie w Moritzburgu jako ogiery zaprzęgowe^[1], a po roku 1977 zaczęto odtwarzanie rasy^[1]. Od roku 1990 prowadzona jest systematyczna hodowla^[1].

Hodowle

Ciężki saksoński koń gorącokrwisty hodowany jest w krajowej stadninie w Moritzburgu(inne języki)^[1] w Turyngii, w Saksonii, oraz w Polsce na Śląsku: w Strzegomiu i Strzelcach Opolskich^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v Haller 2001 ↓, s. 101.

Bibliografia

Martin Haller: Rasy koni. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2001. ISBN 83-7073-121-X.

[CITEREFHaller2001101-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v Haller 2001 ↓, s. 101.

[1]